Η Νέα Δημοκρατία κατέρχεται στις εκλογές με ένα σημαντικό μειονέκτημα: την αποξένωσή της από τους νέους ψηφοφόρους. Ειδικά στην ηλικιακή ομάδα των 18-24 η κατάσταση εμφανίζεται αποκαρδιωτική: μόνο στο πρόσφατο δημοψήφισμα και σύμφωνα με στοιχεία των δημοσκοπήσεων, οι νέοι ηλικίας έως και 24 ετών ψήφισαν ΟΧΙ σε ποσοστό 85% (!).
Αντίστοιχα ευρήματα εντοπίζονται σε όλες τις πρόσφατες αναμετρήσεις: στις εκλογές του Ιανουαρίου το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις παραγωγικές ηλικίες 18-50 ήταν περισσότερο από ισχυρό (37,9% έναντι 21,7%, ανάλυση Metron Analysis).
Το ζήτημα είναι προφανώς σύνθετο. Η ταύτιση με τα σκληρά μέτρα του δεύτερου μνημονίου και η απογείωση της ανεργίας σε επίπεδα κοντά στο 50% για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα καλλιέργησαν ένα έδαφος ελάχιστα «φιλικό». Σύμφωνοι. Παρ’ όλα αυτά, η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση ότι έχει αποδεχθεί μοιρολατρικά την πραγματικότητα. Παρακολουθώ τις εμφανίσεις στελεχών στα τηλεοπτικά πάνελ και σπάνια πέφτω πάνω σε κεντροδεξιούς εκπροσώπους κάτω των 50 ετών. Σε πλήρη αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που στα χρόνια της αντιπολίτευσης ανέδειξε στελέχη στην ηλικιακή περιοχή των 30+ (Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Τάκης Κορωνάκης, Ράνια Σβίγκου κ.λπ.), η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται εντυπωσιακά «αποψιλωμένη» από νέους ανθρώπους.
Το αποτέλεσμα είναι να ανακυκλώνει στη δημόσια σφαίρα τα ίδια πρόσωπα, κυρίως πρώην υπουργούς ή στελέχη «δοκιμασμένα», αλλά επί το πλείστον κουρασμένα, χωρίς την παραμικρή φρεσκάδα ή ορμή: καμία ανανέωση, έστω και για τα μάτια του κόσμου, καμία προσπάθεια να προσεγγιστεί ένα κρίσιμο τμήμα του εκλογικού σώματος, που καλώς ή κακώς αποστρέφεται το αναγνωρίσιμο πολιτικό προσωπικό του παλαιού δικομματισμού. Πώς να ταυτιστεί ένας 20άρης με ανθρώπους που έχουν την ηλικία του πατέρα του (στην καλύτερη περίπτωση) και συνήθως παπαγαλίζουν έναν αφόρητα ξύλινο πολιτικό λόγο;
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν υποστηρίζει ότι ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία θα πρέπει να πολιτεύεται σύμφωνα με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Παρ’ όλα αυτά, η στρατηγική αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να επενδύσει σε μία από τις πιο δυναμικές ηλικιακές ομάδες δεν κάνει κακό μόνο στην εκλογική απήχηση του κόμματος. Ο προσεταιρισμός του «νέου» από φοβικά και εντέλει συντηρητικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτείνει την ιδεολογική σύγχυση στην ελληνική κοινωνία και οδηγεί σε νέες «χαμένες γενιές» που μεγαλώνουν πιστεύοντας στα σοβαρά ότι για τα δεινά της χώρας φταίει ο «νεοφιλελευθερισμός». Στην Ελλάδα των ανεξέλεγκτων κρατικών ελλειμμάτων και της δαιμονοποίησης του κέρδους και της επιχειρηματικότητας!
Σε αυτές τις συνθήκες και με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αυξάνει τη δυναμική του, προκαλεί έκπληξη η αδιασάλευτη περιθωριοποίηση των νέων στελεχών του. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, πολιτικός με ανοικτό πνεύμα και ευελιξία, έχει την ευκαιρία να ανοίξει έναν δρόμο. Ποτέ δεν είναι αργά.