Προχθές τα χαράματα άγνωστοι βεβήλωσαν ένα μνημείο που τοποθέτησε στην Καλλιθέα ο δήμαρχός της προς τιμήν του Κόκκινου Στρατού. Αστραπιαία τα «περίπολα» της ρωσικής πρεσβείας εντόπισαν τη βέβηλη αυτή πράξη, ενημέρωσαν την πρεσβεία που καταδίκασε το γεγονός. Η βεβήλωση του μνημείου, μέσα στο κλίμα των ημερών, ήταν σχεδόν αναμενόμενη. Αναμενόμενη και κατανοητή ήταν και η ταχύτατη, μέχρι παρεξηγήσεως, αντίδραση της πρεσβείας.
Ακατανόητος είναι ο λόγος ύπαρξης αυτού του μνημείου. Πολέμησε ο σοβιετικός στρατός στην Ελλάδα; Εδωσε μάχες; Πότε και πού; Πουθενά δεν μνημονεύονται τέτοια πολεμικά γεγονότα. Κάποιοι υποστηρίζουν πως κάποιοι Ρώσοι αιχμάλωτοι όταν απελευθερώθηκαν, πολέμησαν στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Να υποθέσω στα Δεκεμβριανά.
Η μόνη παρουσία Σοβιετικών που καταγράφηκε είναι αυτή της αντιπροσωπείας υπό τον συνταγματάρχη Ποπώφ, η οποία βεβαίως δεν ενεπλάκη σε μάχες με τους Γερμανούς. Συνεπώς το μνημείο που βεβηλώθηκε δεν έχει ιστορικό αντίκρισμα. Γιατί αν στήσαμε μνημείο για τον Σοβιετικό στρατιώτη, τι θα έπρεπε να κάνουμε για τους χιλιάδες Βρετανούς και Νεοζηλανδούς που έδωσαν σωρεία μαχών με τη Βέρμαχτ στο ελληνικό έδαφος;
Δυστυχώς στην Ελλάδα οι αριστεροί δήμαρχοι, στο μέτρο της επικράτειάς τους, εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθούν να επανασυγγράψουν την Ιστορία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Αλλάζουν ονόματα δρόμων, πλατειών, στήνουν αγάλματα, διοργανώνουν εκδηλώσεις και κάποιες παρελάσεις εθνικών επετείων γίνονται υπό τους ήχους του ύμνου του ΕΛΑΣ. Και ο δήμαρχος Καλλιθέας, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, αποφάσισε να αφιερώσει ένα μνημείο στον Σοβιετικό στρατιώτη. Στη Θεσσαλονίκη κάποιοι αριστεροί αποφάσισαν πως την πόλη την «απελευθέρωσε» ο ΕΛΑΣ και τοποθέτησαν σε περίοπτη θέση και τη σχετική μαρμάρινη πλάκα, προκαλώντας, όπως ήταν φυσικό, πολλές αντιδράσεις, ενώ την πόλη της Λαμίας «κοσμεί» το άγαλμα του Βελουχιώτη. Οπως βλέπετε, υπάρχουν και χειρότερα από το μνημείο της Καλλιθέας.
Οσοι πιστεύουν πως τη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία την επανασυγγράφουν μόνον οι προσκείμενοι στην Αριστερά ιστορικοί κάνουν λάθος. Προς αυτή την κατεύθυνση έχει κινητοποιηθεί ένα ολόκληρο σύστημα στο οποίο περιλαμβάνονται και οι άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Βέβαια, η επανασυγγραφή της Ιστορίας είναι, τις περισσότερες φορές, η άλλη όψη της παραχάραξής της.
