Στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει απολύτως το «ήθελές τα κι έπαθές τα», που σίγουρα θα έχει το ανάλογό του και στα τουρκικά, αφού συγκεφαλαιώνει την κοινή ανθρώπινη εμπειρία. Αδυνατώντας να αποδεχθεί προ τριμήνου την ήττα μέσα στο ίδιο το γήπεδό του, την Κωνσταντινούπολη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έδωσε γραμμή –και μάλιστα δημοσίως, με την υπεροψία του παντοδύναμου και ανέλεγκτου– στο Ανώτερο Εκλογικό Συμβούλιο, και αυτό έσπευσε να ακυρώσει τις εκλογές. Και ξανάχασε. Οχι πια με 13.000 ψήφους διαφορά, αλλά με 770.000, που αντιστοιχούν σε εννιά ποσοστιαίες μονάδες. Γεγονός που μάλλον θα τον πείσει να μην επιμείνει στο σενάριο και δεύτερης ακύρωσης των εκλογών, αυτή τη φορά με πρόφαση μια δίκη εις βάρος του νικητή Εκρέμ Ιμάμογλου για κάποια αστεία υπόθεση.
Ο ηττημένος των εκλογών δεν είναι ο πρώην πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ, το όνομα του οποίου θα ακούγεται εφεξής αραιότατα, όπως έχει συμβεί με όλους τους αναλώσιμους «ετερώνυμους» του Ερντογάν, που δεν κατόρθωσαν να
ανταποκριθούν στον ρόλο που τους είχε αναθέσει. Πατέρας της ήττας είναι ο αυτοθαυμαζόμενος ανίκητος, αυτός που πίστεψε ότι θα γίνει πανεύκολα πατέρας ενός νέου θριάμβου, μετερχόμενος τα ίδια πάντα στρατηγήματα: εμπόριο εθνικιστικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και –στο εσωτερικό της χώρας του– καταπάτηση των στοιχειωδών της δημοκρατίας, συκοφαντίες κατά των αντιπάλων του, με στόχο να τους προβάλει σαν πρόσωπα μειωμένης ή νοθευμένης τουρκικότητας. Ετσι ο Ιμάμογλου εικονογραφήθηκε σαν απεχθές μείγμα γκιουλενιστή και κρυφοέλληνα.
Μπορεί προς το τέλος της προεκλογικής περιόδου ο Ερντογάν να ακύρωσε μερικές από τις πάμπολλες ομιλίες του, υπό το βάρος των δημοσκοπήσεων, μέχρι τότε όμως είχε μετατρέψει τις επαναληπτικές εκλογές σε μίνι δημοψήφισμα. Κατάφερε έτσι να συσπειρώσει απέναντί του το σύνολο των αντιπολιτευτικών δυνάμεων, ανάμεσά τους και τους Κούρδους, παρά την εντολή ουδετερότητας που έδωσε ο φυλακισμένος Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος είδε αίφνης να του επιτρέπεται (με προεδρική παρέμβαση) η διά ζώσης επικοινωνία με τους δικηγόρους του.
Στον πανηγυρικό χαιρετισμό του, ο θριαμβευτής Εκρέμ Ιμάμογλου ευχαρίστησε –παρακάμπτοντας τις προδιαγραφές του κεμαλισμού– όλες τις μειονότητες της Τουρκίας: Αρμένιους, Τσερκέζους, Ασσύριους, Ελληνες, Εβραίους, Κούρδους. Αυτό και μόνο τον αναβαθμίζει από δήμαρχο στον κατεξοχήν αντίπαλο του ερντογανισμού.