Όταν αρχίσουν οι υπερβολές    

Όταν αρχίσουν οι υπερβολές    

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α΄ ανδρική φωνή: «πα-ώπα τι κάνεις εκεί; Περιμένεις να πάρεις το ασανσέρ; Θα τρελαθούμε τελείως; Είναι έγκλημα. Το ξέρεις ότι αν δεν γυμνάζεσαι κάθε μέρα κινδυνεύεις να πάθεις καρκίνο;». Β΄ ανδρική φωνή: «Oταν αρχίζουν οι υπερβολές σταματάς να ακούς» – η δεύτερη φωνή είναι του Παπακαλιάτη. Είναι ένα από τα σποτάκια της ΕΟΠΕ (Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας) –μακριά από μας– για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου. Κατά σύμπτωση το άκουσα στον ΣΚΑΪ όταν είχα ανέβει με τις σκάλες φορτωμένος με σακούλες από το σούπερ μάρκετ διότι χάλασε το ασανσέρ της πολυκατοικίας. Υπάρχει κι άλλο σποτάκι στο οποίο κάποια Ελληνίδα μάνα απειλεί το παιδί της να μην πάει στην πόλη διότι θα πάθει καρκίνο από τη ρύπανση. Ασκούμαι μεν, αλλά είμαι παιδί της πόλης. Κι άλλο ένα που μιλάει για τη διατροφή με τον ίδιο απειλητικό τόνο. Ολα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: «Οταν αρχίζουν οι υπερβολές σταματάς να ακούς». Σκέφτομαι ότι είναι ένα σύνθημα που δεν αφορά μόνον τον καρκίνο. Αναφέρεται γενικά στη σχέση γιατρού με ασθενή. Και αναρωτήθηκα για ακόμη μία φορά αυτό που έχω ήδη αναφέρει. Πόσο ρόλο έπαιξε στην ανάπτυξη του κινήματος των αντιεμβολιαστών η υπερβολική έκθεση του κοινού στην αυθεντία των επιδημιολόγων. Πόσο μπορείς να αντέξεις κάποιον ο οποίος, με τον δείκτη της δεξιάς, σε απειλεί με τα χειρότερα δεινά αν δεν τον υπακούσεις; Δεν είμαι ψυχίατρος, επειδή όμως έχω υπάρξει ασθενής ξέρω πως το πρώτο αίσθημα που αντιμετωπίζεις είναι το αίσθημα ενοχής. Να θυμίσω την ενοχοποίηση της ομοφυλοφιλίας όταν πρωτοεμφανίσθηκε το AIDS.

Ο γιατρός δεν είναι δικαστής. Είναι θεραπευτής. Στόχος του είναι να ανακουφίσει τον ασθενή του, και σωματικά και ψυχικά, και να του προσφέρει με την τέχνη του τη δυνατότητα μιας φυσιολογικής ζωής. Ο θάνατος είναι της αρμοδιότητος του Ευριπίδη: «Ως ουδέν ανθρώποις των θείων σαφές». Οταν ήμουν μικρός ακόμη και η λέξη της ασθένειας ήταν απαγορευμένη. Κάτι σαν άβατο της ζωής. «Η επάρατος» στη λόγια εκδοχή της, «η κακιά αρρώστια» στην πιο λαϊκή της. Οποιος έπεφτε στα νύχια της ήταν καταδικασμένος. Και βέβαια αυτό που μας τρόμαζε περισσότερο δεν ήταν ο ίδιος ο θάνατος, η κοινή μοίρα, αλλά ο πόνος και η ταπείνωση της ζωής. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Η ιατρική έχει καταπολεμήσει σε μεγάλο βαθμό τον πόνο και η πρόληψη μπορεί να επιτύχει την πλήρη ίαση.

Μακριά από μας, που λένε. Ομως, για να μείνει μακριά από μας δεν χρειάζεται να γίνουμε μάρτυρες της υγείας μας. Και γι’ αυτό έχει αξία το σύνθημα: «Οταν αρχίσουν οι υπερβολές σταματάς να ακούς». Αρκεί, δεν ξέρω τι αρκεί. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η καμπάνια της ΕΟΠΕ τείνει χείρα φιλίας του γιατρού προς τον ασθενή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή