Οταν απογειώνεσαι υπερβολικά στις επιτυχίες, πέρα από τις πραγματικές διαστάσεις που θα πρέπει να τους δίνεις, τότε και οι… προσγειώσεις είναι ανώμαλες. Ο Ολυμπιακός είχε να το νιώσει αυτό, στα ευρωπαϊκά του παιχνίδια, πολλά χρόνια. Το βίωσε την Τετάρτη στη Μαδρίτη, όπου είπε ουσιαστικά «αντίο» στην πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ κρατώντας όμως στα χέρια του το «μισό» εισιτήριο για τους «32» του Γιουρόπα. Το αν είναι αποτυχία αυτό ή επιτυχία, επαφίεται στο πώς βλέπει κάποιος το ποτήρι. Για άλλους είναι μισογεμάτο, για άλλους μισοάδειο.
Το θέμα είναι οι υπεραισιόδοξες προβλέψεις των «ειδικών», έπειτα από τη νίκη, στην πρώτη αγωνιστική, επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, στο «Γ. Καραϊσκάκης». Μέσα στην… τρελή χαρά –δικαιολογημένη– είχα ρωτήσει τον κ. Μίτσελ το πώς σκέφτεται να καλύψει τα τεράστια κενά που παρουσιάζει το κέντρο της άμυνάς του. Το παραδέχτηκε και τόνισε ότι θα προσπαθήσει να βρει λύση.
Και στο Μάλμε και στη Μαδρίτη, αποδείχτηκε πως δεν τη βρήκε. Και ήταν δεδομένο πως δεν θα την έβρισκε, αφού πέρα από την πώληση του Αβραάμ Παπαδόπουλου, ήρθε και ο τραυματισμός του Δημήτρη Σιόβα. Ηταν όμως μόνο αυτή η αιτία, που οι πρωταθλητές ελπίζουν σε «θαύμα», για να περάσουν στις 16, κατά τεκμήριο, καλύτερες ομάδες της Ευρώπης; Φυσικά και όχι.
Aν κρατούσε τους παίκτες που παραχώρησε θα είχε δεδομένη την πρόκριση; Και σε αυτήν την ερώτηση η απάντηση είναι αρνητική. Οταν έχεις να «παλέψεις» με τις πρωταθλήτριες Ισπανίας και Ιταλίας, οι πιθανότητες επικράτησης είναι ελάχιστες. Μόνο που ο φετινός Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ποντάρει ούτε σε αυτές.
Γιατί πήγε… ξυπόλυτος στα αγκάθια. Μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν πως τα γκολ που δέχτηκε στη Σουηδία προήλθαν από παιδικά λάθη και από ατυχία, στην ισοφάριση της Γιουβέντους στην Ιταλία. Αυτές όμως είναι οι… πινελιές της εικόνας, που παρουσιάζει φέτος η «ερυθρόλευκη» ομάδα.
Και αυτή είναι κατά πολύ χειρότερη από την περυσινή, στα εκτός έδρας ευρωπαϊκά του παιχνίδια. Και μία από τις αιτίες είναι η αποδυνάμωση του έμψυχου δυναμικού του. Οταν πουλάς ακριβά και αγοράζεις φθηνότερα, μπορεί να έχεις θετικό πρόσημο στο ταμείο, αλλά έχεις το ρίσκο να έχεις αρνητικό στον αγωνιστικό τομέα. Το είχα σημειώσει, όταν άλλοι πανηγύριζαν με τα εκατομμύρια ευρώ που εισέρρεαν στο ταμείο της ΠΑΕ.
Δεν υποστηρίζω πως έπραξε κακώς η διοίκησή της. Πρέπει οι ομάδες να είναι οικονομικά υγιείς, όσο μπορεί αυτό να συμβαίνει στην Ελλάδα. Αλλά όταν αποφασίζουν να ακολουθήσουν τέτοια πολιτική, πρέπει να μην αφήνουν τον κόσμο τους να… ονειροβατεί.
Πέρα όμως από την οικονομική αιτία, υπάρχει και η επιμονή του προπονητή, αφού αυτός αποφασίζει για το ποιοι θα παίζουν. Αναφέρομαι στον Γιάννη Μανιάτη και τον Κώστα Μήτρογλου. Ο πρώτος, αν και υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, παραμένει βασικός ακόμα κι αν δεν προπονηθεί για μία εβδομάδα, όπως συνέβη στο ματς με τη Γιουβέντους, ενώ για τον δεύτερο, κάποιος πρέπει να πληρώσει τα λεφτά που δόθηκαν για τον δανεισμό του… Σε πολλά παιχνίδια, ο Μίτσελ ξεκινάει με εννέα παίκτες, αντί για έντεκα.