Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επιβεβαίωσε μια χρόνια εμμονή της στήλης (βλ. Ανάπτυξη από Σπόντα): Χτύπησε καμπανάκι για την Ευρωζώνη, λέγοντας ότι η καλή πρόσφατη μοίρα της μπορεί να ανατραπεί βίαια: Στην εξαμηνιαία της έκθεση για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, η ΕΚΤ προειδοποίησε ότι υπάρχει κίνδυνος αναστροφής της εισροής διεθνών κεφαλαίων στην Ευρωζώνη -μια εισροή που έχει ρίξει το κόστος δανεισμού για τις χώρες, τράπεζες κι επιχειρήσεις και πριμοδοτεί το μεγαλύτερο στοίχημα της Ευρώπης, την ανάκαμψη. «Καθώς η αναζήτηση για αποδόσεις γίνεται πιο έντονη, αυξάνονται και οι ανησυχίες σχετικά με τις ανισορροπίες που συσσωρεύονται και την πιθανότητα απότομης και άτακτης αναστροφής των πρόσφατων επενδυτικών ροών», γράφει η έκθεση.
Η λέξη «ανισορροπίες που συσσωρεύονται» είναι μια έκφραση που αντικαθιστά τη λέξη «φούσκα» στα τεχνικά κείμενα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ανισορροπία περιγράφεται (μεταξύ άλλων) από το ότι η Ιρλανδία έφτασε τους τελευταίους μήνες να δανείζεται με καλύτερους όρους από τη Βρετανία – και η Ισπανία σχεδόν με τους ίδιους όρους που δανείζονται οι ΗΠΑ. Μετάφραση; «όπως ήρθαν οι κερδοσκόποι στην Ευρώπη – έτσι μπορεί και να φύγουν, αν προκύψουν άλλες επενδυτικές πορτοκαλιές με πιο “ζουμερά” πορτοκάλια (ή αν ξινίσουν "τα ευρωπαϊκά")». Στην προηγούμενη έκθεση του Νοεμβρίου, οι επιτελείς της Φρανκφούρτης ιεράρχησαν ως τρίτο μεγαλύτερο κίνδυνο την έξοδο των διεθνών κεφαλαίων που βρήκαν πρόσφατα καταφύγιο στην Ευρώπη. Πλέον, τον αναβαθμίζουν σε υπ’ αριθμόν ένα ρίσκο.
Παρά τη σημασία τους, οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ δεν έκαναν πάταγο. Η Ευρώπη είχε ακόμη μια ευφορική μέρα. Η εντυπωσιακή επικράτηση Ρέντζι επί δεξιάς και αριστεράς στη χώρα του ενίσχυσε κι άλλο το κύμα αγοράς ευρωπαϊκών ομολόγων: Την Πέμπτη η Ιταλία δανείστηκε με κόστος 3,01% για δέκα χρόνια, και 1,62% για πέντε χρόνια. Και τα δύο «επιτόκια» είναι τα χαμηλότερα της ιταλικής ιστορίας! Οι διεθνείς επενδυτές ακατάβλητοι από το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης και την ασθμαίνουσα οικονομία, συνεχίζουν να αγοράζουν με κέφι ομόλογα. Οι ανησυχίες της ΕΚΤ, ήταν «εκτός κλίματος».
Τι μπορεί όμως να φέρει την ανατροπή; Μια επιδείνωση της ευρωπαϊκής αφήγησης, ή μια βελτίωση του επενδυτικών προοπτικών κάπου αλλού. Μια ιδέα για το ποιος θα μπορούσε μεσοπρόθεσμα να απειλήσει την εύνοια της Ευρώπης στις διεθνείς αγορές, δίνει μια φαινομενικά ασύνδετη ιστορία από την ειδησεογραφία της Πέμπτης.
Η Αργεντινή καθαρίζει το κούτελο από το στίγμα της χρεοκοπίας και προσπαθεί να μπει στο διεθνές επενδυτικό ραντάρ για να προσελκύσει κεφάλαια. Μετά τη χρεοκοπία του 2001 και αφού αψήφησε έκτοτε τις διεθνείς αγορές προκαλώντας τεράστια πλήγματα στην οικονομία και την κοινωνία της τώρα λυγίζει. Συμφώνησε ενώπιον του Κλαμπ του Παρισιού να αποπληρώσει το εναπομείναν χρέος των 9,7 δισ. δολ. στα πεισματάρικα hedge funds που είχαν αρνηθεί φέσι ή απομειώσεις κι έτρεχαν τη χώρα στα δικαστήρια. Η στροφή 180 μοιρών έχει ξεκινήσει από την αρχή του έτους. Η κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει σε υποτίμηση 20% και αποζημιώνει την ισπανική Repsol την οποία εθνικοποίησε πρόπερσι. Θα ακολουθήσει ύφεση, σίγουρα. Αλλά αμέσως μετά, μια «μεταμελημένη», «τακτοποιημένη» και πάμπλουτη σε πόρους Αργεντινή θα βγει στις αγορές προσφέροντας ισχυρά κίνητρα. Η χώρα έχει όλα τα φόντα να γίνει το success story της επόμενης τριετίας. Να είναι σε μια γειτονιά που δίνει τις πιο υψηλές αποδόσεις, σε ένα σχετικά ασφαλές περιβάλλον (όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι, η Αργεντινή πήρε κι έδωσε μαθήματα με το υπερδεκαετές αυτο-μαστίγωμα).
Αν όμως τα διεθνή κεφάλαια βρουν νέα γειτονιά, θα φύγουν από την Ευρωζώνη – η ζωή κάνει κύκλους. Η ΕΚΤ πάντως τα είπε – και «αμαρτίαν ουκ έχει»…