Κύριε διευθυντά
Η οικογένειά του τον βρήκε σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Βλέπετε ο Κώστας ήταν 65 ετών και δεν είχε ζήσει την πιο υγιεινή ζωή. Το αντίθετο μάλιστα. Τι και αν του έλεγαν οι γιατροί ότι έπρεπε να προσέχει το βάρος του, να τρώει πιο υγιεινά, να μην καπνίζει, να πίνει λιγότερο και να σηκώνεται και από τον καναπέ του για να περπατήσει πού και πού. Τίποτα αυτός. Ηρθε η ώρα λοιπόν το σώμα του να τον εκδικηθεί. Τον βρήκαν με αυξημένο πυρετό, χαμηλή πίεση, να πονάει φρικτά, χωρίς να αντιλαμβάνεται πλήρως το περιβάλλον του. «Να πάμε στο νοσοκομείο τον Κώστα να τον γλιτώσουμε», σκέφτηκε η οικογένειά του!
Στο νοσοκομείο τού έκαναν ένα σωρό εξετάσεις, διαπιστώθηκε καρκίνος στομάχου και ο θεράπων ιατρός τούς συνέστησε χειρουργείο ή εναλλακτικά, διότι οι συγγενείς του αντέδρασαν με το κόστος του χειρουργείου, να ακολουθήσει την Α θεραπευτική αγωγή. Τις επόμενες ημέρες τα πράγματα καλυτέρευσαν και για λίγες εβδομάδες ο Κώστας ήταν σε θέση να περπατήσει ξανά. Ομως η κατάστασή του έπειτα από λίγους μήνες χειροτέρευσε. Η οικογένειά του έριξε το φταίξιμο στη θεραπευτική αγωγή που τους πρότεινε ο γιατρός και για αυτό τον λόγο αποφάσισαν να αλλάξουν νοσοκομείο. Μάλιστα απορούσαν που τελικώς η θεραπεία δεν είχε αποδειχθεί όσο οικονομική φάνταζε στην αρχή σε σχέση με το χειρουργείο. Στο επόμενο λοιπόν νοσοκομείο που πήγαν τον Κώστα, ο θεράπων ιατρός, αφού τον υπέβαλε σε νέο κύκλο εξετάσεων, διέγνωσε και αυτός με τη σειρά του καρκίνο στομάχου, πιο βαριάς μορφής από την προηγούμενη και συνέστησε και αυτός με τη σειρά του χειρουργείο ή εναλλακτικά, διότι οι συγγενείς του αντέδρασαν και πάλι με το κόστος του χειρουργείου, να ακολουθήσει τη Β θεραπευτική αγωγή. Τις επόμενες εβδομάδες τα πράγματα ήταν και πάλι κάπως καλύτερα, όμως δεν άργησε η ώρα για να χειροτερέψει η κατάσταση του Κώστα. Ασε που τελικώς και αυτή η θεραπευτική αγωγή αποδείχθηκε πανάκριβη! Τότε διάβασαν για ένα νοσοκομείο, το οποίο πρότεινε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση, πολύ πιο φθηνή, για την αντιμετώπιση του καρκίνου.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ! Υποσχόταν ότι μέσα σε λίγες ημέρες από τη στιγμή που θα ακολουθούσαν τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής, η κατάσταση θα βελτιωνόταν θεαματικά και σε λίγο καιρό η κατάσταση του Κώστα θα ήταν καλύτερη και από όταν ήταν 40 χρόνων! Χωρίς να το πολυσκεφτούν, αποφάσισαν να τον πάνε στο νοσοκομείο αυτό και να ακολουθήσουν τη θεραπεία της ομοιοπαθητικής.
Γρήγορα όμως οι ελπίδες τους διαψεύσθηκαν, διότι η ομοιοπαθητική αποδείχθηκε μπαρούφα. Παρ’ όλα αυτά η κατάσταση του Κώστα ήταν τόσο κακή, που δεν είχαν καν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν το νοσοκομείο της ομοιοπαθητικής. Ο θεράπων ιατρός, αφού απέτυχε η ομοιοπαθητική, τους πρότεινε και αυτός με τη σειρά του χειρουργείο. Ομως και πάλι το απέρριψαν γιατί το θεώρησαν πανάκριβο. Και πάλι ακολούθησαν τη θεραπευτική αγωγή. Και πάλι αυτή τους βγήκε ακριβή και αναποτελεσματική.
Και τότε οι συγγενείς του κατέληξαν στο συμπέρασμα: για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί ο Κώστας και οι ίδιοι φταίνε οι θεραπευτικές αγωγές!
ΥΓ.: Οπου Κώστας, βάλτε Ελλάδα. Οπου συγγενείς, βάλτε Ελληνες ψηφοφόροι. Οπου νοσοκομείο και θεράποντες ιατροί, βάλτε κόμματα και πολιτικούς. Και τέλος όπου θεραπευτικές αγωγές, βάλτε τα μνημόνια. Α, ξέχασα το τελευταίο και το πιο «ακριβό». Η φιλελεύθερη πολιτική είναι το χειρουργείο.
Γιωργος Απ. Ανδρεουλακος, Δικηγόρος