Τελικά, ο χαρακτηρισμός «μερκελιστής» μπορεί να αποδειχθεί τιμητικός. Η Γερμανίδα καγκελάριος αναδείχθηκε «Πρόσωπο της χρονιάς» από το Τime, ένα από τα πλέον έγκυρα περιοδικά του κόσμου, που δεν φημίζεται για ακραίες υπερσυντηρητικές απόψεις.
Η κυρία Μέρκελ επελέγη για τον ρόλο που διαδραμάτισε στη διατήρηση της σταθερότητας στην Ευρώπη, σε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας της. Οπως αναφέρει το περιοδικό, στη διάρκεια του 2015 υπήρξαν «όχι μία και δύο, αλλά τρεις ξεχωριστές περιστάσεις» που δημιούργησαν αμφιβολίες για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου ως «ιστορικό πείραμα»: Η προοπτική της ελληνικής χρεοκοπίας, που απείλησε ευθέως την ύπαρξη της Ευρωζώνης, η προσφυγική κρίση που έθεσε υπό αμφισβήτηση την πολιτική ανοιχτών συνόρων και οι αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, που έφεραν ξανά τη δυσπιστία στα κράτη-μέλη και την τάση να κλείσουν τις πόρτες τους σε κάθε ξένο στοιχείο.
Λάθη έχει κάνει η κυρία Μέρκελ. Πολλά. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη βαθιά πίστη της στην Ευρώπη. Είναι εύκολο για ηγέτες να ασκούν κριτική, να φωνάζουν, να διαμαρτύρονται, να ζητούν περισσότερα κονδύλια από άλλες χώρες ή θεσμούς, να πιέζουν για χαλάρωση των δεσμεύσεών τους, να ζητούν από τους άλλους κατανόηση για να κάνουν αυτοί λιγότερα. Το δύσκολο είναι να είσαι ο ηγέτης της χώρας που καλείται να προσφέρει το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης. Παρά τη λιτότητα με την οποία ευλόγως διαφωνούν πολλοί, η Γερμανία χρηματοδοτεί το ένα πρόγραμμα μετά το άλλο, απαιτώντας ως «αντάλλαγμα» από τους αποδέκτες των δανείων να πάρουν μέτρα ώστε να είναι σε θέση να επιβιώσουν στη σημερινή ανταγωνιστική παγκόσμια οικονομία.
Το αμερικανικό περιοδικό υπογραμμίζει ότι με τη συνολική της στάση η Αγκελα Μέρκελ έδειξε ότι η δύναμη της Γερμανίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σωτηρία αντί για την καταστροφή. Το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο, όταν προέρχεται από ένα από τα πιο έμπειρα και έγκυρα συντακτικά επιτελεία του κόσμου.
Το Τime επισημαίνει ότι η Αγκελα Μέρκελ, η οποία είναι η πρώτη γυναίκα «Πρόσωπο της χρονιάς» έπειτα από σχεδόν τριάντα χρόνια –η προηγούμενη ήταν η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Φιλιππίνων, Κορασόν Ακίνο, το 1986– είχε διαδραματίσει και πέρυσι καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση της Δύσης με τον Πούτιν μετά τις εχθροπραξίες στην Ουκρανία και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, ενώ φέτος προχωρεί στην αποστολή γερμανικών δυνάμεων στον πόλεμο κατά του «Ισλαμικού Κράτους».
«Η Γερμανία πέρασε τα τελευταία 70 χρόνια δοκιμάζοντας αντίδοτα για το τοξικό εθνικιστικό, μιλιταριστικό, γενοκτονικό παρελθόν της. Η Μέρκελ παρουσίασε ένα διαφορετικό σύνολο αξιών – ανθρωπιά, γενναιοδωρία, ανοχή», αναφέρει το περιοδικό, συμπληρώνοντας ότι σπάνια βλέπουμε έναν ηγέτη να «αποτινάσσει» τόσο αποτελεσματικά την παρωχημένη και ελαττωματική εθνική ταυτότητα της χώρας του, αντικαθιστώντας τη με μια καινούργια. Σήμερα ζητεί από Γερμανούς και Ευρωπαίους να οικοδομούν γέφυρες, όχι να τις γκρεμίζουν, να γίνουν παράδειγμα για τον υπόλοιπο κόσμο. Να αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες ως θύματα που ζητούν να σωθούν, και όχι ως εισβολείς που πρέπει να εκδιωχθούν.
Μπορεί να διαφωνεί κανείς με την οικονομική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης της Γερμανίας στην οποία, παρεμπιπτόντως, δεν μετέχουν μόνον οι Χριστιανοδημοκράτες της κυρίας Μέρκελ αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες –στο πλαίσιο των αμοιβαίων συμβιβασμών υλοποιούνται και μέτρα όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού– αλλά είναι άλλο η θεμιτή ιδεολογική αντιπαράθεση με την καγκελάριο και άλλο η άτοπη και απαράδεκτη δαιμονοποίησή της.
Με τις τρεις εκλογικές νίκες της και τη μακρά παραμονή της στην καγκελαρία, όπως και με την ηγετική της παρουσία σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, η Αγκελα Μέρκελ έχει δικαίως εξασφαλίσει μία θέση δίπλα στον Αντενάουερ, τον Μπραντ, τον Σμιτ, τον Κολ.
Από την πλευρά της, η Ελλάδα, με το βλέμμα στην οικονομία, στο προσφυγικό, αλλά και στα εθνικά θέματα, οφείλει να επιζητεί τη δημιουργική συνεργασία με την πιο ισχυρή γυναίκα του κόσμου, όχι να διολισθαίνει, για επικοινωνιακούς λόγους, σε αδιέξοδες συγκρούσεις με την ίδια και την κυβέρνησή της.