«Στην πόλη αυτή υπάρχουν Ελληνες, Βούλγαροι, Αλανοί, Κουμάνοι, Πιγμάτες, Ιταλοί, Βενετοί, Ρωμανοί, Δάκες, Αγγλοι, Αμαλφίτες, ακόμα και Τούρκοι. Πολλοί ειδωλολατρικοί πληθυσμοί, Ιουδαίοι, και προσήλυτοι, Κρήτες και Αραβες και λαοί από όλα τα έθνη συναντιούνται εδώ».
Το 1096, κάποιος από τους συμμετέχοντες στην Α΄ Σταυροφορία παρατηρούσε με δέος την πολυπολιτισμικότητα της Κωνσταντινούπολης. Και όπου συναντιούνται πολλοί λαοί και ακούγονται πολλές γλώσσες, γεννιέται γαστριμαργικός πλούτος που στην περίπτωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν ξακουστός σε Ανατολή και Δύση.
Η βυζαντινή κουζίνα όμως παραμένει εν πολλοίς μια μεγάλη άγνωστη και γι’ αυτό το βιβλίο του κλασικού φιλολόγου, γλωσσολόγου και μεταφραστή, Andrew Dalby, με τίτλο «Βυζαντίου Γεύσεις – Η κουζίνα της αυτοκρατορίας», είναι μια πολύτιμη συνεισφορά με πληθώρα πληροφοριών. Ο συγγραφέας μάς προσφέρει μια περιδιάβαση στις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, αφηγείται ιστορίες περιηγητών, παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη γαστρονομική εικόνα της αυτοκρατορίας.
Από τα αγαπημένα πιάτα των αυτοκρατόρων μέχρι το καθημερινό φαγητό των απλών ανθρώπων, φαίνεται όχι μόνο η μείξη των ποικίλων παραδόσεων στο βυζαντινό χωνευτήρι, αλλά και ότι αρκετά πράγματα έχουν μείνει αναλλοίωτα στο πέρασμα των αιώνων. Η έθνικ Κωνσταντινούπολη που γνωρίζουμε σήμερα περιδιαβαίνοντας στα παζάρια, τις καντίνες του Εμίνονου, την Αιγυπτιακή Αγορά με τα χιλιάδες μπαχαρικά και τα αρωματικά βότανα, ήταν πάντα έτσι. Ενα μεγάλο «λιμάνι» γεύσεων.
Η ζάχαρη, η πιπερόριζα και το σανταλόξυλο έφταναν από την Ινδία, το μοσχοκάρυδο από τα νησιά των Μπαχαρικών της Ανατολικής Ινδονησίας, η μαστίχα από τη Χίο, η κανέλα από την Κεϋλάνη. Οι διαδρομές είναι αμέτρητες σ’ αυτό το γοητευτικό οδοιπορικό με οδηγό την ιστορία και τη διατροφή που σε μεγάλο βαθμό ξεκινάει από τη μήτρα της σημερινής ελληνικής και τουρκικής κουζίνας.