
Τα 24 πρόσωπα-τέρατα στην κλειστοφοβική ταινία τρόμου του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
Τα 24 πρόσωπα-τέρατα στην κλειστοφοβική ταινία τρόμου του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.
Ο «Διχασμένος», το καλύτερο θρίλερ του 2016, ξαναφέρνει στην κινηματογραφική μας επικαιρότητα τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, ο οποίος ξεπέρασε τον εαυτό του: την «Εκτη αίσθηση» που ανανέωσε το είδος το 1999.
Λάνθιμος και Φιλίππου, στους δρομείς της 89ης οσκαρικής κούρσας. Αναλυτικά όλες οι υποψηφιότητες.
Δεκαπέντε Ελληνες εικαστικοί εμπνέονται από το κινηματογραφικό σύμπαν του μεγάλου σκηνοθέτη.
Στην ταινία «Η άρνηση», παραγωγής BBC και σκηνοθεσίας Μικ Τζάκσον, δεσπόζει η ερμηνεία του Τίμοθι Σπολ.
Ενας σπουδαίος Τζεφ Μπρίτζες είναι το κέντρο βάρους στο «Πάση θυσία» («Hell or High Water») (****). H ερμηνεία του, υπόκωφη δύναμη σε μια μυθοπλασία όπου συγκλίνουν η γκανγκστερική περιπέτεια και το γουέστερν, δίνει βάθος σε μια ιστορία που φαίνεται κοινότοπη στην πρώτη επιπόλαιη ματιά.
Στο Exile Room, κεντρικά πρόσωπα, γυναίκες που ξεπέρασαν τα όριά τους.
Αρχίζει απόψε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος το αφιέρωμα «Girl Power!», ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει έξι ντοκιμαντέρ επικεντρωμένα στη γυναίκα.
Αρχίζει την Τετάρτη 18/1 στο Βερολίνο το φεστιβάλ Hellas Filmbox Berlin. «Ερχονται οι Ελληνες!» (Die Griechen kommen), με αυτό το επιφώνημα υποδέχεται το Βερολίνο τον σύγχρονο κινηματογράφο μας, που ταξιδεύει στη γερμανική μητρόπολη.
Στην πρώτη χολιγουντιανή ταινία του Βρετανού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μακένζι
To 2007, ο Μπεν Αφλεκ δοκίμασε για πρώτη φορά το ταλέντο του στην κινηματογραφική σκηνοθεσία μεταφέροντας στην οθόνη το νεονουάρ μυθιστόρημα του Ντένις Λεχέιν «Gone Baby Gone».
Το «La La Land» συγκέντρωσε επτά Χρυσές Σφαίρες. Το μιούζικαλ ήρθε στο προσκήνιο δυναμικά και μοντέρνα σπάζοντας ένα ρεκόρ: για πρώτη φορά ταινία αυτής της κατηγορίας φεύγει από την τελετή απονομής με τόσες Χρυσές Σφαίρες.
Μια μινιμαλιστική ταινία σε σκηνοθεσία Τζιμ Τζάρμους, με ζωηρό εσωτερικό ρυθμό αλλά και βάθος.
Η ταινία του Πάμπλο Λαρέν, με τη μεταμορφωμένη Νάταλι Πόρτμαν, ξεχνάει τον Κένεντι και τον Ωνάση και εστιάζει στον μύθο.
Στο εξαιρετικό «Paterson» (****), ο Τζιμ Τζάρμους ξαναβρήκε τον γνώριμο βηματισμό του. Ο ψίθυρος και η επανάληψη απέκτησαν τεράστιο εκφραστικό βάθος.