Ο ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν ήταν πάντα άριστος ισορροπιστής ανάμεσα στο δράμα και στη χαμηλών τόνων κωμωδία. Αυτό όμως που έκανε αληθινά ξεχωριστές τις ταινίες του ήταν ο τρόπος με τον οποίο αφομοιωνόταν σε αυτές η έννοια της περιπλάνησης. Το «Πλαγίως», οι «Απόγονοι» και το σημερινό «Nebraska» είναι ταινίες δρόμου στις οποίες οι ήρωες επαναπροσδιορίζουν τη ζωή τους, αλλά και τη σχέση τους με το οικογενειακό τους περιβάλλον. Η οικογένεια είχε πάντα κομβική θέση στο έργο του Πέιν.
Το τρυφερό «Nebraska» συναγωνίζεται σε πρωτοτυπία το «Straight Story» του Ντέιβιντ Λιντς, το πιο «παράλογο» και γραμμικό road movie που έχει γυριστεί εδώ και δεκαετίες. Στην ταινία του Λιντς ένας γέροντας, ο Ελβιν Στρέιτ, ξεκινάει από την Αϊόβα με ένα μικρό τρακτέρ και καλύπτει εκατοντάδες μίλια μέχρι το Γουϊσκόνσιν όπου μένει ο αδελφός του. Πρέπει να προλάβει να συμφιλιωθεί μαζί του. Στο «Νebraska» ένας άλλος γέροντας, ο ξεροκέφαλος Γούντι Γκραντ, επιχειρεί επανειλημμένως να το σκάσει από το σπίτι και από την γκρινιάρα γυναίκα του. Δεν έχει αυτοκίνητο και έτσι αποφασίζει να διασχίσει πεζή τη Νεμπράσκα σ’ ένα ανόητο «κυνήγι» θησαυρού: έχει στα χέρια του ένα διαφημιστικό λόττο στο οποίο αναγράφεται πως έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια. Οι ρυθμός του «Νebraska» είναι πιο γοργός από τον ρυθμό του «Straight Story» χάρη στον μικρότερο γιο του Γούντι που καταφτάνει με το στέισιον βάγκον του για να συντροφεύσει τον πατέρα του σε αυτή του την τρέλα.
Το «Nebraska» είναι μια ασπρόμαυρη ταινία για την πεζότητα της ζωής, τα αληθινά και ψεύτικα αισθήματα, με αφορμή μια ψευδαίσθηση της τύχης. Η ιστορία δεν είναι straight αλλά αποσπασματική και εκτυλίσσεται σ’ ένα ρεαλιστικό σκηνικό, που η οικονομική κρίση και το κάδρο του Πέιν το κάνουν «εξωτικό». Σε τέτοιες κινηματογραφικές συνθήκες η βιβλική εντολή «τίμα τον πατέρα σου» θα γίνει αφορμή για ένα σχόλιο για τη ζωή, που δεν είναι νόημα χωρίς περιεχόμενο. Επίσης, το «Nebrasca» είναι μια επεισοδιακή ταινία γύρω από την ουσιαστική επανένωση μιας διαλυμένης οικογένειας. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ έχει συμβάλει καθοριστικά για το ύφος του «Νebraska».
Επίσης
Η «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά (***), το ντεμπούτο της σεναριογράφου και σκηνοθέτιδος Ελίνας Ψύκου, είναι η μικρή ελληνική έκπληξη της χρονιάς. Πολύ πιο συμπαγές και συγκροτημένο από το πολυσυζητημένο «Miss Violence». Ενας πρώην σοβαρός δημοσιογράφος και νυν χρυσοπληρωμένος τηλεστάρ σκηνοθετεί την απαγωγή του και κλείνεται σ’ ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο. Λίγο μετά, το προφανές (το παιχνίδι με τη δημοσιότητα) θα γίνει γρίφος. Στη συνέχεια η Ψύκου απογειώνεται και μας συμπαρασύρει σε ένα ψυχολογικό θρίλερ χωρίς τέλος. Μήπως υπήρξε στα αλήθεια αρχή; Προσχηματικό «κυκλικό» σενάριο, σαν να θέλει να περιγράψει μια δίνη. Αριστη αίσθηση χώρων. Με τον Χρήστο Στέργιογλου.
Η κλέφτρα των βιβλίων *** (The book thief)
Η Λίζελ, ένα 14χρονο κορίτσι εγκαθίσταται, το 1938, στο σπίτι μιας ανάδοχης οικογένειας στο Βερολίνο και αντιμετωπίζει τις μαθησιακές της δυσκολίες, με συνεχή ανάγνωση. Κρυφά μαζεύει ένα βιβλίο από την πυρά όπου οι Ναζί έχουν ρίξει αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Εξαιρετικές ερμηνείες.
Δραματική – Διάρκεια 131, Σκηνοθεσία: Μπράιαν Πέρσιβαλ, Παίζουν: Τζέφρι Ρας, Έμιλι Γουότσον, Σοφί Νελίς, Μπεν Σνέτσερ.
Τζακ Ράιαν: πρώτη αποστολή (Jack Rayan: shadow recruit)
Περιπέτεια – Διάρκεια 105', Σκηνοθεσία: Κένεθ Μπράνα
Παίζουν: Κρις Πάιν, Κίρα Νάιτλι, Κέβιν Κόστνερ, Κένεθ Μπράνα
Η εκδίκηση του Ender (Ender's game)
Επιστημονική φαντασία – Διάρκεια 114'
Σκηνοθεσία: Γκάβιν Χουντ, Παίζουν: Χάρισον Φορντ, Άζα Μπάτερφιλντ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Χέιλι Στάινφιλντ, Βιόλα Ντέιβις.