Ηταν τέτοιες ημέρες, καλοκαίρι του 2010, που στη δροσερή σάλα της οδού Αλεξάνδρου Σούτσου, στο «Τσάι», μια μικρή ομάδα φίλων και γνωστών συζητούσαν την ιδέα της δημιουργίας μιας «ομάδας δράσης για την Αθήνα».
Ακούγεται σχεδόν αυτονόητο σήμερα, αλλά το 2010 το κλίμα ήταν αρκετά διαφορετικό. Μπορεί η κρίση να είχε χτυπήσει την πόρτα της χώρας και η Αθήνα να βυθιζόταν αργά αλλά αποφασιστικά στην απελπισία, όμως εμείς οι «κανονικοί άνθρωποι» ήμασταν ακόμα λίγο σαν ζαλισμένοι. Κεραυνόπληκτοι από τη «νέα κατάσταση», και μάλλον ανυποψίαστοι για την έκταση και το βάθος των προβλημάτων που θα καλούμασταν να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Αυτό ήταν το κλίμα, και λίγες εβδομάδες μετά την τραγωδία της Μαρφίν με τους τρεις νεκρούς, υπήρχε ένας κόσμος που ανησυχούσε αλλά δεν του έφτανε ούτε αυτό. Σήμερα θυμάμαι με κάποια νοσταλγία εκείνα τα πρώτα, ενθουσιώδη ραντεβού που γέννησαν τη μαζικότερη ομάδα πολιτών στην Αθήνα, τους atenistas.
Από τις συναντήσεις στο «Τσάι» προέκυψε ένας κορμός εθελοντών που σκέφτηκαν και οργάνωσαν τις πρώτες δράσεις. Και από εκείνον τον αρχικό κορμό συνεχίζει να βρίσκεται στις επάλξεις μόνο ο Τάσος Χαλκιόπουλος, γραφίστας στο επάγγελμα, και ο άνθρωπος πίσω από το καλύτερο αθηναϊκό ιστολόγιο, το athensville. Δικαιολογημένα, η σημερινή στήλη είναι αφιερωμένη στον ίδιο και στους εκατοντάδες ανώνυμους εθελοντές που στελεχώνουν την «πρώτη γραμμή κρούσης» των atenistas ή συμμετείχαν περιστασιακά σε πολλές από τις δράσεις τους.
Πολλοί με ρωτούν «αν υπάρχουν ακόμα οι atenistas» υπονοώντας κάποιου είδους κάμψη στη δραστηριότητά τους. Μου κάνει εντύπωση η ερώτηση, γιατί καθώς παρακολουθώ, έστω, πια, από απόσταση, τις πρωτοβουλίες της ομάδας, γνωρίζω ότι οι μηχανές εξακολουθούν να δουλεύουν στο φουλ. Εκείνο που ίσως έχει περιοριστεί είναι το επικοινωνιακό εκτόπισμα των atenistas αλλά αυτό δεν στενοχωρεί σίγουρα τον Τάσο Χαλκιόπουλο, ο οποίος πάντα προτιμούσε τις πράξεις από τα λόγια, πολλά ή λίγα.
Τα επίσημα γενέθλια της ομάδας είναι στις 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα που συμπίπτει με την πρώτη τους δράση. Δεν είναι ακόμα ώρα για απολογισμούς, όμως οι atenistas σε αυτά τα τέσσερα χρόνια κατάφεραν πολλά περισσότερα από όσα κουβέντιαζαν εκείνα τα καλοκαιρινά απομεσήμερα στο «Τσάι» της οδού Σούτσου.