Ol’ blue eyes is back ξανά – όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο γαλανομάτης. Αλλωστε, ο Φρανκ Σινάτρα ήταν σπεσιαλίστας στις επιστροφές. Από το 1954 που ανέστησε την καριέρα του και, αναδείχθηκε στον εμβληματικότερο Αμερικανό ερμηνευτή, επιστρέφει συνεχώς – ακόμη και μετά το θάνατό του. Φέτος στις 12 ∆εκεμβρίου θα έκλεινε τα 100 του χρόνια και μόλις κυκλοφόρησε μία ακόμη βιογραφία, από τις πολλές που έχουν βγει κατά καιρούς, για να τον φέρει πάλι στην επικαιρότητα και να αποδείξει πως υπήρξε η πιο πληθωρική, αμφιλεγόμενη και γοητευτική προσωπικότητα της αμερικανικής ποπ κουλτούρας.
∆εν ήταν μόνο οι αψεγάδιαστες ερμηνείες και η μοναδική φωνή του – τον αποκαλούσαν, άλλωστε, «The Voice» (η «Φωνή»). Οι εκατοντάδες γυναίκες, οι ιδιορρυθμίες, το πάθος για το ποτό, ο θαυμασμός που έτρεφε γι’ αυτόν ο Τζον Φ. Κένεντι (κυρίως λόγω του αριθμού των γυναικών που είχε κατακτήσει), οι σχέσεις του με τη Μαφία αλλά και οι έντονες φήμες για τις εκρήξεις οργής, τα νόθα παιδιά, τα πολυτελή δώρα και το εκκεντρικό lifestyle του… όλα αυτά έχτισαν το μύθο του. Μαζί και η ικανότητά του να επιβιώνει και να επιστρέφει δριμύτερος ξανά και ξανά. Το 1954, μετά από μια «κοιλιά» στην καριέρα του, κατάφερε να προταθεί για Οσκαρ (για το «From Here to Eternity»). Το 1970, όταν όλοι τον είχαν ξεγράψει ως ερμηνευτή, επανεφηύρε τον εαυτό του ως λάιβ καλλιτέχνη και κατάφερε να εμφανιστεί σε περισσότερα από 1.000 σόου μεταξύ 1976 και 1990. Στην προσωπική του ζωή, όσο συχνά κι αν χώριζε κι όσες γυναίκες κι αν είχε, οι περισσότερες ερωμένες του παρέμεναν για πάντα στενές του φίλες.
Οι έρωτες
Το «The Chairman» του Τζέιμς Κάπλαν ακολουθεί τον Σινάτρα στα τελευταία 44 χρόνια της ζωής του, υπενθυμίζοντάς μας πως οι σχέσεις του ήταν περισσότερες και από τα τραγούδια του. Εκτός από τους τέσσερις γάμους του με τη Νάνσι Μπαρμπάτο, την Αβα Γκάρντνερ, τη Μία Φάροου και την Μπάρμπαρα Σινάτρα, είχε εκατοντάδες ερωμένες, διάσημες και μη. Ανάμεσά τους οι Κιμ Νόβακ, Λορίν Μπακόλ, Γκλόρια Βάντερμπιλτ, Τζούλιετ Πράους, αλλά και η Μέριλιν Μονρόε. Και ήταν και επιλεκτικός… Σύμφωνα με τον Κάπλαν, ο Σινάτρα σιχαινόταν τα χοντρά πόδια της Νόβακ, αλλά τον κέρδιζε το πρόσωπό της. «Είχε εκατοντάδες ερωμένες, αλλά δεν κατάφερνε να αποκτήσει συναισθηματικό δέσιμο με καμία», έλεγε η κόρη του Τίνα. «Σε κάθε κορίτσι της ζωής του αναλογούσε ένα χρονικό διάστημα. Εκτός από την Αβα (Γκάρντνερ), η σκιά της οποίας κρεμόταν πάνω από τα κεφάλια μας», είχε εξομολογηθεί η ερωμένη του Τζούντιθ Κάμπελ Εξνερ. Ο Φράνκι έφτασε κοντά στο να παντρευτεί και τη Μέριλιν, παρότι τον εξόργιζε το πάθος της με το αλκοόλ και περιφρονούσε το μυαλό της. Ηθελε, όμως, να τη σώσει, θεωρούσε ότι όλοι θα την άφηναν ήσυχη όταν θα ήταν πια κυρία Σινάτρα. Οταν εκείνη πέθανε, εκείνος έγινε ράκος, όμως ο πρώην άντρας της Τζο ντι Μάτζιο δεν του επέτρεψε να πάει στην κηδεία.
Ενας ακόμη θάνατος που του στοίχισε ήταν αυτός της Μπίλι Χόλιντεϊ, την οποία θαύμαζε. Οταν πήγε στο νοσοκομείο να τη δει, του ζήτησε να της φέρει μια τελευταία δόση ηρωίνης. Παρότι εκείνος σιχαινόταν τα ναρκωτικά, αγόρασε μια δόση για αυτήν. Λόγω των αστυνομικών που βρίσκονταν στο δωμάτιό της, δεν κατάφερε να την παραδώσει και όταν εκείνη τελικά «έφυγε», έμεινε κλεισμένος στο σπίτι επί τέσσερις ημέρες πίνοντας για να ξεπεράσει τις τύψεις του.
Τίνος είναι το παιδί;
Ενα φλέγον ζήτημα που διευκρινίζει το βιβλίο είναι η φήμη που η Μία Φάροου άφησε να πλανάται, ότι ο γιος της Ρόναν δεν είναι του Γούντι Αλεν, αλλά του Σινάτρα – η ομοιότητα του 30χρονου με τον Φράνκι έκανε το σενάριο πιο πειστικό. Ομως ο Κάπλαν υποστηρίζει ότι το 1986, που η Φάροου έμεινε έγκυος, ο Σινάτρα ανάρρωνε από επέμβαση στο έντερο και είναι αδύνατο να είναι ο πατέρας.
Η αγαπημένη του Μαφία
Ο Κάπλαν αναφέρεται και στην αμφιλεγόμενη σχέση του Φράνκι με τη Μαφία. Η φιλία του με τους μαφιόζους του Σικάγο Σαμ Τζιανκάνα και Τζο Φισέτι βασιζόταν στον αλληλοθαυμασμό. Τους είχε κάνει είδωλά του, όπως τα μικρά αγόρια βλέπουν με δέος τους καουμπόηδες. Οπως είχε πει, «θα προτιμούσα να είμαι αφεντικό στη Μαφία, παρά πρόεδρος της Αμερικής». Από την άλλη, οι μαφιόζοι κολακεύονταν από τη σχέση τους με τον Σινάτρα και, όταν ο Φράνκι τούς έπεισε να στηρίξουν τον Κένεντι στις εκλογές με αντάλλαγμα ο JFK να χαλαρώσει τη δίωξή τους, το έκαναν. Οταν όμως ο Ρόμπερτ Κένεντι συνέχισε να πιέζει για τη σύλληψή τους, οι σχέσεις τους επιδεινώθηκαν. Λέγεται ότι το πρωτοπαλίκαρο του Τζιανκάνα, Τζόνι Φορμόσα, πρότεινε στο αφεντικό του να «καθαρίσουν» τον Σινάτρα για να δείξουν τη δύναμή τους, όμως εκείνος αρνήθηκε. Ούτε η Μαφία δεν ένιωθε ότι δικαιούται να σκοτώσει τον Φράνκι.
Το κοινό είναι σαν γυναίκα
Οσον αφορά τη μουσική του, ήταν τελειομανής. «Πρέπει να είμαι καλύτερος από κάθε μουσικό στο στούντιο», έλεγε. Αυτός ήταν ο στόχος του. Η μεγαλύτερη απόλαυσή του ήταν το ταλέντο του. ∆εν ήξερε να διαβάζει μουσική, αλλά είχε αυτί. «Το κοινό είναι σαν μια γυναίκα», έλεγε. «Αν δεν καταφέρεις να είσαι διαφορετικός, είναι το τέλος σου». Ταυτόχρονα, είχε μεγάλη εκτίμηση στους μουσικούς. Απλώς δεν μπορούσε να εκφράσει το θαυμασμό του. Μια φορά, προσπαθώντας να το κάνει, είπε σε ένα μέλος της ορχήστρας «θα μπορούσα να σου δώσω μια μπουνιά» και όλοι κατάλαβαν ότι εννοούσε πως λάτρευε το πώς έπαιζε. «Μπορούσε να τραγουδά σαν ποιητής, αλλά, όταν μιλούσε, μιλούσε… το Τζέρσεϊ», έλεγαν.
Αυτό ήταν, άλλωστε, που «οδηγούσε» τη ζωή του. Η μανία του με το ποτό και τις γυναίκες, η αφοσίωσή του στη Μαφία, τα πολυτελή δώρα που χάριζε αλλά και οι βίαιες εκρήξεις οργής του. Ολα «θύμιζαν» Νιου Τζέρσεϊ, τον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Λέγεται ότι σε μια τέτοια έκρηξη θυμού κατέστρεψε με κουζινομάχαιρο έναν πανάκριβο πίνακα που ανήκε στον φίλο του Τζίμι Φαν Χιούζεν, ένα αυθεντικό έργο του Νόρμαν Ρόκγουελ που ο καλλιτέχνης είχε φτιάξει ειδικά για τον Τζίμι. Την επόμενη ημέρα, του έστειλε ένα πανάκριβο αντίγραφο για να απολογηθεί. Ο Φαν Χιούζεν δεν παραπονέθηκε ποτέ. ∆εν ήταν εύκολο να κακιώσεις με τον Φράνκι. Ηταν κι εκείνα τα αξεπέραστα γαλανά μάτια…