Αν ο αν. υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σπίρτζης, ήταν συνεπής με τον εαυτό του, θα έπρεπε μαζί με την παραίτηση της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων να ζητούσε και την παραίτηση της κυβέρνησης ή έστω να είχε φύγει οικειοθελώς. Κι αυτό, διότι καλό είναι να εξαντλεί την αυστηρότητά του ακόμη και σε εκείνους που δεν φταίνε για το ολιγόωρο black-out της Digea, αλλά δεν μπορεί να είναι επιεικής σε μια κυβέρνηση που σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του πρωθυπουργού «ξέχασε να πάρει λεφτά» από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Μην ξεχνάμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τηλεόραση για μερικές ώρες, αλλά χωρίς λεφτά η ελληνική οικονομία αργοπεθαίνει και κινδυνεύει με ανακοπή.
Σε κάθε λειτουργία της η κυβέρνηση αποδεικνύεται πιο παλαιοκομματική από τις παλαιοκομματικές που είχαμε. Πρότυπό της είναι το συγκεντρωτικό κράτος, το οποίο ενίοτε μπορεί να γίνεται και αυταρχικό όπως απέδειξε και η πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Είναι άλλο πράγμα να δελεάζονται οι -κατά τα άλλα ανεξάρτητοι- φορείς (Αυτοδιοίκηση, ΑΕΙ κ.λπ.) να τοποθετήσουν τα λεφτά τους κάπου, κι άλλο το κεντρικό κράτος να αποφασίζει και να διατάζει ότι θα καταθέτουν υποχρεωτικώς τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Η άλλη παλαιοκομματική της τακτική έχει να κάνει με την επίθεση κατά των Ανεξάρτητων Αρχών. Μην ξεχνάμε ότι εκτός από τον κ. Σπίρτζη που ζήτησε την παραίτηση του Δ.Σ. της ΕΕΤ&Τ, ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης ανακοίνωσε το κουτσούρεμα της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, ενώ ο έτερος υπουργός σοβιετικών αντιλήψεων κ. Θεόδωρος Δρίτσας θέλει να κάνει Ρυθμιστική Αρχή μόνο για το λιμάνι του Πειραιά και όχι για το σύνολο των λιμανιών όπως προβλέπουν οι κοινοτικές οδηγίες.
Εδώ, όμως, προκύπτει ένα ερώτημα συνέπειας της κυβέρνησης σε σχέση με τη διαπραγμάτευση. Ενώ το οικονομικό επιτελείο προτείνει στους εταίρους την «περαιτέρω ανεξαρτησία της Αρχής Φορολογικών Εσόδων» για να μη θεσμοθετήσει περικοπές, η υπόλοιπη κυβέρνηση υπονομεύει τις ήδη υπάρχουσες ανεξάρτητες αρχές, δίνοντας το μήνυμα στους εταίρους ότι «η Ελλάδα δεν έχει μπέσα».
Πέρα όμως από την παραβίαση των κοινοτικών κανονισμών (και τα συνακόλουθα πρόστιμα που θα έχουμε, αν αυτή η κυβέρνηση δεν μας οδηγήσει σταδιακώς και εκτός Ε.Ε.) είναι η παλαιολιθική αντίληψη της κυβέρνησης για το κράτος, το οποίο θέλει όσο πιο συγκεντρωτικό γίνεται. Οι Ανεξάρτητες Αρχές ήταν η δημοκρατική απάντηση στη διαπίστωση του Λόρδου Ακτον «η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα». Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες (έχοντας και την εμπειρία της κατάρρευσης των συγκεντρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων) θέσπισαν ανεξάρτητες αρχές, έτσι ώστε να μην μπορεί καμιά κυβέρνηση να παίζει για ίδιον όφελος είτε με τις συχνότητες, είτε να φιλοτεχνεί Greek Statistics, είτε να χαλαρώνει τους φορολογικούς ελέγχους όποτε έχουμε εκλογές, είτε -ακόμη- να κάνει δωράκια σε φίλους επιχειρηματίες. Βεβαίως για να πούμε και των ΣΥΡΙΖΑίων το δίκιο (παλιών και νέων, όπως είναι ο κ. Σπίρτζης) ουδείς πολιτικός βλέπει με καλό μάτι τις Αρχές ή την αυτονομία θεσμών όπως είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θέλουν να ελέγχουν από το γραφείο τους κάθε έκφανση της κοινωνίας, ακόμη κι αν αυτό είναι σε βάρος της λειτουργίας της Πολιτείας· τι να πρωτοπρολάβει να κάνει ένας υπουργός; Τούτοι δω όμως είναι ακόμη χειρότεροι. Οι παλαιοκομμουνιστικές αντιλήψεις κυριαρχούν. Μέσα σε τρεις μήνες: αναιρούν τη σχετική αυτονομία των ΑΕΙ που ξεκίνησε με τον νόμο Διαμαντοπούλου· δημεύουν τα αποθεματικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης· επιτίθενται κατά μέτωπο στις Ανεξάρτητες (εκ του συντάγματος) Αρχές.
«Είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος» είπε κάποτε ο κ. Τσίπρας. Απλώς δεν διευκρίνισε ποιανού. Διότι Σύνταγμα είχε και η αλήστου μνήμης Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών…