Κάθε άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή δεν έχει σημασία πόσα υλικά πράγματα αφήνει πίσω του, αλλά πόσο μεγάλη ή μικρή είναι η «κληρονομιά» αγάπης που άφησε στα χρόνια που έζησε, καθώς και το πάθος με το οποίο βίωσε ό,τι αγαπούσε. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, που «έφυγε» χθες το πρωί, και ύστερα από περίπου δύο μήνες στη ΜΕΘ, λόγω του βαρύτατου εγκεφαλικού που είχε υποστεί σε ηλικία 88 ετών, ήταν «γεμάτος» από την αγάπη του κόσμου του Παναθηναϊκού και την πλήρη αναγνώριση και τον σεβασμό ακόμα και των αντιπάλων των «Πρασίνων», που κατά βάθος ήθελαν και για τις ομάδες τους έναν παράγοντα που είχε ταυτίσει τις έννοιες του μεγαλοεπενδυτή και του αγνού οπαδού.
Ο κύριος Θανάσης «έφυγε» πλήρης ημερών, κλείνοντας, ίσως, τον κύκλο της κατηγορίας των ανθρώπων του ελληνικού αθλητισμού και ειδικότερα του μπάσκετ που λάτρεψαν παθολογικά τον σύλλογό τους και δεν τον αντιμετώπισαν ως εταιρεία που αποσκοπούσε στο κέρδος. «Παράσημα» του Θανάση Γιαννακόπουλου και όσων παραγόντων λειτούργησαν επί σειρά δεκαετιών με αυτή τη φιλοσοφία ήταν η πάνδημη αγάπη του κόσμου, η αποθέωση και τα ρίγη συγκίνησης που ένιωθαν σε κάθε τίτλο που κατακτούσε η αγαπημένη ομάδα τους, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος της επένδυσης.
Το «καλούπι» αυτών των παραδοσιακών, μποέμ και αρχοντικών παραγόντων έχει «σπάσει» πλέον. Η δυναστεία της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού από τους αδελφούς Παύλο, Θανάση και Κώστα Γιαννακόπουλο αφήνει μεγάλη παρακαταθήκη όχι μόνο στον φυσικό συνεχιστή Δημήτρη Γιαννακόπουλο, αλλά και σε όλες τις άλλες ομάδες με μεγάλη φίλαθλη απήχηση, αλλά, όπως έλεγε και ο ίδιος ο Θανάσης, «οι εποχές στην ελληνική κοινωνία και στον αθλητισμό έχουν αλλάξει και κάθε εποχή έχει τους ανθρώπους της».
Σαν ο Κώστας Γιαννακόπουλος να «κάλεσε» κοντά του, που απεβίωσε τον Απρίλιο του 2018, τον Παύλο πέρυσι τον Ιούνιο και χθες ο Παύλος να κάλεσε με τη σειρά του, τον μικρότερο αδελφό του, Θανάση, που είχε να το λέει ότι έμεινε μόνος του, μετά την απώλεια των δύο αδελφών του. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έμειναν «αχώριστοι» για λιγότερο από ένα χρόνο (335 ημέρες), γιατί φαίνεται ότι η μοίρα τους ήταν να μεγαλουργήσουν μαζί στη βιομηχανία φαρμάκων που δημιούργησαν από το φαρμακείο του πατέρα τους Δημήτρη, να δοξάσουν και να δοξαστούν στον αγαπημένο τους Παναθηναϊκό και να μην μπορούσαν να μείνουν περισσότερο ο ένας χωρίς την παρουσία του άλλου.
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν ξεχωριστός άνθρωπος. Με αλέγκρο χαρακτήρα, αυθόρμητος, αληθινός, και με ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό του. Δεν του άρεσε να περνά καλά μόνον ο ίδιος, αλλά ακόμα και όσοι είχαν μαζί του μια απλή γνωριμία και χειραψία. «Τι να κάνω τα χρήματα στον άλλο κόσμο, όταν θα πάω; Γι’ αυτό, τα βάζουμε μαζί με τον Παύλο στον Παναθηναϊκό, για να νιώθουμε ευτυχισμένοι, μαζί με χιλιάδες άλλους Παναθηναϊκούς», μου είχε πει μετά το έκτο ευρωπαϊκό τρόπαιο των «Πρασίνων» στη Βαρκελώνη. Ο Θανάσης δεν κουράστηκε ποτέ από τις άρσεις των τροπαίων του Παναθηναϊκού. Γινόταν ένα με τον κόσμο, εξ ου και η αλήστου μνήμης φράση του «είμαι ο Θανάσης και είμαι ένας από εσάς» προς τον κόσμο στο ΟΑΚΑ. Δεν συγκρατιόταν όταν ήθελε να υπερασπιστεί τον Παναθηναϊκό και μερικές φορές ξεπερνούσε τα όρια, αλλά είχε αυτογνωσία και έκανε αυτοκριτική. Συμπεριφερόταν με καρδιά μικρού παιδιού και είχε σχεδόν πάντα ένα πλατύ χαμόγελο.
Στον κόσμο του Παναθηναϊκού, από τον οποίο είχε ζητήσει από μικροφώνου στο ΟΑΚΑ να τοποθετηθεί η σημαία του «Τριφυλλιού» στο φέρετρό του (η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στην Ιερά Μητρόπολη Αθήνας, την ερχόμενη Τρίτη 26/3 και η κηδεία θα γίνει στον οικογενειακό τάφο του Α΄ Νεκροταφείου), κατοχύρωσε μια ξεχωριστή θέση. Δεν ένιωσε ποτέ ότι παίρνει μερίδιο από τη δόξα του αδελφού του Παύλου. Ούτε ότι τον σκέπαζε η «σκιά» του διοικητικού ηγέτη του Παναθηναϊκού.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης, οι διοικήσεις της ΕΟΚ και του ΕΣΑΚΕ, η συντριπτική πλειονότητα των ΚΑΕ και των ΠΑΕ, o Nίκος Γκάλης, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Δημήτρης Μελισσανίδης και πλήθος βετεράνων παικτών του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου εξέφρασαν τη θλίψη τους για την απώλεια του.