Καρατέκα από την… κοιλιά της μητέρας της, η Ελενα Χατζηλιάδου ξεκίνησε από την Κατερίνη και έφθασε στην κορυφή του κόσμου. Η ζωή της θυμίζει ταινία. Επειδή δεν υπήρχε οικονομική βοήθεια, σταμάτησε το καράτε και μετοίκησε ως μετανάστρια στη Γερμανία για να «χορηγήσει» το όνειρό της. Οι κόποι της ανταμείφθηκαν με την πρωτιά στο παγκόσμιο, αλλά και πάλι η ζωή της δεν έγινε εύκολη: τα έσοδα από τις χορηγίες πηγαίνουν στα ταξίδια για τη διεκδίκηση της ολυμπιακής πρόκρισης, ενώ ο πατέρας και προπονητής της δεν αμείβεται για την προπόνηση στην κορυφαία καρατέκα μας.
«Το καράτε για εμάς αποτελεί οικογενειακή υπόθεση. Η μητέρα μου, η Κωνσταντίνα, ερωτεύθηκε τον πατέρα μου και πήγε στη σχολή του. Εκανε καράτε ακόμη κι όταν ήταν έγκυος σε εμένα. Κατέκτησα το πρώτο Πανελλήνιο στα οκτώ. Από μικρή έλεγα ότι θα γίνω η καλύτερη στον κόσμο. Η αδελφή μου, η Γεωργία, είναι επίσης πρωταθλήτρια», μας λέει η όμορφη ξανθιά αθλήτρια.
Στο τατάμι ανίκητη και στο σχολείο καλή μαθήτρια. «Μπήκα στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας στη Λαμία με εξετάσεις. Τώρα είμαι πρωτοετής στην Ιατρική», μας λέει με υπερηφάνεια η καρατέκα, αλλά, όταν αποφασίζουμε να βάλουμε το… μαχαίρι στην πληγή, τα μάτια της συννεφιάζουν: «Σε ηλικία 19 ετών ήρθα 3η στον κόσμο. Υπήρχαν όμως προβλήματα. Δεν είχαμε χρήματα. Για να φθάσω σε αυτό το σημείο ο πατέρας μου είχε χρεωθεί. Επρεπε να βρω τρόπο για να επιβιώσω. Πήγα στη Γερμανία και ξεκίνησα από το μηδέν ώστε να πληρώνω μόνη μου τα έξοδα. Δούλευα 8-9 ώρες την ημέρα ως φυσικοθεραπεύτρια. Υστερα γύριζα σε ένα δωματιάκι, κι έκανα προπόνηση σε έναν σάκο. Με αυτές τις συνθήκες το 2016 ήρθα 2η στον κόσμο. Περίμενα ότι θα με στήριζαν αλλά… τίποτα. Απογοητεύθηκα. Σκέφτηκα για ποιο λόγο να σκοτώνομαι στη δουλειά και να ταλαιπωρώ το σώμα μου; Σταμάτησα οκτώ μήνες, αλλά ένιωθα ότι έχω κάποιο πρόβλημα. Νόμιζα ότι με πονάει η καρδιά. Ηρθα στην Ελλάδα για εξετάσεις, αλλά ο καρδιολόγος μού είπε να ψάξω αλλού την αιτία. Αποφάσισα να πάω σε έναν διεθνή αγώνα. Αν κι απροπόνητη, νίκησα μία από τις καλύτερες αθλήτριες. Εκεί κατάλαβα ότι η καρδιά μου πονούσε γιατί μου έλειπε το καράτε».
Η αθλήτρια επέστρεψε στη Γερμανία και έκλεισε τα… αυτιά της στις γερμανικές σειρήνες που της ζητούσαν να αλλάξει υπηκοότητα. «Συνέχισα να δουλεύω και να πηγαίνω σε αγώνες. To 2018, ήρθα 2η στην Ευρώπη και στους Μεσογειακούς. Ζήτησα βοήθεια από τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρο Καπράλο. Μου απάντησε να κάνω υπομονή και θα βρεθεί χορηγός. Συνέχισα να δουλεύω. Για να αντέξω τους πόνους στα χέρια και στη μέση, έπαιρνα χάπια παρακεταμόλης. Δεν άντεξα και παραιτήθηκα. Κι εκεί με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι η εταιρεία Eren Hellas ενδιαφέρθηκε να με στηρίξει». Και κάπου εκεί ήρθαν το χρυσό μετάλλιο και η δημοσιότητα. «Ενιωσα ότι δικαιώθηκα. Μέσα από αυτή την επιτυχία προσπάθησα να βρω κι άλλο χορηγό, γιατί η οικογένειά μου έχει χρεωθεί για εμένα, ενώ η αδελφή μου δε μπορεί να κάνει καράτε σε τοπ επίπεδο. Οταν ήρθα πρώτη και σε αγώνα στη Σαγκάη, προστέθηκε στους χορηγούς η Stoiximan, αλλά τα χρήματα φθάνουν μόνο για την προετοιμασία. Ο πατέρας μου είναι προπονητής μου και δεν πληρώνεται. Πρέπει όμως να πετύχω γιατί το καράτε αποτελεί για εμάς οδό επιβίωσης», μας λέει η 25χρονη και, όταν τη ρωτάμε εάν υπάρχουν κόντρες με τον πατέρα της στο τατάμι, μας διακόπτει ο κ. Χατζηλιάδης: «Εχω προτείνει στον πατέρα της Κορακάκη να φτιάξουμε σύλλογο κακοποιημένων πατεράδων-προπονητών», λέει χαμογελώντας. Πλέον, η χαμογελαστή Ελενα έχει βάλει στόχο την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.