Η μεγάλη συμμετοχή πολιτών στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν πολλοί καλοθελητές που έσπευδαν να διαπιστώσουν τον πολιτικό του θάνατο. Σήμερα γίνεται πια ρεαλιστικό το ενδεχόμενο να αποτελέσει τον κομβικό παράγοντα για την πολιτική σταθερότητα της χώρας. Κι αυτό γιατί ένα εξαιρετικά πιθανό σενάριο στις προσεχείς εκλογές, όπως και αν διεξαχθούν, είναι ότι δεν θα μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη δική του στήριξη ή και συμμετοχή.
Ακόμα και αν γίνουν διπλές εκλογές με ενισχυμένη αναλογική, αν η κυβέρνηση της Ν.Δ. υποστεί μικρή μόνο φθορά θα είναι δύσκολο έως απίθανο να μπορέσει να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Θα αναγκαστεί να αναζητήσει συμμάχους είτε στην Ακροδεξιά, ρισκάροντας αλλοίωση της πολιτικής της ταυτότητας, είτε στο Κέντρο, δηλαδή στο ΚΙΝΑΛ. Φυσικά πρόκειται για σενάριο. Θα είναι όμως η μεγάλη πρόκληση για τη νέα ηγεσία: να απαντήσει σωστά στο δίλημμα που, είτε αρέσει είτε όχι, θα τεθεί αναπόφευκτα πριν από τις εκλογές. Μπορεί να κρίνει αν η σημερινή ανάκαμψη θα έχει συνέχεια ή αν θα αποδειχθεί παροδική.
Οι ψηφοφόροι έδειξαν κάτι διαφορετικό. Την επιθυμία τους για μια πραγματικά καινούργια αρχή με ανανέωση και στα πρόσωπα.
Η ψήφος της Κυριακής δεν έδωσε απάντηση στο ερώτημα. Αντιθέτως, με μια έννοια ανέδειξε πόσο διχαστικά μπορεί να λειτουργήσει στο εσωτερικό του κόμματος. Οι ψηφοφόροι απέρριψαν τόσο τη «δεξιά» εκδοχή Λοβέρδου όσο και την «προοδευτική» διακυβέρνηση του Γιώργου. Εδειξαν, ωστόσο, κάτι διαφορετικό. Την επιθυμία τους για μια πραγματικά καινούργια αρχή με ανανέωση και στα πρόσωπα. Είναι η προίκα του νέου αρχηγού. Διέψευσαν έτσι όσους μιλούσαν για «νοσταλγία» αλλά και όσους θεωρούσαν ότι μπορεί άλλα «κέντρα» να επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Αυτό φυσικά μένει να επιβεβαιωθεί και τη δεύτερη Κυριακή. Με δεδομένη τη διαμετρικά αντίθετη λογική πάνω στην οποία κινήθηκαν οι κ. Παπανδρέου και Λοβέρδος, θα είναι έκπληξη αν δεν επικρατήσει ο κ. Ανδρουλάκης.
Λιγότερο φανερές, ενδεχομένως όμως όχι λιγότερο σημαντικές, θα είναι οι συνέπειες της μεγάλης συμμετοχής και στα υπόλοιπα κόμματα. Και ως προς μεν τη Νέα Δημοκρατία το δίλημμα είναι γνωστό και θα γίνει ακόμα πιο δύσκολο: πώς θα μπορέσει να παραμείνει σε διάλογο με τον κεντρώο χώρο χωρίς να υποστεί φθορά από δεξιά. Πρόκειται, όπως έχουμε δει, για μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση ισορροπίας. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη πλευρά, η ενίσχυση του ΚΙΝΑΛ αντικατοπτρίζει το υπαρξιακό του αδιέξοδο. Η εμπειρία των τελευταίων ετών σε όλη την Ευρώπη έχει δείξει ότι το μόνο δεδομένο στα πολιτικά πράγματα είναι η ρευστότητα. Οσοι αδυνατούν να προσαρμοστούν βρίσκονται πολύ συχνά μπροστά σε οδυνηρές εκπλήξεις.
* Ο κ. Παντελής Καψής είναι δημοσιογράφος, πρώην υπουργός.
