Πριν βγει στη σκηνή η Σβετλάνα Ζαχάροβα, ίσως η πιο διάσημη μπαλαρίνα που περιοδεύει ανά τον κόσμο μετά τη Σιλβί Γκιλέμ, κάνει τον σταυρό της… «Δεν είμαι προληπτική, απλώς, όπως αρκετοί Ρώσοι, είμαι θρησκευόμενη», λέει θυμίζοντας μια ανάλογη εικόνα: τον Αντρέι Ταρκόφσκι σε μια ταινία να κάνει τον σταυρό του με μια μεγάλη απλωμένη κίνηση. Ολο το πάθος της ρωσικής παράδοσης που κουβαλάει η χορεύτρια, η οποία στα δέκα της χρόνια άφησε την πόλη Lutsk της Ουκρανίας για να σπουδάσει χορό στην Ακαδημία Βαγκάνοβα στην Αγία Πετρούπολη, έχει αποτυπωθεί στον τρόπο που χορεύει. Κατά τα άλλα, η όμορφη γυναίκα με τα μακριά μαλλιά, το τζιν και τα γυαλιά ηλίου που ποζάρει για να φωτογραφηθεί θα μπορούσε να είναι μια καλλονή που κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Στην Αθήνα βρίσκεται αυτή την εβδομάδα η Σβετλάνα Ζαχάροβα για την παρουσίαση του Χριστουγεννιάτικου Γκαλά της («Christmas Gala») στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, προσκεκλημένη της εταιρείας «Λάβρυς».
Μαζί της θα χορέψουν οκτώ αστέρια του κλασικού μπαλέτου, οι Michail Loboukhin, Andrei Merkuriev, Anastasia Stashkevich, Patrick De Bana, Anna Ol, Sameyon Velichko, Tatiana Bolotova και Dmitry Zagrebin.
«Εγώ και η κόρη μου»
Εχει περάσει η «δύσκολη εποχή» στη ζωή της Ζαχάροβα όταν το παιδικό σώμα της προσπαθούσε να αντέξει την αυστηρή και εξοντωτική παιδεία του κλασικού χορού. «Εκλαιγα συνέχεια ανάμεσα στις εξετάσεις και στις πρόβες», εξομολογείται.
Αν και ήδη έχει αρχίσει να έρχεται αντιμέτωπη με την εφήμερη σκηνική ζωή μιας χορεύτριας του μπαλέτου («ο χορός δεν είναι απλά το επάγγελμά μου, είναι η ζωή μου, είναι φοβερό να σκέφτομαι ότι μια μέρα όλα θα τελειώσουν»), συγχρόνως νιώθει την ανάγκη να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην τετράχρονη κόρη της για την οποία εύχεται να μη ζήσει τις ίδιες εμπειρίες με εκείνην («δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως θα την έδινα για σπουδές σε μια άλλη πόλη σε μικρή ηλικία»).
Η Σβετλάνα Ζαχάροβα αποφοίτησε από την Ακαδημία Βαγκάνοβα το 1996, στα 17, και αμέσως ξεκίνησε να χορεύει στα Μπαλέτα Μαριίνσκι. Μέσα σε ένα χρόνο είχε κατακτήσει τον τίτλο της πρώτης χορεύτριας και στις επτά σεζόν που ακολούθησαν χόρεψε όλους τους σημαντικούς κλασικούς ρόλους και βραβεύτηκε δύο φορές. Είχε αρχίσει όμως να νιώθει ανήσυχη, ότι δεν εξελισσόταν, ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει… Η αλλαγή ήρθε με την απόφασή της να μεταφερθεί στους «αντιπάλους» του Μαριίνσκι, στα Μπαλέτα Μπολσόι. Μαζί τους ταξίδεψε ανά τον κόσμο και έγινε το «μήλον της Εριδος» ανάμεσα στα μεγαλύτερα μπαλέτα: η Σκάλα του Μιλάνου, η Οπερα του Παρισιού, το New York City Ballet, το Tokyo Ballet, η Οπερα της Ρώμης ανταγωνίζονται για το ποιο θα την καλέσει πρώτο.
Οταν τη ρωτάω τι κάνει στον ελεύθερο χρόνο της, μου απαντάει αφοπλιστικά ότι προσπαθεί να τον περνάει με την οικογένειά της. «Η κόρη μου είναι πολύ μικρή ακόμα και νιώθω τύψεις που δεν περνάω τόσο χρόνο μαζί της όσο πιστεύω ότι δικαιούται ένα παιδί της ηλικίας της. Οπότε εννοείται πως είναι η προτεραιότητά μου. Παράλληλα και ο σύζυγος μου Vadim Repim, ο οποίος είναι καταξιωμένος βιολιστής, ταξιδεύει εξίσου συχνά. Αρα αυτό που αναζητούμε είναι να περάσουμε χρόνο μαζί ως οικογένεια».
Μια από τις σημαντικές δασκάλες της Σβετλάνα Ζαχάροβα ήταν η σπουδαία μπαλαρίνα της χρυσής εποχής των Μπολσόι, Λουντμίλα Σεμενιάκα. «Η Σεμενιάκα δεν ήταν απλώς δασκάλα μου. Για μένα συμβολίζει πολύ περισσότερα πράγματα», λέει η Ζαχάροβα. «Ξεκίνησα να δουλεύω μαζί της όταν πρωτοήρθα στα Μπολσόι. Ισως αυτή να είναι ο λόγος που πιστεύω ότι οι συμβουλές των δασκάλων είναι πολύ σημαντικές και πρέπει πάντα να τις λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας».
Διαφορετικό κοινό στην Αμερική
«Η αλήθεια είναι πως ανάμεσα στη Ρωσία και στις ευρωπαϊκές πόλεις δεν υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά», επισημαίνει η Σβετλάνα Ζαχάροβα όταν της ζητάω να μου πει τις διαφορές που έχει βιώσει χορεύοντας σε όλο τον κόσμο. «Οι Ευρωπαίοι είναι πιο κοντά στον ρωσικό χορό γιατί ίσως είχαν πιο εύκολα τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν κάποια χορογραφία ή γιατί με κάποιο τρόπο έχουμε κατά βάθος παρόμοια χαρακτηριστικά. Η Αμερική, από την άλλη, πιστεύω ότι προτιμά τη σύγχρονη γλώσσα του χορού. Οπότε αυτό και μόνο προϋποθέτει ένα πολύ διαφορετικό κοινό. Από τη μια λοιπόν υπάρχει ένα κοινό εξοικειωμένο και από την άλλη ένα κοινό που, εγώ τουλάχιστον, νιώθω κάθε φορά ότι πρέπει να το πείσω όχι μόνο για τις δικές μου ικανότητες αλλά και για τις δυνατότητες του ίδιου του μπαλέτου».
11, 12, 13/12, Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, έναρξη 8.30 μ.μ. Κρατήσεις: 210 7282333.
