Ο πρωθυπουργός ευλόγως υποστηρίζει ότι όποιος μιλά για εκλογές τώρα «δεν θέλει το συμφέρον του τόπου ή εξυπηρετεί δικά του συμφέροντα». Η διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας έχει τεράστια σημασία, και μπορεί να επιτευχθεί με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μέσα από συναινετικές διεργασίες, όπως προνοεί το Σύνταγμα, και την αποφυγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών που θα πλήξουν την οικονομία.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο την ερχόμενη Τρίτη, όπου θα επιχειρήσει να εξηγήσει στην Αγκελα Μέρκελ το «δύσκολο» πολιτικό περιβάλλον εντός του οποίου είναι αναγκασμένος να κινηθεί και τον υπαρκτό κίνδυνο πτώσης της κυβέρνησής του υπό το βάρος των απαιτήσεων των εταίρων.
Από την άλλη, θα δοθεί στη Γερμανίδα καγκελάριο μια ευκαιρία να δείξει κατά πόσον κατανοεί την κατάσταση στην Ελλάδα, να αναγνωρίσει την πρόοδο που έχει σημειωθεί στα οικονομικά και να ενθαρρύνει τη συνέχιση της προσπάθειας. Βέβαια, από αυτό το σημείο μέχρι την παροχή δημόσιων δεσμεύσεων υπέρ της Ελλάδας σε καίρια ζητήματα όπως είναι η ελάφρυνση του χρέους, η αποδοχή μέτρων χαλάρωσης της δημοσιονομικής πειθαρχίας, και μεμονωμένες πολιτικές όπως η μείωση φόρων, υπάρχει απόσταση. Αλλωστε, είναι πολύ πρόσφατη η ξεκάθαρη τοποθέτηση του Eurogroup που κάλεσε την κυβέρνηση να υλοποιήσει πλήρως το μνημόνιο.
Σε κάθε περίπτωση, η σταθερότητα στο εσωτερικό αποτελεί προϋπόθεση για να προχωρήσει η πολυπόθητη ανάκαμψη και να ξεπεράσει η Ελλάδα την κρίση. Δεν την επιθυμούν μόνον η Γερμανία και τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί που μας δανείζουν. Την απαιτούν οι ιδιώτες επενδυτές που διστάζουν να έρθουν να επενδύσουν λόγω του αβέβαιου πολιτικού σκηνικού.
Εχει, λοιπόν, δίκιο ο κ. Σαμαράς που επιμένει στην ανάγκη εκλογής προέδρου και αποφυγής πρόωρων εκλογών, και άδικο ο κ. Τσίπρας, ο οποίος εμφανίζεται αποφασισμένος να οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα περίοδο αβεβαιότητας που είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη η οικονομία. Αλήθεια, γιατί τόση βιασύνη; Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιδείξει σεβασμό στους θεσμούς στην περίπτωση της εκλογής Προέδρου, και μόλις έναν χρόνο αργότερα να διεκδικήσει την εξουσία.
Με δεδομένο το εύθραυστο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, τις δύσκολες προσπάθειες πολλών και τις επώδυνες θυσίες περισσοτέρων, η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια για κινδυνολογίες. Αλλά το νόμισμα της υπευθυνότητας έχει δύο όψεις. Ο πρωθυπουργός υπέπεσε σε ατόπημα όταν μιλώντας σε βουλευτές της Ν.Δ. στο καφενείο της Βουλής, «μοιράστηκε», προς διαρροή και δημοσιοποίηση, την εκτίμηση πως αν κερδίσει τις εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας «θα αδειάσουν τα ταμεία των τραπεζών, δεν θα μείνει ούτε ένα ευρώ».
Απλοί πολίτες, ενδεχομένως ψηφοφόροι της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, μπορούν να το πιστεύουν και να προειδοποιούν προς αυτή την κατεύθυνση. Ομως, δεν νοείται ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, κατέβαλε αγωνιώδεις προσπάθειες ενάντια στις καταστροφικές εκτιμήσεις ξένων αναλυτών για να την κρατήσει εντός του ευρώ και να σταματήσει την εκροή καταθέσεων, να εκπέμπει τέτοια μηνύματα.
Η κινδυνολογία, από όπου και αν προέρχεται, πλήττει την οικονομία. Εάν η σχετική τοποθέτηση αποτελεί στρατηγική επιλογή του πρωθυπουργού, είναι ατυχής και μόνον ως ένδειξη πανικού μπορεί να ερμηνευθεί. Εάν ήταν μια εκτίμηση σε κλειστή συζήτηση –που δεν ήταν– ο κ. Σαμαράς μπορεί να επανορθώσει με δημόσιες δηλώσεις στις οποίες έχει κάθε δικαίωμα να ασκεί δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα παίρνει αποστάσεις από τέτοιου είδους καταστροφικές προβλέψεις. Στον βωμό της παραμονής στην εξουσία δεν δικαιολογείται η διολίσθηση σε αναφορές που προβληματίζουν και τελικά απομακρύνουν επενδυτές, δυσχεραίνοντας ουσιαστικά το έργο και της σημερινής κυβέρνησης.