Οι νέοι χορευτές των Νederlands, αυτής της φανταστικής ομάδας που τόσο έχει αγαπηθεί στην Ελλάδα, έδωσαν την αρχή με ένα έργο από τα πιο ατμοσφαιρικά του Γίρζι Κίλιαν. Οι μικρές μαθήτριες της Δημοτικής Σχολής Χορού Καλαμάτας κράτησαν λουλούδια και χόρεψαν στην αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου με τις τοιχογραφίες από το ανάκτορο του Νέστορα για να εγκαινιάσουν την έκθεση «Μυθικοί χοροί της Μεσσηνίας». Την ίδια ώρα, στο Κάστρο, δέκα νέοι Παλαιστίνιοι χορευτές έκαναν πρόβα για την παράσταση «Badke», που έφερε δάκρυα στα μάτια όσων την παρακολούθησαν.
Τα στιγμιότυπα από το πρώτο τριήμερο του 20ού Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας, το οποίο ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη (17/7), έδωσαν το στίγμα της λαμπερής πορείας του. Συγκίνηση, χαρά, περιέργεια για το πώς θα είναι η επόμενη παράσταση που θα δούμε, τι καινούργιο θα γνωρίσουμε από το διεθνές όσο και ελληνικό τοπίο του σύγχρονου χορού. «Πέρασαν είκοσι χρόνια, απίστευτο», μου λέει η Βίκυ Μαραγκοπούλου, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας στο τέλος της δεύτερης παράστασης των Νederlands στο Μέγαρο Χορού. Στο κοινό βρίσκονται χορεύτριες από τα Χορικά της Ζουζούς Νικολούδη που χόρεψαν πριν από είκοσι χρόνια στην παράσταση που άνοιξε το πρώτο φεστιβάλ χορού της Καλαμάτας! Σαν χθες, το πρώτο χειροκρότημα που αντήχησε, η αρχή ενός συναρπαστικού ταξιδιού που καταφέρνει να συνεχίζει με την αφοσίωση, την εργατικότητα, την έμπνευση της Βίκυς Μαραγκοπούλου και της ομάδας συνεργατών της.
«Gods and Dogs» του Γίρζι Κίλιαν ή «Cacti» του Alexander Ekman, του τριαντάχρονου χορογράφου του οποίου το έργο ήταν το φινάλε της παράστασης των Νederlands; Οι απόψεις διίστανται για το ποιο άρεσε πιο πολύ και γιατί. Οι παρέες των φίλων χωρίζουν και ακολουθούν τον δρόμο τους. Η νύχτα θα περάσει έως αργά με συζητήσεις για τον χορό και τις παραστάσεις. Τα ωραία της Καλαμάτας και του φεστιβάλ της.
Ολοι μιλούν για το σόλο του Τούρκου χορευτή Κερέμ Γκελεμπέκ, έργο του Κριστιάν Ριζό για την εξορία, με τον τρόπο που ο καθένας τη νιώθει. Ενα έργο αφαιρετικό, σαν μια σειρά από σκίτσα στον χώρο. Ο απέραντος χώρος ανάμεσα στο «here», την πρώτη λέξη που τοποθετεί ο χορευτής, η οποία αλλάζει στο τέλος όταν προσθέτει ένα «t» για να γίνει «there»…
Από την Παλαιστίνη
Στο Αμφιθέατρο του Κάστρου η παράσταση «Badke» για δύο βραδιές (19, 20/7), από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχουμε δει στο φεστιβάλ. Για να δημιουργηθεί δούλεψαν για πολλά χρόνια μαζί τρεις κορυφαίοι Βέλγοι χορογράφοι και δέκα Παλαιστίνιοι χορευτές (ερασιτέχνες στην ουσία, γιατί στη χώρα τους το επάγγελμα του χορευτή δεν υπάρχει…), οι οποίοι ζουν στη Δυτική Οχθη. Την ίδια ώρα που η Γάζα βομβαρδιζόταν, εκείνοι χόρευαν χαμογελώντας και κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου όπως στον παραδοσιακό χορό badke, σε έναν ύμνο στη χαρά της ζωής.
Οι παραστάσεις του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας συνεχίστηκαν με το πολύ όμορφο έργο/εγκατάσταση «Evaporated Landscapes» της Mette Ingvartsen (μια διαφορετική έννοια του τι μπορεί να είναι χορός). Απόψε οι «Πλάνητες» της ελληνικής ομάδας Αερίτες και την Πέμπτη (24/7) το μουσικό παραμύθι «Πετρόσουπα».