Ισως επειδή ανέβαινα από την πλατεία Βάθης, όταν έφθασα στην Ομόνοια αναστέναξα με ανακούφιση. Η διαδρομή ήταν τόσο θαμπή όσο την είχα φανταστεί, αλλά μου φάνηκε ακίνδυνη, δεν ένιωσα να απειλούμαι παρά μόνο από ένα αίσθημα ερημιάς. Υπήρχε αίσθηση κενού.
Αλλά στην Ομόνοια, η κίνηση, ελαφρώς πιο ζωηρή, επέτρεπε μια άλλη ανάγνωση της πόλης. Ημουν βέβαια ηθικά προετοιμασμένος να μεταλάβω από το «Νέον», τη νέα επένδυση του Βενέτη στην πλατεία, το νέο κατάστημα με την επωνυμία «Βενέτη 1948». Ρουφούσα την αίσθηση ότι αυτό το ωραίο περιβάλλον, με το επαγγελματικό χτίσιμο και την αισθητική ανασύσταση της γοητείας του Παλιού Κόσμου, βρισκόταν στην Ομόνοια. Ηθελα να το χωνέψω, να το περάσω στο σύστημά μου και μετά, να το απολαύσω.
Συζητώντας με άλλους που είχαν την αντίστοιχη εμπειρία, συμπέρανα ότι όλοι μοιραζόμασταν την ίδια χαρά. Πλειοδοτούσαμε, βέβαια, υπερβάλλοντας. Και το κάναμε σχεδόν συνειδητά, αφού η ικανοποίηση του να βρίσκεσαι σε ένα κομμάτι «Ευρώπης» στην καρδιά της Ομόνοιας έκλεινε μέσα της τον σπόρο μιας ελπίδας. Να ήταν οιωνός; Καθώς ακούγεται ότι ολόγυρα στην πλατεία θα υπάρξουν επενδύσεις εστίασης, η αίσθηση είναι ότι η Ομόνοια θα αλλάξει. Προς το καλύτερο. Ηδη, υπάρχει κάτι στον αέρα. Η λογική δύσκολα το ερμηνεύει, αφού το περιβάλλον μοιάζει το ίδιο αποθαρρυντικό. Αλλά οι ενδείξεις είναι αλάνθαστες.
Πίσω στο ιστορικό «Νέον» – «Βενέτη 1948», μπορεί κανείς να νιώσει ότι η πολιτισμένη ζωή μπορεί να επιστρέψει στην Ομόνοια. Και εκεί, σκέφτεται κανείς ότι η εμπειρία της πόλης, το βίωμα και οι σκέψεις που κατακλύζουν τον πολίτη, όταν ζει την αστική ζωή, χρωματίζονται από την ένταση της αξιοπρέπειας. Οσο αυτή εκλείπει, το βίωμα μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε αυτοκαταστροφικές σκέψεις. Οσο ενισχύεται το αίσθημα της αξιοπρέπειας, εντείνεται και η διάθεση συμφιλίωσης με όσα είναι «περιβάλλον».
Γι’ αυτό, εμείς οι Αθηναίοι, μόλις εντοπίσουμε κάτι καλό στην πόλη, το διαδίδουμε, το αναπαράγουμε, το παινεύουμε και καμαρώνουμε. Λέμε ότι η πόλη όχι μόνο θα αντέξει την κρίση αλλά θα βελτιωθεί. Θα την κάνουμε καλύτερη, πάνω σε πιο σωστές βάσεις. Στην Ομόνοια, το νέο «Νέον» συσπειρώνει πολλούς από τους νεο-αισιόδοξους της Αθήνας.