Ακριβώς τη στιγμή που οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 προδιαγράφονταν ως μια πιθανή επανέκδοση της ιστορικής μάχης Κλίντον εναντίον Μπους, με τη Χίλαρι Κλίντον έτοιμη να αντιμετωπίσει τον Τζεμπ Μπους, ήρθε ένα εκλογικό αποτέλεσμα στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια για να υπενθυμίσει ότι η πολιτική κρύβει ενίοτε και ανατροπές.
Ο Ερικ Κάντορ, επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και εξέχων εκπρόσωπος του ρεπουμπλικανικού κατεστημένου, έχασε απροσδόκητα και κατά κράτος από έναν άγνωστο οικονομολόγο, τον Ντέιβιντ Μπρατ, στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη υποψηφίου βουλευτή στην περιφέρειά του. Ο Κάντορ είχε συγκεντρώσει πάνω από πέντε εκατ. δολάρια γι’ αυτόν τον υποτιθέμενο εκλογικό περίπατο, αντί 200.000 δολαρίων του αντιπάλου του. Η ήττα του Κάντορ είναι σύμπτωμα μιας βαθύτατης απόρριψης του κατεστημένου της Ουάσιγκτον, η οποία διαπερνά τις κομματικές γραμμές. Ως τέτοια, αποτελεί μήνυμα και προς τη Χίλαρι Κλίντον, η οποία εύλογα χαρακτηρίζεται «the ultimate insider», ο άνθρωπος που ξέρει τα πράγματα εκ των έσω περισσότερο από κάθε άλλον.
Υστερα από οκτώ χρόνια ως Πρώτη Κυρία με ενεργό ρόλο στη χάραξη πολιτικής, μετά άλλα οκτώ χρόνια ως γερουσιαστής και μια τετραετία ως υπουργός Εξωτερικών, η Χίλαρι Κλίντον είναι πανέτοιμη για τη μάχη του 2016. Η κυκλοφορία, προ ημερών, των απομνημονευμάτων από τη θητεία της στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι ένα από τα προσεκτικά σχεδιασμένα βήματα στον δρόμο προς την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της.
Με την προϋπόθεση ότι δεν θα εμφανιστεί κάποιος υποψήφιος από το πουθενά, που θα ενθουσιάσει την κομματική βάση αρπάζοντάς της το χρίσμα μέσα από τα χέρια, όπως έκανε ο Μπαράκ Ομπάμα το 2008, η Χίλαρι Κλίντον θα γίνει στα 69 της χρόνια η πρώτη γυναίκα υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ.
Στο στρατόπεδο των αντιπάλων της τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς δεν υπάρχει κάποιος υποψήφιος που να επικρατεί σαφώς των υπολοίπων. Ο Τζεμπ Μπους, αδελφός και γιος πρώην προέδρων και πρώην κυβερνήτης της Φλόριντα, θεωρείται υπερβολικά μετριοπαθής με τα δεδομένα της δεξιάς στροφής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Είναι όμως παράλληλα και ο μόνος που θα μπορούσε να αποκαταστήσει τους δεσμούς του κόμματος με ένα διευρυνόμενο τμήμα του εκλογικού σώματος που έχει γυρίσει την πλάτη στους Ρεπουμπλικανούς, τους ισπανόφωνους.
Η απροσδόκητη νίκη του καθηγητή Μπρατ στη Βιρτζίνια ερμηνεύθηκε ως απέχθεια της βάσης του κόμματος προς κάθε προσπάθεια συνεννόησης Ρεπουμπλικανών – Δημοκρατικών για το ζήτημα της μετανάστευσης, ενώ πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι η ψήφος αυτή τορπιλίζει γενικότερα τις όποιες προοπτικές σύμπραξης των δύο κομμάτων στο Κογκρέσο ώς το τέλος της θητείας του Μπαράκ Ομπάμα.
Ομως, δημοσιογράφοι που (κατόπιν εορτής) πέρασαν ώρες ακούγοντας προεκλογικές ομιλίες του Μπρατ, διαπίστωσαν ότι οι αναφορές του στη μετανάστευση ήταν λιγοστές. Πολύ συχνότερες ήταν οι αναφορές σε «τραπεζίτες που πρέπει να μπουν στη φυλακή». Ο Κάντορ, που χρηματοδοτείται αδρά από την Wall Street, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία που ο ίδιος δίνει στη δημοσιότητα, ήταν ένας πρώτης τάξεως στόχος για τον Μπρατ. Με λίγη έρευνα, ο Μπρατ διαπίστωσε ότι ο Κάντορ είχε παίξει ενεργό ρόλο στο να μην τιμωρούνται οι συγγενείς βουλευτών και γερουσιαστών, αν διαπιστωθεί ότι «παίζουν» στις αγορές με πληροφόρηση από το Κογκρέσο, και ότι είχε αποτρέψει την εκκαθάριση των προβληματικών στεγαστικών τραπεζών, στις οποίες διατηρούσε ο ίδιος σημαντικές επενδύσεις. Η τάση που εξέφρασε με τόση επιτυχία ο Μπρατ δεν στρέφεται κατά των επιχειρήσεων, επεκτείνει όμως την κλασική ρεπουμπλικανική αποστροφή προς τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας σε μια άλλη κατηγορία κρατικής πρόνοιας: την πρόνοια των πολιτικών υπαλλήλων για τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που τους χρηματοδοτούν. Αν τα επιχειρήματα αυτά συνεχίσουν να κερδίζουν εκλογές, τότε ο δρόμος προς το 2016 ίσως αποκτήσει ενδιαφέρον.
