«Πεθαίνουν στον δρόμο γιατί κανείς δεν κάλεσε ασθενοφόρο και κανείς δεν θέλησε να ασχοληθεί. Η θεραπεία έχει αντικατασταθεί με τη φυλάκιση και το δικαίωμα της επιλογής ή απόρριψης μιας θεραπείας παραβιάζεται ακριβώς γιατί είναι στη φυλακή». Με τις φράσεις αυτές περιέγραψε χθες η αναπλ. καθηγήτρια του Παν. Αθηνών και τέως πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ κ. Μένη Μαλλιώρη τις συνεχείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων των εξαρτημένων ατόμων στη χώρα μας, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο επηρεασμένο από την οικονομική κρίση.
Μέσα από μία παρουσίαση με εικόνες από τις πιάτσες της Αθήνας, από «χωματερές» χρησιμοποιημένων συριγγών και από σωφρονιστικά καταστήματα η κ. Μαλλιώρη τόνισε, μεταξύ άλλων, πως «το ότι είναι εξαρτημένοι δεν σημαίνει ότι θέλουν να είναι βρώμικοι. Οι ίδιοι πολίτες που διαμαρτύρονται για λίστες αναμονής για θεραπεία αντιδρούν φοβικά στη δημιουργία μονάδων απεξάρτησης στη γειτονιά τους, γιατί δεν γνωρίζουν. Οσοι προσπαθούν να επιλύσουν προβλήματα για τους χρήστες αναγκάζονται να δώσουν μάχη για τα αυτονόητα», κατέληξε αναφέροντας ως παράδειγμα τα προγράμματα χορήγησης συριγγών σε χρήστες, τα προγράμματα υποκαταστάτων σε φυλακές και τη δημιουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης για εξαρτημένα άτομα.
Η παρουσίαση αυτή έγινε χθες –Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών– σε ημερίδα που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπ. Δικαιοσύνης σε συνεργασία με την Α΄ Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, στην οποία παρουσιάστηκε σχέδιο Χάρτας Δικαιωμάτων των Εξαρτημένων Ατόμων. Το σχέδιο, το οποίο αναμένεται το επόμενο διάστημα να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα δικαιώματα επιλογής ή απόρριψης θεραπείας, καθολικής – ισότιμης πρόσβασης σε φροντίδα υγείας, συμμετοχής στη διαμόρφωση αποφάσεων για την πολιτική κατά των εξαρτήσεων και δικαίωμα στην πληροφόρηση για την αντιμετώπιση του «στίγματος».
Αίσθηση προκάλεσε κατά την ημερίδα και η αναφορά του γ.γ. Διαφάνειας κ. Γιώργου Σούρλα, ο οποίος απέδωσε ευθύνες στη διεθνή κοινότητα για τη μάστιγα των ναρκωτικών, αναφερόμενος στο παράδειγμα του Αφγανιστάν. Οπως είπε, «εκεί κρίνονται η αξιοπιστία και οι προθέσεις της διεθνούς κοινότητας, αφού παρά την εγκατάσταση το 2001 στρατιωτικών δυνάμεων (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε.), αυξήθηκε η καλλιέργεια οπιοπαπαρούνας». «Οι ισχυροί της διεθνούς κοινότητας δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος; Δεν θέλουν; Δεν μπορούν; Τους συμφέρει να υπάρχει αυτή η κατάσταση;», αναρωτήθηκε.
