Ο διάλογος που προανήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης με τους κουκουλοφόρους δεν πάει και πολύ καλά. Οχι με δική του υπαιτιότητα. Ο κ. Νίκος Παρασκευόπουλος έδειξε τις καλύτερες –αν και άκρως ρομαντικές– προθέσεις να προχωρήσει διαλεκτικά με τους πάντες, ακόμη και με τους χουλιγκάνους που σε κάθε πορεία πυρπολούν, σπάνε και προσπαθούν με περισσή φιλοτιμία να κάψουν ζωντανό κάποιον συνάνθρωπό τους, αφού τον έχουν υποβιβάσει σε «γουρούνι».
Ετσι, η κυβέρνηση ασκεί πολιτική Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με τους χουλιγκάνους. Φροντίζει μέχρι και για την ψυχική τους ηρεμία, αποσύροντας τις κλούβες από το κέντρο της Αθήνας, μάλλον επειδή τα «παιδιά» νιώθουν ότι προσβάλλονται αισθητικώς. Τους αφήνει ανενόχλητους να κάνουν ό,τι θέλουν. Εκείνοι πάλι βλέπουν ότι έχουν το ελεύθερο όχι μόνο να καίνε στα Εξάρχεια, αλλά να τοιχογραφούν και τη Βουλή· να θυμηθούμε ότι η Πρώτη Φορά Αριστερά δεν απέσυρε μόνο τις κλούβες, αλλά και τα κάγκελα από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. «Υπάρχει μια ανάσα στον κόσμο ότι ζει σε ένα πιο ανοιχτό πιο δημοκρατικό πλαίσιο», που είπε έτερος υπουργός. Να σημειώσουμε ότι ο κ. Νίκος Βούτσης εποπτεύει, μεταξύ άλλων χαρτοφυλακίων, και αυτό που προστατεύει τους πολίτες και τη Βουλή από τους χουλιγκάνους.
Εν τω μεταξύ, περιμένοντας τον διάλογο ο υπουργός Δικαιοσύνης αναπτύσσει περίεργες θεωρίες. «Υπάρχει άνθρωπος κάτω από την κουκούλα. Αν πυροβολήσει κάποιος μία κουκούλα, θα πυροβολήσει άνθρωπο», δήλωσε στον ΣΚΑΪ (7.4.2015), αλλά προφανώς ως νομικός και ως νοήμων άνθρωπος πρέπει να ξέρει ότι μεταξύ του πυροβολισμού και του «μπάτε σκύλοι και κάψτε» υπάρχουν διάφορα κατασταλτικά μέσα για να αποτραπεί η παρανομία. Δεν ξέρουμε αν έχει ακουστά τις συλλήψεις, αλλά σε όλο τον κόσμο όποιος πετάει μολότοφ συλλαμβάνεται· όποιος καταλαμβάνει κτίρια συλλαμβάνεται· όποιος μαγαρίζει με σπρέι ιστορικά (και όχι μόνον) κτίρια συλλαμβάνεται. Γενικώς όποιος παρανομεί συλλαμβάνεται και μετά τα δικαστήρια αποφασίζουν πώς θα σωφρονιστεί.
Κοινότοπα πράγματα, θα πει κάποιος, αλλά δυστυχώς τα αυτονόητα πρέπει να επισημαίνονται, διότι με την παλαβή Αριστερά στην κυβέρνηση κινδυνεύει να χάσει τα λογικά της και η χώρα. Ο διάλογος είναι αναγκαίο μέσο της Δημοκρατίας, αλλά τα επαναστατημένα αρνούνται εξ ορισμού κάθε διάλογο, αφού επαίρονται ότι κάνουν πόλεμο στη Δημοκρατία. Τοιχογραφούν, μάλιστα, «αυτό, αυτό, αυτό, είναι σωστό, Φωτιά στο Κοινοβούλιο, να βάλετε μυαλό». Να σημειώσουμε ότι το Κοινοβούλιο είναι ο χώρος όπου πραγματώνεται ο διάλογος. Αν τα επαναστατημένα ήθελαν κουβέντα, θα την έκαναν. Θα πετούσαν επιχειρήματα και όχι μολότοφ. Εχει πολλούς χώρους και άπλετο χώρο η Δημοκρατία για αέναες συζητήσεις, αυτούς που επιμελώς καταστρέφουν σε κάθε κατάληψη.
Αυτό που δεν κατάλαβε ο κ. Παρασκευόπουλος είναι ότι κάτω από την κουκούλα κρύβονται χούλιγκαν, που απλώς αναμασούν τσιτάτα του στυλ «η κριτική των όπλων είναι σημαντικότερη από το όπλο της κριτικής». Αυτούς τους ανθρώπους η Δημοκρατία τους ανέχεται, μέχρι να τσαλαπατήσουν το προϊόν του διαλόγου της κοινωνίας, δηλαδή τον νόμο. Οταν παρανομήσουν, δεν πυροβολούνται, αλλά συλλαμβάνονται. Και μετά μπορούν να κάνουν όσο διάλογο τραβάει η ψυχή του υπουργού. Οχι με τον ίδιο, αλλά με τους δικαστές…