ΑΠΟΣΤΟΛΗ. «Νέος θα πει να έχεις το θάρρος να γκρεμίσεις τον κόσμο και να οικοδομήσεις ένα νέο, καλύτερο». Στη νεολαία, λοιπόν, που όπως υποδεικνύει και το απόφθεγμα του Νίκου Καζαντζάκη, έχει τη δυναμική της εξέλιξης, εναποτίθεται στο εξής και η σύσφιγξη των ελληνογερμανικών σχέσεων. Για τέσσερις μέρες φορείς που ασχολούνται με τη νέα γενιά σε Ελλάδα και Γερμανία συναντήθηκαν επί γερμανικού εδάφους προκειμένου να συζητήσουν την ίδρυση Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας, που μέλημα θα έχει τα προγράμματα ανταλλαγής νέων (από 14 έως 30 ετών), πρακτικής εξάσκησης σε εταιρείες, αλλά και τη γνωριμία των τόπων, όπου η Ιστορία άφησε ανεξίτηλο σημάδι, όπως τα μαρτυρικά χωριά στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Είχε προηγηθεί η υπογραφή πρωτοκόλλου συνεργασίας τον Σεπτέμβριο από τους δύο προέδρους, ως αποτέλεσμα μιας σειράς συναντήσεων, που ξεκίνησαν κυρίως με γερμανική πρωτοβουλία τον Ιανουάριο. Η χρηματοδότηση θα είναι κοινή από Ελλάδα και Γερμανία. Oπως διευκρίνισε στην «Κ» ο γενικός γραμματέας Νέας Γενιάς, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, «το εν λόγω φιλόδοξο εγχείρημα είναι ρεαλιστικό: υπάρχουν διαθέσιμες εγκαταστάσεις, ενώ μπορούμε να αξιοποιήσουμε το πλεονάζον προσωπικό για τη στελέχωση του νέου Ιδρύματος». Σύμφωνα με πηγές της «Κ», ο ετήσιος προϋπολογισμός προβλέπεται να κυμανθεί σε 2 εκατ. ευρώ από κάθε πλευρά, ενώ βάσει του υπό διαμόρφωση καταστατικού, ο νέος οργανισμός θα μπορεί να αιτηθεί χρήματα από την Ε.Ε. Ως προς την έδρα του, η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον, ώστε το Ιδρυμα να φιλοξενηθεί στην Τρίπολη.
Σε Γαλλία, Πολωνία
Αντίστοιχα Ιδρύματα λειτουργούν επιτυχώς στη Γαλλία και την Πολωνία, όπου ιδρύθηκαν για να επουλώσουν τα τραύματα που οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι άφησαν πίσω τους. «Χρειαστήκαμε δέκα χρόνια περίπου για να καταρρίψουμε τα στερεότυπα, με τα οποία είχαμε μεγαλώσει, τις αλληλοκατηγορίες που είχαμε και οι δύο λαοί “καταπιεί”» αναφέρει στην «Κ» ο κ. René Beder από το Γερμανοπολωνικό Ιδρυμα, το οποίο συστάθηκε μετά την επανένωση της Γερμανίας. «Οι μεν διαμαρτύρονταν ότι τους είχαν πάρει τα σπίτια, οι δε ότι οι Γερμανοί ήταν οι αυτουργοί ενός καταστροφικού πολέμου». Σήμερα, η κατάσταση διαφέρει πολύ. «Οι εθελοντές μας μαθαίνουν αυτόματα τη γλώσσα του πάλαι ποτέ “εχθρού”, ενώ δεν λείπουν και οι γερμανοπολωνικοί έρωτες», περιγράφει, «αυτή ήταν για μένα η καλύτερη εμπειρία μετά την Επανένωση». Σημαντική είναι και η «αναθέρμανση» του πολύπαθου γαλλογερμανικού κλίματος. «Το δικό μας Ιδρυμα συστάθηκε το 1963» λέει στην «Κ» η κ. Florence Gabbe, «η σταδιακή βελτίωση των σχέσεων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με την ωρίμανση της ευρωπαϊκής ιδέας». Η συμβουλή της για το μελλοντικό ελληνικό παράρτημα είναι «να έχουν τα προγράμματά σας συγκεκριμένη κατεύθυνση και να είναι ισότιμα».
Στο σημείο αυτό, άλλωστε, μοιάζουν προβληματισμένοι όσοι ήδη δραστηριοποιούνται σε ανταλλαγές νέων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, καθώς τα κίνητρα των νέων για τη γνωριμία του «άλλου», διαφέρουν. Οι Ελληνες ενδιαφέρονται για σπουδές, πρακτική ή εξεύρεση εργασίας στην οικονομικά εύρωστη Γερμανία, ενώ οι Γερμανοί επισκέπτονται την Ελλάδα κυρίως από θαυμασμό για τον πολιτισμό και τη φύση της. «Μόνο με κοινά projects νεανικής επιχειρηματικότητας θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλεξάρτησης» σχολιάζει ο κ. Σαράντης Μιχαλόπουλος από το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας «έτσι θα κάνουμε μια δυναμική επανεκκίνηση».