Το Πήλιο είναι ένας προορισμός για όλες τις εποχές. Τις όμορφες παραλίες και την οργιώδη φύση του χαίρονται τουρίστες και ντόπιοι κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το σπίτι των μυθικών Κενταύρων χάνει τη γοητεία του και το χειμώνα. Αντίθετα, τα γραφικά χωριά του Πηλίου αλλά και το ίδιο το βουνό αποκτούν τότε μια άλλη, πιο «άγρια» κι αυθεντική ταυτότητα.
Αυτή, μάλιστα, μπορεί να απολαύσει ο χειμερινός επισκέπτης με λιγότερα έξοδα, αφού είναι πάρα πολλές οι προσφορές, ειδικά στα καταλύματα, αυτούς τους μήνες. Κι όσο για τις ομορφιές του βουνού, αυτές δεν θέλουν ρώτημα. Από την «κλασική» Μακρινίτσα και την Πορταριά, όπου φτάνει κανείς εύκολα από τον Βόλο μέχρι τα θαμμένα στην ομίχλη και το χιόνι Χάνια –πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο των Αγριόλευκων–, μπορεί κανείς να εκτιμήσει τόσο το χειμερινό τοπίο όσο και τα νόστιμα εδέσματα και τη ζέστη του τζακιού, που θα βρει στους περισσότερους εσωτερικούς χώρους.
Κατηφορίζοντας προς τη βορειοανατολική πλευρά, το κεφαλοχώρι της Ζαγοράς δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα και απέναντι από περιβόλια με τα διάσημα μήλα της περιοχής. Εδώ η αίσθηση του «τουριστικού», τουλάχιστον αυτή την εποχή, χάνεται σχεδόν τελείως: οι ντόπιοι, μικροί και μεγάλοι, έχουν την καθημερινότητά τους, το μεσημέρι τα μαγαζιά κλείνουν, οι πλατείες ερημώνουν και ο κάτοικος του αστικού κέντρου με τους ταχείς ρυθμούς αναρωτιέται πώς θα ήταν να μένει κανείς μόνιμα εδώ…
«Η κρίση εδώ μας έπιασε τα τελευταία δύο χρόνια, πριν δεν είχαμε καταλάβει σχεδόν τίποτα» μας λένε ανάμεσα σε «κονιακόμελα», σε ένα κουκλίστικο ροκ μπαρ στην είσοδο της Πορταριάς. Αλλοι, πάλι, επισημαίνουν πως ακόμα και τώρα τα Σαββατοκύριακα οι επισκέπτες είναι πάρα πολλοί. Οπως και να έχει, λαμβάνοντας κανείς υπ’ όψιν τα μοναδικά χαρακτηριστικά της περιοχής αλλά και τις υψηλού επιπέδου υποδομές που διαθέτει, το Πήλιο αποτελεί πάντα μια «ασφαλή» και ενδιαφέρουσα επιλογή για ολιγοήμερες αποδράσεις.