Μπορεί στην Ελλάδα η δισκογραφία να περνάει (φαινομενικά) αγιάτρευτη κρίση και πολλά νέα άλμπουμ να κυκλοφορούν πλέον μόνο ως προσφορές εφημερίδων, όμως πρώτον: η εικόνα αυτή δεν είναι απόλυτη· υπάρχουν δισκογραφικές, όπως η Inner Ear για παράδειγμα, οι οποίες κυκλοφορούν αρκετές νέες δουλειές Ελλήνων καλλιτεχνών. Και δεύτερον, στο εξωτερικό η μουσική βιομηχανία δείχνει πλέον καθαρά σημάδια ανάκαμψης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα που (κυρίως) η έλευση του γρήγορου Ιντερνετ επέβαλε.
Οχι τυχαία πολλά ονόματα, χρόνια ανενεργά στον χώρο της δισκογραφίας, επανήλθαν φέτος με νέους δίσκους θέλοντας προφανώς να συμμετάσχουν στη νέα και εν πολλοίς διαφορετική εποχή μουσικής δημιουργίας.
Εδώ ωστόσο θα ασχοληθούμε με δύο από τις καινούργιες κυκλοφορίες που ακούσαμε αυτό το φθινόπωρο από τον χώρο του ευρύτερου ροκ και σηματοδοτούν την επιστροφή των συγκροτημάτων που τις δημιούργησαν στις υψηλές μουσικές πτήσεις που χαρακτήρισαν το ξεκίνημά τους (και κάπως χάθηκαν στην πορεία). Πρώτο το «El Pintor», το νέο άλμπουμ των Νεοϋορκέζων Interpol, γνωστών για τον σκοτεινό post-punk ήχο και την urban θεματική των στίχων τους. To «El Pintor» του τίτλου, το οποίο στα ισπανικά σημαίνει ζωγράφος, αποτελεί επίσης και αναγραμματισμό του ονόματος της μπάντας αναφερόμενος πιθανότατα στις αλλαγές που επήλθαν τον τελευταίο καιρό στη σύνθεση του σχήματος. Οι αλλαγές δεν έφεραν κάτι ιδιαίτερα καινούργιο ηχητικά ή ίσως μια τάση προς τον πειραματισμό όπως θα περίμεναν κάποιοι. Εκείνο που έφεραν όμως είναι ένας πραγματικά καλός δίσκος. Επιστρέφοντας στις ρίζες τους, οι Interpol δημιούργησαν ένα δίσκο με κομμάτια όλο ουσία και δυναμική αλλά και διαφοροποιήσεις. Από την επικού τύπου ενορχήστρωση του «My Desire» μέχρι το ηλεκτρικό ξέσπασμα του «All The Rage Back Home», το «El Pintor» δείχνει μια άνεση του συγκροτήματος στον χειρισμό της ηχητικής παλέτας, κατακτημένη πια και στέρεη ως σήμα κατατεθέν.
Μελαγχολική παραλία
Ο δεύτερος και ακόμα πιο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μας δίσκος, είναι εκείνος των πολύ αγαπητών και στην Ελλάδα Raveonettes. Το δίδυμο από τη Δανία, που είχε γνωρίσει στο παρελθόν μεγάλη επιτυχία με single όπως τα «Love in a Trashcan» και «Heart of Stone», βρίσκεται πια φανερά στο ωριμότερο στάδιο της κοινής του πορείας. Ο τίτλος του νέου άλμπουμ «Pe’ ahi» παραπέμπει σε εξωτικές παραλίες και λιακάδα, είναι όμως παραπλανητικός. Καλύτερα δημιουργεί μια τρανταχτή αντίθεση με τους μελαγχολικούς, απαισιόδοξους στίχους του Sune Rode Wagner και τα ονειρικά φωνητικά της Sharin Foo, τα οποία συνθέτουν την απόλυτη shoegazing εμπειρία. Το «You drop bombs on my head/you cut me with cheap knives» αναφέρεται στο συνειρμικής διάθεσης «Killer in the Streets», στίχος που πιθανώς ενέπνευσε και το artwork του όμορφου μίνιμαλ εξωφύλλου.
Το πιο σημαντικό όμως είναι η μουσική. Εκεί οι απαλές μελωδίες του αρμόνιου ή ακόμα και της άρπας συνδυάζονται με βαριά ηλεκτρικά κομμάτια κιθαριστικού «θορύβου», ο οποίος λειτουργεί και ως ένα είδος υπογραφής της μπάντας. Η σχεδόν ψυχεδελική μελαγχολία του «Endless Sleeper» της αρχής (περιγράφει ένα αίσθημα πνιγμού) ακολουθείται από το ηλεκτρισμένο «Sisters» και από εκεί και έπειτα η συνέχεια μοιάζει να συντίθεται από το πάντρεμα των δύο. Το ποπ αισθητικής «Summer Ends» κλείνει τον δίσκο και παράλληλα αφιερώνεται στον πρόσφατα αποβιώσαντα πατέρα του Wagner, ο οποίος έχει εμπνεύσει και μεγάλο μέρος της θεματικής όλου του άλμπουμ. Αυτά τα τραγούδια, αλλά σίγουρα και αρκετά από τις προηγούμενες επιτυχίες, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι Ελληνες θαυμαστές των Raveonettes στις 29 και 30 Ιανουαρίου, οπότε οι Δανοί θα μας επισκεφθούν για δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Και οι δύο δίσκοι που παρουσιάζονται παραπάνω κυκλοφορούν στη χώρα μας σε cd, βινύλιο και ηλεκτρονικά.