ΜΕ ΤΗΝ «Κ»
Θα σηκώνετε το χέρι σας
Κύριε, μου δίνετε τα γυαλιά σας…
Μια φέτα ζαμπόν
20 χρόνια φούρναρης
Η κυρία στον φούρναρη: «Είμαι τόσο νευριασμένη μαζί σας, το ψωμί που μου δώσατε χθες ήταν μπαγιάτικο!» «Μα, τι λέτε, κυρία μου, εμείς φτιάχνουμε ψωμί εδώ και 20 χρόνια!» Και η κυρία: «Ναι, αλλά το πουλάτε τώρα!»
Ποιος πήρε όλα τα μολύβια;
Η δασκάλα λέει στην Αθηνά: «Αθηνά, κλίνε μου τη φράση “δεν έχω μολύβι”». «Μάλιστα, κυρία. Δεν έχω μολύβι, δεν έχεις μολύβι, δεν έχει μολύβι, δεν έχουμε μολύβι, δεν έχετε μολύβι, δεν έχουν μολύβι. Μα καλά, κυρία, ποιος πήρε όλα τα μολύβια
Πιστεύεις στους ανθρώπους;
Συζητούν δύο φαντάσματα: «Να σε ρωτήσω κάτι;» «Για πες». «Πιστεύεις στους ανθρώπους;»
Μαθήματα πιάνου
Ασθενής με το χέρι στο γύψο ρωτάει τον γιατρό: «Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω από το νοσοκομείο;» «Φυσικά, κύριέ μου. Γιατί όχι;» «Περίεργο. Γιατί δεν έμαθα ποτέ να παίζω πιάνο!»
Ο Γιώργος λιποθύμησε
Οι νυχτερίδες κοιμούνται στο δάσος. Ξαφνικά, μία, όπως είναι κρεμασμένη ανάποδα, γυρίζει και κάθεται όρθια στο κλαδί. Μια άλλη νυχτερίδα φωνάζει από το διπλανό κλαδί: «Μήτσο, ξύπνα. Ο Γιώργος λιποθύμησε!»
Τι ώρα είναι;
Τι ώρα είναι όταν δεις έναν ελέφαντα να κάθεται πάνω σ’ έναν τοίχο που είναι έτοιμος να πέσει; Ώρα να τρέξεις!
Δε θέλω να πάω σχολείο!
«Δε θέλω να πάω σχολείο!» «Πρέπει να πας!» «Δε θέλω, σου λέω!» «Σήκω, καλέ, θ’ αργήσεις!» «Τα παιδιά με κοροϊδεύουν…» «Μα πρέπει να πας, είσαι ο διευθυντής!»
