Οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πολλές. Είναι η φυσική φθορά της εξουσίας, το ύφος του Πολάκη, η αποχή που αφορούσε πρωτίστως δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, οι απώλειες προς κόμματα και πρωτοβουλίες στα αριστερά της κυβερνώσας παράταξης, κυρίως προς το ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη.
Υπάρχει, όμως, και ακόμη ένα μεγάλο λάθος, με εθνικό και κοινωνικό κόστος, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές αναμετρήσεις. Ο ταξικός (και τοξικός) διαχωρισμός της κοινωνίας σε «εμάς και αυτούς». Είχε προηγηθεί το επίσης απαράδεκτο «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Αυτή η επικίνδυνη για την κοινωνική συνοχή και την πορεία της χώρας διαίρεση του ελληνικού λαού έλαβε την πιο ξεκάθαρη μορφή της στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, με τη σύγκρουση μέχρις εσχάτων ανάμεσα στους «πολλούς» και τις «ελίτ».
Εικάζω πως, με αυτό το σκεπτικό, το ένα τρίτο της κοινωνίας (33,3%) που ψήφισε Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές είναι οι λίγοι, η «ελίτ». Είναι η ίδια «ελίτ» που εξέλεξε τη συντριπτική πλειονότητα των περιφερειαρχών και δημάρχων, ακόμη και σε δήμους όπως το Αιγάλεω και ο Κορυδαλλός. Είναι μια περίεργη μαζική ελίτ.
Επίσης, αν προσθέσει κανείς στο ποσοστό της Ν.Δ. και αυτό των κομμάτων και κινήσεων που ιδεολογικά κινούνται στα δεξιά της, το συνολικό ποσοστό πλησιάζει το 50%. Και, άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι «άλλοι» τους οποίους πρέπει «να τελειώσουμε», ή άλλως η «ελίτ», είναι η μισή Ελλάδα.
Δεν ξέρω αν αυτός ο διαχωρισμός ήταν ένας από τις κύριες αιτίες της ήττας. Το βέβαιο είναι πως ήταν μια λανθασμένη στρατηγική, και αποδείχθηκε στην κάλπη.
Οι μεν πιστεύουν και εφαρμόζουν μια έντονα αναδιανεμητική οικονομική πολιτική, με επιδόματα και παροχές, η οποία εκ των πραγμάτων υλοποιείται εις βάρος όχι μόνο των πολύ πλουσίων, αλλά και της μεσαίας τάξης. Είναι μια επιλογή με ιστορικές αναφορές και συγκεκριμένη στόχευση.
Και υπάρχει και μια άλλη πολιτική, που στηρίζεται στη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω ιδιωτικών επενδύσεων. Που έχει και αυτή απήχηση σε όλη την κοινωνία. Οχι μόνο στις εύπορες περιοχές, αλλά, όπως αποδείχθηκε στην κάλπη, και στις λαϊκές γειτονιές. Δεν χρειάζεται –και δεν βοήθησε– το ταξικό μίσος, όπως και η λαϊκίστικη διαίρεση των Ελλήνων. Δύο διαφορετικές προτάσεις υπάρχουν. Και ο λαός αποφασίζει.