Εκνευρισμό προκαλούν σε μέλη της κυβέρνησης οι συνεχείς δηλώσεις και συνεντεύξεις του Γιάνη Βαρουφάκη. Οργή προξενεί στους εταίρους ο τρόπος που ο υπουργός Οικονομικών επικοινωνεί και εμφανίζεται στις επίσημες συναντήσεις. Την υπομονή της χάνει η ελληνική κυβέρνηση με τις συνεχείς απαξιωτικές δηλώσεις Σόιμπλε. Εξόργισαν το Βερολίνο, αλλά και την Κουμουνδούρου, οι δηλώσεις Καμμένου για τους μετανάστες που θα στείλουμε στο Βερολίνο, αν οι εταίροι χτυπήσουν την Ελλάδα. «Αστραψε και βρόντηξε» ο πρωθυπουργός για τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα, που τελικά αποδέχτηκαν σχεδόν όλοι οι υπουργοί και βουλευτές του. Πυρ και μανία έγινε η Αυστριακή υπουργός Εσωτερικών, Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, για τις δηλώσεις Κοτζιά («αν καταρρεύσει η Ελλάδα, η Ευρώπη θα γεμίσει παράνομους μετανάστες και τζιχαντιστές»). Εκνευρισμό στον Αλέξη Τσίπρα δημιούργησε η δήλωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου για το ενδεχόμενο να είναι άκυροι οι νόμοι που ψηφίστηκαν στη Βουλή χωρίς την παρουσία των προφυλακισμένων Χρυσαυγιτών. Αναστάτωση έφεραν στην Ευρώπη οι νύξεις σχετικά με τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα. Την υπομονή του έχασε ο Βαρουφάκης, όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε για το ενδεχόμενο απόρριψης της λίστας των μεταρρυθμίσεων («κι εσείς τι θα κάνατε αν ένας κομήτης χτυπούσε τη Γη;» απάντησε). Εκνευρισμό στα κυβερνητικά κλιμάκια προκάλεσαν οι επικριτικές δηλώσεις του Κύπριου υπουργού Οικονομικών, Χάρη Γεωργιάδη, για τις συζητήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους…
Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι αμφοτέρωθεν. Προοιωνίζοντας καθόλου ευοίωνες καταστάσεις. Διότι, πέραν του ότι ο οργισμένος –άθυρμα του φόβου για την απώλεια κύρους– συχνά καταλήγει να χάνει το δίκιο του, η έλλειψη ψυχραιμίας στην πολιτική είναι η ισχυρότερη δύναμη αποπροσανατολισμού, απομάκρυνσης από τον στόχο (π.χ. να βγει η Ελλάδα από την κρίση, να μείνει ενωμένη η Ευρώπη). Ανοίγει αιφνίδιες ρωγμές εκεί όπου το «καράβι» πρέπει να είναι στεγανό. Οδηγεί σε αποφάσεις ακραίες, σε θηριωδίες και σε σφαγεία. Η στρατηγική της εξουσίας πρέπει να στηρίζεται στη λογική και σε βήματα προμελετημένα, ατάραχα.
Επειτα, η απώλεια ψυχραιμίας φανερώνει αδυναμία, αποκαλύπτει αδιέξοδα, την αλαζονεία της έκπτωσης. Ο,τι προκύπτει από αυτήν φέρει το στίγμα της αστασίας.
Σίγουρα, οι εμπρηστικές συζητήσεις, οι εκρηκτικές δηλώσεις φέρνουν στην επιφάνεια κεκαλυμμένες προθέσεις, ωθούν σε άλματα, δημιουργούν νέους τρόπους προσέγγισης –εάν το «οικοδόμημα» δεν γκρεμιστεί. Ομως, ενδέχεται να φωτίσουν μόνο αρνητικές παραμέτρους, να είναι λάμψεις που μετεωρίζονται πάνω από συμφορές.
Η Ιστορία, όπως αποδεικνύεται, δεν μας διδάσκει…
Ζούμε σ’ έναν καταστροφικό ψυχαναγκαστικό κύκλο πανικού, εκατέρωθεν. Κι όμως, υπάρχουν αποθέματα πολιτικής που μπορούν να τον ανατρέψουν. Και κοινή λογική, που λέει ότι νικά όχι ο φιλοπόλεμος αλλά ο ετοιμοπόλεμος, ο ψυχικά αρματωμένος, ο νηφάλιος. Ειδικά εάν είναι «μικρός». Διότι στον «μεγάλο» όλα συγχωρούνται…
