Η διαφαινόμενη διεξαγωγή μιας ή και περισσοτέρων τηλεμαχιών μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας είναι μια θετική, χρήσιμη και ευπρόσδεκτη εξέλιξη, που θα αποβεί προς όφελος όχι μόνο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
Θα επιτρέψει η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων, αλλά και ιδεολογικών προσεγγίσεων, να γίνει ενώπιον ενός πολύ μεγαλύτερου κοινού, πέραν των στενών κομματικών ορίων. Θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους τους Ελληνες πολίτες να παρακολουθήσουν αντιπαραθέσεις που σπανίζουν στην Ελλάδα, ανάμεσα στη φιλελεύθερη τάση στην προσέγγιση της οικονομίας και της κοινωνίας, και στην περισσότερο συντηρητική. Και οι δύο συνυπάρχουν στους κόλπους της Ν.Δ. και το ποια θα επικρατήσει θα επηρεάσει την πορεία του συγκεκριμένου κόμματος και την προοπτική μελλοντικών συνεργασιών.
Υπό προϋποθέσεις, μία ή και περισσότερες τηλεμαχίες αυτού του είδους θα μπορούσαν να προσελκύσουν ψηφοφόρους που θα δουν, θα ακούσουν, θα πεισθούν. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι, φυσικά, ότι αν οι υποψήφιοι αποδειχθούν κατώτεροι των περιστάσεων, δεν πείσουν και δεν εμπνεύσουν, ελλοχεύει ο κίνδυνος απογοήτευσης, απομάκρυνσης και περαιτέρω συρρίκνωσης. Σε κάθε περίπτωση, στη σύγχρονη δημοκρατία, καθίσταται πλέον σχεδόν αναγκαίο, ιδιαίτερα για ένα κόμμα εξουσίας, να διεξάγει τέτοιες συζητήσεις-αναμετρήσεις σε άμεση τηλεοπτική προβολή.
Οσοι ζουν στην Αμερική, είναι συνηθισμένοι να παρακολουθούν εσωκομματικές τηλεμαχίες. Καθώς η Ελλάδα εμφανίζεται έτοιμη να εγκαινιάσει τη δική της εκδοχή –τα τελευταία χρόνια ανάλογες διαδικασίες ακολουθούνται και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες–, η αμερικανική εμπειρία δείχνει ότι όχι μόνον οι ψηφοφόροι και υποστηρικτές της Ν.Δ. θα βρίσκονται σε καλύτερη θέση να επιλέξουν τον επόμενο αρχηγό τους, αλλά και η κοινωνία γενικότερα θα έχει ωφεληθεί, με την έννοια ότι θα έχει μια πληρέστερη εικόνα του αρχηγού της αντιπολίτευσης. Από τη στιγμή που ο νικητής της εσωτερικής εκλογής στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξ αντικειμένου καθίσταται διεκδικητής της πρωθυπουργίας, και άρα της ηγεσίας ολόκληρης της χώρας, είναι χρήσιμο να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση των υποψηφίων όχι απλώς οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι υπόλοιποι Ελληνες πολίτες.
Μία άλλη σημαντική διάσταση αφορά επίσης το ότι κάποιοι υποψήφιοι, που δεν είναι τόσο γνωστοί, θα έχουν την ευκαιρία να προβληθούν. Σε μια τεράστια χώρα όπως είναι η Αμερική, πολλές φορές οι τηλεμαχίες εισάγουν έναν υποψήφιο και σε ψηφοφόρους που δεν τον γνώριζαν, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κυβερνήτη κάποιας μικρότερης πολιτείας με μικρότερη πανεθνική προβολή, όπως συνέβη και το 1992 με τον σχετικά άγνωστο μέχρι τότε κυβερνήτη του Αρκανσο, Μπιλ Κλίντον. Εκ των πραγμάτων, ο αρχηγός του κόμματος και ένας πρώην υπουργός ή ένας περιφερειάρχης δεν έχουν την ίδια προβολή. Αποκαθίσταται έτσι μια αίσθηση ισονομίας στη διεκδίκηση. Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται ότι αποδέχεται τη διεξαγωγή τηλεμαχίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αφού άλλωστε την έχει επανειλημμένα ζητήσει. Σε ανάλογο πνεύμα κινείται και ο κ. Γεωργιάδης, ο οποίος ορθώς υποστηρίζει ότι «ουδείς μπορεί να δοξαστεί κρυπτόμενος». Η κοινή λογική και η δυναμική των πρωτοβουλιών για τη διεξαγωγή τηλεμαχιών οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι θα συμφωνήσουν και οι κ. Μεϊμαράκης και Τζιτζικώστας. Καλές και χρήσιμες οι κομματικές συνδιασκέψεις, αλλά πιο σημαντικό είναι να επικοινωνήσουν οι υποψήφιοι και να μιλήσουν σε ολόκληρη την κοινωνία, καθώς για τη νίκη και την επιστροφή στην εξουσία, κάποια στιγμή στο μέλλον, δεν αρκεί το 28%, αλλά χρειάζεται να διεισδύσουν και σε άλλες κατηγορίες πολιτών και να πείσουν.
Οι τηλεμαχίες προσφέρουν μια ευκαιρία που δεν υπήρχε στο παρελθόν. Εναπόκειται στους υποψηφίους να την αξιοποιήσουν.