Πρόσωπα της Εβδομάδας

3' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μανώλης Πετσίτης: ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ιδιότητες

Πρόσωπα της Εβδομάδας-1

Η εικόνα έδωσε στο σκάνδαλο υπόσταση. Ο πρωταγωνιστής του ήταν τόσο οικείος – ένα λαϊκό παιδί από την Καισαριανή που πάλευε για το μεροκάματο. Ενα στερεότυπο ψηφοφόρου που ακόμη και αν δεν υπήρχε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να το εφεύρει. Εξαιτίας ακριβώς αυτής της εγγύτητας, το Πετσίτης-γκέιτ έχει ασυγκρίτως βαθύτερο ψυχοπολιτικό αποτύπωμα από ένα οικονομικό σκάνδαλο που θα είχε χαθεί, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια σχοινοτενή ανακριτική διαδικασία.

Ο Πετσίτης δίνει πρόσωπο στον συριζαίο χωρίς ιδιότητες – τον άνθρωπο του οποίου η μοίρα άλλαξε μόνο επειδή τον επιστράτευσε ένα σύστημα εξουσίας.

Οσο περισσότερα μαθαίνει κανείς για τον ρόλο του, τόσο φαίνονται και οι διαφορές του από τους υπόλοιπους αστέρες του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώην καφετζής που έγινε στρατηγικός σύμβουλος· ή ο επικεφαλής της νεολαίας, που επικαλούνταν τις εαμικές δάφνες σαν μόρια διορισμού στο Δημόσιο· ή ακόμη και ο μπαμπάς του Παππά, που διορίστηκε σε δημόσια επιχείρηση προτού μάθουμε για τον συμμαθητή του Παππά, διαφέρουν από τον Πετσίτη, που ήταν τόσο σημαντικός για το σύστημα ώστε ο δεσμός του έπρεπε να μείνει ανεπίσημος. Ηταν στο προσκύνημα της Καισαριανής, ήταν στα επινίκια ουισκάκια το βράδυ των εκλογών, ήταν –και φωτογραφιζόταν– στο Μαξίμου. Δεν ήταν όμως πουθενά στα χαρτιά. Τέτοιοι ανεπάγγελτοι καριερίστες διέλαμψαν και επί ΠΑΣΟΚ – αυθεντικού και γαλάζιου. Ομως η ανέλιξη, ο πλουτισμός και εν τέλει η διαπόμπευσή τους συντελούνταν μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου η πλειονότητα ανελισσόταν, πλούτιζε και, όχι σπάνια, απολάμβανε τις πομπές.

Τώρα, που η πλειονότητα ασφυκτιά, δεν έχει κανείς τα ψυχικά περιθώρια να συγχωρήσει τον fixer σαν καθεστωτική γραφικότητα. Ο θυμός εναντίον του είναι τοξικός.

Θα κοστίσει ψήφους στον ΣΥΡΙΖΑ η προεκλογική ανάδυση του Πετσίτη; Μια ασυναίσθητα προφητική απάντηση είχε δώσει η Μπέττυ Μπαζιάνα σε εκείνη την αλησμόνητη συνέντευξή της. «Ποιος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επωφελήθηκε προσωπικά; Ποιος απέκτησε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού λαού;» αναρωτιόταν. «Αν ξέρετε κάποιον, να μου το πείτε. Πρώτη θα βγω στους δρόμους να διαμαρτυρηθώ». Καλή αντάμωση στους δρόμους.

Αλέκος Αλαβάνος: Ο πατέρας του ασώτου

Πρόσωπα της Εβδομάδας-2
Υ​​πάρχει και ο ανάποδος τρόπος: Να μετρήσεις μια εξουσία όχι από αυτά που με πρόθεση (δεν) έκανε, αλλά από τις δυνάμεις που διήγειρε εναντίον της. Μπορείς, ας πούμε, να κρίνεις τη διακυβέρνηση της περιόδου 1990-93 από το γεγονός ότι «αφύπνισε» εναντίον της τους σταμουλοκολλάδες και τις σχολικές καταλήψεις. Μπορείς με τον ίδιο τρόπο να διαβάσεις τη διακυβέρνηση 2000-2004 από την εξέγερση του Ασφαλιστικού και τις εκκλησιαστικές λαοσυνάξεις για τις ταυτότητες.

 
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρειάστηκε να φτάσουν στον τελευταίο χρόνο της θητείας τους για να αντιμετωπίσουν αντιπολίτευση πεζοδρομίου. Και πάλι όμως. Οι μαζικές αντιδράσεις για το Μακεδονικό θα μπορούσε κανείς να πει ότι κατέληξαν να εξυπηρετούν, ώς ένα βαθμό, το είδος εκείνο της ρετρό, αντιδεξιάς συσπείρωσης που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πετύχει.

 
Οι άλλες, ελάσσονες, δυνάμεις, που αντλούν νέα νομιμοποίηση από την αντιπαράθεσή τους με την κυβέρνηση, είναι οι προερχόμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ –Λαφαζάνης, Ζωή, Αλαβάνος. Οι πρώην σύντροφοι του Τσίπρα μιλούν για εκείνον πολύ πιο καταδικαστικά απ’ ό,τι η αξιωματική αντιπολίτευση. Μπορεί η δραχμική, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά να παραμένει περιθωριακή. Η παλιά της συγγένεια, όμως, με τον ΣΥΡΙΖΑ –συγγένεια που πλέον έχει μεταβολιστεί σε απύλωτο μίσος– καθιστά τους εκπροσώπους της περιζήτητους στα media, ιδίως τώρα που τα προεκλογικά νταούλια αρχίζουν να κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα.

 
Στην περίπτωση του Αλαβάνου –χωρίς την αποκοτιά του οποίου δεν θα είχε πλαστεί το τσιπρικό φαινόμενο– το αντικυβερνητικό ανάθεμα έχει και τη σκανδαλιστική σαγήνη της σαπουνόπερας. Ο πατέρας αφορίζει δημοσίως τον άσωτο. Ο αφορισμός, τόσο από τον Αλαβάνο όσο και από τις υπόλοιπες φωνές της αντιπολιτευόμενης Αριστεράς, συνοψίζεται στο σύνθημα ότι ο «Τσίπρας πρόδωσε και ευτέλισε την Αριστερά».

 
Στην πραγματικότητα, αν ξύσει κάποιος την επιφάνεια των προσωπικών απωθημένων, ο Τσίπρας δεν διαφέρει πολύ από τους επικριτές του. Οι αναλύσεις τους είναι ίδιες – για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός· για όλα φταίει το παλιό πολιτικό σύστημα.
 
Η Αριστερά που υποτίθεται ότι ευτέλισε ο Τσίπρας διαφέρει από την Αριστερά του μέντορά του, μόνο επειδή η πρώτη, για να κρατήσει την εξουσία, έγινε λιγότερο αντιευρωπαϊκή. Εμφανιζόμενος ως συνιστώσα πια της αντισύριζα μόδας, ο Αλαβάνος καταλήγει να επισημαίνει αυτή την ομοιότητα. Και να προεικάζει το πόσο εύκολα μπορεί να συντελεστεί μετεκλογικά η υποτροπή του Τσίπρα στην ορθόδοξη Αριστερά. Ο πατέρας αναγγέλλει ερήμην του την επιστροφή του ασώτου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή