Κασκαντέρ ★★★½
ΚΩΜΩΔΙΑ ΔΡΑΣΗΣ (2024), 126΄
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς
Ερμηνείες: Ράιαν Γκόσλινγκ, Εμιλι Μπλαντ
Μια άκρως διασκεδαστική κωμωδία δράσης λειτουργεί ως περιτύλιγμα ενός αληθινού φόρου τιμής στους αφανείς ήρωες της χολιγουντιανής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ο Ντέιβιντ Λιτς («Atomic Blonde», «Deadpool 2»), πρώην στάντμαν και ο ίδιος, αφηγείται την ιστορία του Κολτ (Ράιαν Γκόσλινγκ), ενός επιτυχημένου κασκαντέρ, ο οποίος θα δει την καριέρα του να ξεστρατίζει έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό κατά τη διάρκεια ενός γυρίσματος. Ο ίδιος, ωστόσο, θα επιστρέψει στην ενεργό δράση, προκειμένου να σώσει την ταινία της πρώην συντρόφου του (Εμιλι Μπλαντ) από την καταστροφή.
Επειτα από την υποψήφια για Οσκαρ ερμηνεία του στην «Μπάρμπι» της Γκρέτα Γκέργουικ, ο Ράιαν Γκόσλινγκ επιβεβαιώνει ότι αυτοί οι ρόλοι, κάπου ανάμεσα στον κωμικό και στον action hero, του ταιριάζουν γάντι· ο χαρακτήρας που φτιάχνει είναι κουλ αλλά όχι «σκληρός», συναισθηματικός αλλά όχι γλυκανάλατος. Θα περάσει (κυριολεκτικά) μέσα από τοίχους για να κερδίσει το κορίτσι των ονείρων του και παράλληλα θα τσαλακωθεί προκειμένου μια σκηνή να βγει όσο πειστική χρειάζεται. Οπως είπαμε, αυτή η αφοσιωμένη δουλειά που προσφέρουν, συχνά παίρνοντας ρίσκο, όσοι δεν εμφανίζονται τελικά στην οθόνη, είναι το πραγματικό θέμα της ταινίας του Λιτς.
Οι προ μερικών μηνών απεργιακές κινητοποιήσεις στο Χόλιγουντ και τα αιτήματά τους παρεισφρέουν εδώ με διάφορους τρόπους, σε ένα φιλμ που προκρίνει σχεδόν αποκλειστικά τα πρακτικά εφέ και τα αληθινά σκηνικά (εκρήξεις, καταδιώξεις, άλματα κ.ο.κ.) έναντι της «εύκολης» λύσης της μπλε οθόνης και του ψηφιακού περιβάλλοντος. Ολα αυτά, μάλιστα, καταφέρνοντας να παρουσιάσει μερικές από τις πιο απολαυστικές, εφευρετικές σκηνές δράσης που έχουμε δει πρόσφατα να βγαίνουν από το χολιγουντιανό καλούπι.
Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες τη Δευτέρα 6/5.
Γκάρφιλντ: Γάτος με πέταλα ★★★
ANIMATION (2024), 101΄
Σκηνοθεσία: Μαρκ Ντίνταλ
Ακούγονται: Κρις Πρατ, Σάμιουελ Τζάκσον
Ο αγαπημένος γάτος μικρών και μεγάλων επιστρέφει για μια καινούργια κινηματογραφική περιπέτεια, η οποία θα μας γυρίσει πίσω στην εποχή που εκείνος ήταν ακόμη ένα νεαρό γατάκι, πάντα όμως με μεγάλη… όρεξη. Πράγματι, η ιστορία ξεκινά με τον Γκάρφιλντ μικρούλη να ζητιανεύει φαγητό σε ένα ιταλικό εστιατόριο. Εκει όμως θα συναντήσει τον άνθρωπο που θα τον υιοθετήσει και η τύχη του θα αλλάξει. Καλομαθημένος σπιτόγατος πια, θα πιαστεί εξαπίνης όταν μπροστά του θα εμφανιστεί ο Βικ, ένας απεριποίητος γάτος του δρόμου, ο οποίος θα συστηθεί ως πατέρας του και θα τον τραβήξει μαζί του σε μια θεότρελη περιπέτεια.
Εχοντας σαν ατού το ευχάριστα παλιομοδίτικο animation και (κυρίως) ένα αυθεντικά αστείο σενάριο, η ταινία του Μαρκ Ντίνταλ αποτελεί ξέγνοιαστη βόλτα –και όχι μόνο για τα παιδιά– παρέα με τον ανεκδιήγητο γάτο, που λατρεύει τα λαζάνια και απεχθάνεται τις Δευτέρες. Στη διαδρομή, παίρνουμε σαν μπόνους και μερικά εύστοχα σχόλια πάνω στους οικογενειακούς δεσμούς, στη σχέση μας με τα ζώα και στη φύση γενικότερα. Η ταινία κυκλοφορεί με υποτίτλους και μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Στον ιστό του τρόμου ★★½
ΤΡΟΜΟΥ (2023), 106΄
Σκηνοθεσία: Σεμπαστιέν Βανιτσέκ
Ερμηνείες: Θίο Κριστίν, Σοφία Λεσάφρ
Από τη Γαλλία και συγκεκριμένα τα υποβαθμισμένα προάστια των αστικών κέντρων μάς έρχεται το θρίλερ ντεμπούτο του Σεμπαστιέν Βανιτσέκ. Εκεί, σε μία από τις πελώριες εργατικές κατοικίες, ζει ο νεαρός Καλέμπ, κλεπταποδόχος και μικρολαθρέμπορος, με αδυναμία στα εξωτικά ζώα και ιδίως στα έντομα. Οταν ωστόσο μια δηλητηριώδης αράχνη που έφτασε πρόσφατα στην κατοχή του δραπετεύει, ένας ανείπωτος τρόμος θα απελευθερωθεί στο κτίριο, το οποίο σφραγίζεται από την αστυνομία και έτσι μετατρέπεται αυτομάτως σε παγίδα θανάτου για τους ενοίκους.
Το κλασικό φιλμ τρόμου με τις γιγάντιες αράχνες (στην πορεία… αναπτύσσονται) που επιτίθενται στους ανθρώπους, συναντά την κοινωνική παρατήρηση πάνω στις προκαταλήψεις που υπάρχουν για τους κατοίκους των γαλλικών προαστίων. Σαν ενοχλητικά έντομα κι εκείνοι, κλείνονται μέσα αδιαφορώντας για την τύχη τους. Το σασπένς και η δράση διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα, καθώς ο Καλέμπ μαζί με μια μικρή ομάδα επιζώντων αγωνίζονται να ανοίξουν δρόμο ανάμεσα στους ιστούς των φαρμακερών αρθρόποδων, ενώ ο σκηνοθέτης τούς ακολουθεί κατά πόδας και με την κάμερα εστιασμένη διαρκώς στα γεμάτα ένταση πρόσωπά τους.
Το χρώμα του ροδιού ★★★½
ΣΙΝΕΦΙΛ (1969), 79΄
Σκηνοθεσία: Σεργκέι Παρατζάνοφ
Ερμηνείες: Σόφικο Κιαουρέλι, Μέλκον Αλεξανιάν
Ενα από τα σημαντικότερα έργα του σπουδαίου κινηματογραφιστή Σεργκέι Παρατζάνοφ κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα σε επανέκδοση. Το φιλμ έχει ως θέμα τη ζωή και το έργο του Αρμένιου ποιητή Αρουθίν Σαγιαντίν, πιο γνωστού με το παρατσούκλι Σάγιατ Νόβα, που σημαίνει «ο βασιλιάς του τραγουδιού». Αντί να επιλέξει μια περισσότερο συμβατική αφήγηση της πορείας του συμπατριώτη του ποιητή, ο Σεργκέι Παρατζάνοφ προτιμά να την αποτυπώσει μέσα από μια σειρά συμβολικών εικόνων και σκηνών, εμπνευσμένων τόσο από ποιήματα του Σάγιατ Νόβα και την αρμενική παράδοση, όσο και από τη δική του δη-μιουργική φαντασία.
Το αποτέλεσμα είναι ένα χειροποίητο, λεπτοδουλεμένο και βαθιά συνειρμικό φιλμ, με τον πρωταγωνιστή Σόφικο Κιαουρέλι να ερμηνεύει συνολικά πέντε ρόλους, ανδρικούς και γυναικείους.