Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν, μετά τη χθεσινή, επίσημη ανακοίνωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου ότι θα συνεργαστεί με τη ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη στις επικείμενες εκλογές, θα αλλάξουν τα ποσοστά της πολιτικής κίνησης των αυτονομημένων «δραχμιστών» του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Αν θυμάμαι καλά, έως τώρα η ΛΑΕ εμφανιζόταν να κινείται στο 5% περίπου της προτίμησης των ψηφοφόρων. Οχι κι άσχημα για νέα κίνηση. Θα προσθέσει όμως άραγε περισσότερα «κουκιά» η συμμετοχή της πληθωρικής, λαλίστατης και αιχμηρής απελθούσας προέδρου της Βουλής; Συνεχίζει να διατηρεί ακόμα τη δημοτικότητά της; Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν μάλλον το αντίθετο· φαίνεται πως ακόμα και κάποιοι από εκείνους που λάτρεψαν την επιθετικότητά της, επιτέλους κουράστηκαν.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα της «Κ», η Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε πως «η χώρα πηγαίνει σε εκλογές όχι γιατί παραβιάστηκε η λαϊκή εντολή αλλά γιατί η κυβέρνηση θέλει να συνεχίσει να την παραβιάζει, έχοντας απαλλαγεί από αυτό που οι δανειστές θεωρούν ως βαρίδι και αυτό που ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε κατάλοιπα», δηλαδή τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς που έμειναν σταθεροί στις αρχές για τις οποίες ψηφίσθηκαν.
Η προεκλογική ατζέντα λοιπόν της ΛΑΕ είναι ξεκάθαρη: είναι αυτή που, με ελάχιστες παραλλαγές, ακολουθούσε την πενταετία των μνημονίων ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας έως και τον μοιραίο για τον ίδιο Ιούλιο. Με μία διαφορά: η ΛΑΕ τολμά αυτό που δεν τολμούσε να κάνει ο κ. Τσίπρας: τάσσεται ανοικτά και επίσημα υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη και υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Πάει εκείνη η μόνιμη αμφιθυμία του κ. Τσίπρα απέναντι στην Ευρώπη και το ευρώ, και, υπό τούτη την έννοια, με την ευθύτητα αυτή ίσως η ΛΑΕ κερδίσει από την εκλογική διαδικασία (εκτός κι αν οι δημοσκοπήσεις πέσουν τελείως έξω και τα ποσοστά της αποδειχθούν απρόσμενα μικρά): τη δυναμική κοινοβουλευτική παρουσία μιας μερίδας έξαλλων δραχμιστών με μόνιμο στόχο να παρεμποδίζουν οποιαδήποτε πολιτική με ευρωπαϊκή προοπτική.
Το πιο σημαντικό ερώτημα όμως είναι πώς θα κινηθεί ο κ. Τσίπρας τώρα που δεν μπορεί να συνεχίσει στην ίδια ρητορική με εκείνη που τον έφερε στην εξουσία στις 25 Ιανουαρίου, με τους αγαπημένους του σύμμαχους, τους ΑΝΕΛ, να δυσκολεύονται, όπως όλα δείχνουν, να περάσουν το κατώφλι της Βουλής, με αθρόες διαρροές στελεχών και μελών του κόμματος και, μην το ξεχνάμε, με μια αίφνης δυναμικότατη Νέα Δημοκρατία χωρίς Αντώνη Σαμαρά και με έναν Βαγγέλη Μεϊμαράκη που δείχνει να έχει καταφέρει να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του κόμματος και χωρίς μεγάλα λόγια και παχυλές υποσχέσεις να εξασφαλίζει στον μέσο πολίτη αυτό που του έλειψε περισσότερο απ’ όλα αυτό το δραματικό επτάμηνο: σιγουριά, ασφάλεια ότι η χώρα δεν καταρρέει και δεν κινδυνεύει να απομονωθεί παρά τις οξύτατες οικονομικές δυσκολίες.
Πολλοί λένε πως ο κ. Τσίπρας κατέφυγε στις εκλογές για να ηττηθεί και να επιστρέψει στη βολική και οικεία του φωλιά της αντιπολίτευσης. Κι όμως, έως τώρα, τόσο ο ίδιος όσο και οι στενοί του συνεργάτες το μόνο που ουσιαστικά έκαναν ήταν μια σειρά από αυτοσχέδιους τακτικισμούς για να κρατηθούν πάση θυσία στην εξουσία. Η διενέργεια εκλογών μοιάζει να είναι μία ακόμα τέτοια σπασμωδική κίνηση. Γι’ αυτό και, όπως φαίνεται, αναμένεται να «το πάρει όλο επάνω του» ο κ. Τσίπρας, βασιζόμενος στη δημοτικότητά του, δεδομένου ότι το δημοψήφισμα όντως μόνος του το έφτασε στο 61%. Μένει να δούμε πώς και αν θα τα καταφέρει. Εάν πάντως η νέα ρητορική του εξαντληθεί στο «να μην αφήσουμε να επιστρέψει η Ν.Δ.», μάλλον δεν θα πάει πολύ μακριά…