Πριν από περίπου ένα χρόνο ο χορογράφος Αντώνης Φωνιαδάκης παρουσίαζε στην Αθήνα σε μια μικρή ομάδα φίλων και δημοσιογράφων στιγμιότυπα από το έργο του «Wisteria Maiden» που έκανε πρεμιέρα πέρσι στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού του Βελιγραδίου. Οσοι είχαν την τύχη να δουν εκείνη την πρόβα/παρουσίαση μιλούσαν ενθουσιασμένοι για τη νέα δουλειά του Φωνιαδάκη και αναρωτιόνταν πότε θα μπορούσαμε ως κοινό να την απολαύσουμε σε ένα θέατρο στην Ελλάδα. Η ώρα ήρθε και το «Wisteria Maiden» θα παρουσιαστεί την ερχόμενη εβδομάδα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 22, 23, 24 και 25 του μήνα στην αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας» (9 μ.μ.). Μια πολύ ευτυχής στιγμή να δίνεται επιτέλους η ευκαιρία στον Αντώνη Φωνιαδάκη, έναν καλλιτέχνη με διεθνή και σημαντική καριέρα στο εξωτερικό, να προβληθεί αντίστοιχα και στην Ελλάδα.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα δει τη δουλειά του στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας, που πραγματοποιούνταν πριν από αρκετά χρόνια στο Γκάζι. Η κίνηση των εξαιρετικών χορευτών της ομάδας του «Apotosoma», συνεχόμενη, αισθαντική, εντυπωσιακή στις συνεχείς εναλλαγές της δυναμικής αλλά και στην εκφραστικότητά της είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των έργων του Φωνιαδάκη. Η σωματικότητα είναι και πάλι η πρωταγωνίστρια στο «Wisteria Maiden», χορογραφία που διηγείται τον ανεκπλήρωτο έρωτα μιας κοπέλας η οποία κατοικεί μέσα σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Αυτήν τη φορά ο Αντώνης Φωνιαδάκης εμπλουτίζει τη χορογραφική του γλώσσα με επιρροές από το θέατρο Καμπούκι, το Νο και τις μαριονέτες Μπουνράκου. Το κεντρικό θέμα του έργου είναι, σύμφωνα με τον ίδιο τον χορογράφο, η έννοια της μεταμόρφωσης.
Ενας από τους πιο πρόσφατους σημαντικούς σταθμούς στο γεμάτο πρόγραμμα του Αντώνη Φωνιαδάκη ήταν η παρουσίαση της χορογραφίας του «Echo» στη Νέα Υόρκη με την Ομάδα Χορού της Μάρθα Γκράχαμ (την είδαμε και στο Ηρώδειο το περασμένο καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών). Κατά τα άλλα, δεν προλαβαίνουμε να μετράμε τις νέες δουλειές και συμπράξεις του με κορυφαίες ομάδες χορού ανά τον κόσμο. Μεταξύ τους είναι τα τρία έργα που δημιούργησε για το Μπαλέτο της Λωρραίνης, την ομάδα Sydney Dance Company και τα Μπαλέτα Τζαζ του Μόντρεαλ, καθώς και η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι στην ταινία «Noah».