Η αυλαία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου του Κατάρ κλείνει αύριο, για να ανοίξει αυτή της Σούπερ Λιγκ 1 και να επιστρέψουμε στα δικά μας. Οχι φυσικά πως μας έλειψαν, αλλά όπως και να το κάνουμε μας αρέσει περισσότερο να τσακωνόμαστε για τις δικές μας ομάδες και όχι για τις ξένες.
Εξάλλου σε αυτή η διοργάνωση, όπως και στο Ευρωπαϊκό, μια συμμετοχή της Εθνικής μας φαντάζει… όνειρο θερινής νυκτός. Μια σύγκριση με αυτές που βρέθηκαν στα γήπεδα του Κατάρ αρκεί για να επιβεβαιωθεί αυτή η μελαγχολική σκέψη. Με ποια θα μπορούσε να ανταγωνιστεί η δική μας; Αντε με αυτήν της διοργανώτριας.
Σε κάθε παιχνίδι, από τη φάση των ομίλων, ακούγοντας τις συνθέσεις διαπιστώναμε πως σχεδόν το σύνολο των ενδεκάδων ήταν μέλη ομάδων που πρωταγωνιστούν στα υψηλού επιπέδου ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, καθώς και στις μεγάλες διασυλλογικές διοργανώσεις. Και ψάχναμε να βρούμε πού παίζουν οι δικοί μας διεθνείς. Λιγότεροι από τα δάχτυλα του ενός χεριού είναι αυτοί που μπορούν να αναφερθούν.
Θα πρέπει λοιπόν να συμβιβαστούμε με αυτή την κατάσταση; Μάλλον ναι, αφού τίποτα δεν προμηνύει πως κάτι μπορεί να αλλάξει. Μήπως ακούσατε κάποιο όνομα Ελληνα ποδοσφαιριστή, από μικρότερη ομάδα, που να είναι στο στόχαστρο μεγάλης, στη μεταγραφική περίοδο που διανύουμε;
Αντιθέτως, καθημερινά διαβάζουμε, σε εντυπωσιακούς τίτλους, για το ενδιαφέρον παικτών από το εξωτερικό, των οποίων το βιογραφικό είναι σπουδαίο, μέχρι να πατήσουν στο χορτάρι. Πόσοι τέτοιοι δεν μας ήρθαν τα τελευταία καλοκαίρια με φανφάρες και έφυγαν νύχτα;
Ετσι φτάσαμε στο σημείο ο ομοσπονδιακός προπονητής μας να βρεθεί την Πέμπτη το απόγευμα σε αγώνα Κυπέλλου για να παρακολουθήσει δύο ομάδες Α΄ Εθνικής, των οποίων στις βασικές ενδεκάδες υπήρχε μόνο ένας Ελληνας!