Τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, χθες, διαδήλωσαν στην Αθήνα για το δικαίωμά τους στην εργασία. Ηταν μεταλλωρύχοι από τις Σκουριές με τις οικογένειές τους. Η εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα στην περιοχή έχει πάρει διαστάσεις, η προεκλογική απειλή της κυβέρνησης να βάλει «λουκέτο» στα μεταλλεία στις Σκουριές δεν έχει ανακληθεί, η Eldorado Gold έχει προειδοποιήσει ότι θα αποχωρήσει από την επένδυση, με χρονικό ορίζοντα την 28η Απριλίου. Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, περιορίστηκε να πει πως το υπουργείο θα τηρήσει τη νομιμότητα και ότι δεν δέχεται εκβιασμούς μέχρι να ολοκληρωθούν οι έλεγχοι από τους επιθεωρητές περιβάλλοντος.
Για το τι συμβαίνει στη Χαλκιδική έχουν γραφτεί πολλά, εκτεταμένα ρεπορτάζ και απόψεις.
Εμείς θα περιοριστούμε στη χθεσινή μέρα, σε δηλώσεις των διαδηλωτών στα τηλεοπτικά συνεργεία. Ολοι με τα πρόσωπα στραμμένα στον φακό, αναφέροντας όνομα και επώνυμο. «Είμαστε σε μια εταιρεία, σε μια επένδυση που βρίσκεται στην πλήρη ανάπτυξή της, δουλεύει 2.000 κόσμος, τους βλέπετε όλους εδώ, αγωνιούν για το αύριο, αγωνιούν για τη συνέχιση της δουλειάς τους, αγωνιούν για την καθημερινότητα και το μεροκάματό τους», είπε ένας εξ αυτών.
Παρακάμπτουμε τις αντιπαραθέσεις βουλευτών –το θέμα είναι ούτως ή άλλως πρόσφορο για πολιτική εκμετάλλευση– και μένουμε στην ανάγκη των εργαζομένων, σε μια χώρα με πάνω από 25% ανεργία και μηδενική ανάπτυξη, να συντηρήσουν τις δουλειές τους. Να υπενθυμίσουμε ότι στην Ελλάδα της κρίσης, ο ιδιωτικός τομέας μετράει πάνω ένα εκατομμύριο ανέργους. Να υποθέσουμε, επίσης, ότι αν δεν επρόκειτο για ιδιωτική επένδυση στις Σκουριές αλλά εργοδότης ήταν το ελληνικό Δημόσιο, ρουθούνι δεν θα είχε ανοίξει.
Ετερος διαδηλωτής και μέλος του δημοτικού συμβουλίου (αν δεν κάνω λάθος) διευκρίνισε, μετ’ επιτάσεως, ότι δεν είναι οι κάτοικοι των Σκουριών που αντιδρούν αλλά άλλης περιοχής, που απέχει 40 χλμ. από τα μεταλλεία και πως οι κουκουλοφόροι δεν είναι μόνον ντόπιοι· ενισχύονται και από άλλες «επαναστατημένες» περιοχές της χώρας (βλέπε Κερατέα).
Χθες το απόγευμα, και ενώ η πορεία των 4.000 είχε ολοκληρωθεί, «ένταση ξεκίνησε στα Προπύλαια όπου συγκεντρώθηκαν αντεξουσιαστές και πολίτες που διαφωνούν με την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές». Ακολούθησαν τα συνήθη (ξύλα, πέτρες, φωτιές σε κάδους, σύγκρουση με τα ΜΑΤ που «απάντησαν» με χρήση χημικών και κρότου λάμψης).
Η παράθεση των γεγονότων της χθεσινής ημέρας, χαρτογραφεί την κατάσταση στη χώρα εδώ και αρκετές εβδομάδες: από τη μία, πολίτες που διεκδικούν μια στοιχειώδη κανονικότητα (εργασία, δυνατότητα να προγραμματίζουν την επόμενη μέρα τους, να συγκροτούν και να συντηρούν οικογένεια, να προσδοκούν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους κ.ο.κ.)· από την άλλη, οι κουκουλοφόροι, που έχουν αναδειχθεί, σχεδόν, σε ρυθμιστικό παράγοντα. Τα Προπύλαια τελούν υπό κατάληψη εδώ και 18 ημέρες, ενώ σε κάθε προσπάθεια της κοινωνίας να κάνει ένα βήμα εκτός του αδιεξόδου της, τους βρίσκει απέναντί της. Η κυβέρνηση τους συμπεριφέρεται με κατανόηση, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο χωρίς να σημειώσει εσωτερικούς κραδασμούς στο κόμμα και στα ποσοστά των ψηφοφόρων της. Εγκλωβισμένη στις αντιφάσεις της, λούζεται ως κυβέρνηση ό,τι εξέθρεψε ως αντιπολίτευση.
Και ενώ πληθαίνουν οι φωνές που μιλούν για συντριβή της χώρας ώς το καλοκαίρι, για χρεοκοπία, εντός ή εκτός ευρώ, η κυβέρνηση επικαλείται «την Ευρώπη των δημοκρατικών παραδόσεων και του Διαφωτισμού, της γεφύρωσης των διαφορών, του αμοιβαίου σεβασμού,του κοινού ευρωπαϊκού μας μέλλοντος». Σαν να αναφερόμαστε σε κάτι όλο και πιο μακρινό, όλο και πιο ξένο…