Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι η κρατική μηχανή δεν είναι αποτελεσματική. Είναι και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Οταν θέλει να αποθαρρύνει, να εξουθενώσει κάποιον, να τον οδηγήσει να πει «κουράστηκα, τα παρατάω», εφευρίσκει περίτεχνους τρόπους. Μια τέτοια αναίμακτη παραίτηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ, Γιώργου Λούκου, φαίνεται ότι επιδιώκεται μέσω σκιών και μισόλογων από την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού.
«Θέλετε να παραιτηθώ;», ρώτησε σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες τον κ. Αριστείδη Μπαλτά, ο Γιώργος Λούκος. Σαφή απάντηση δεν πήρε. Ούτε ναι, ούτε όχι. Για να ψυχαγωγηθούμε και λίγο, δεν ξέρω αν θα είχε και καμία σημασία όταν η κυβέρνηση αυτή έχει κάνει τα «όχι», «ναι» και τα «ναι», «όχι».
Ομως, ο Γιώργος Λούκος είναι ξένος με όλα αυτά. Εχει δουλέψει για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, έχει γαλουχηθεί με άλλη νοοτροπία απ’ αυτήν που δεκαετίες τώρα βασανίζει, πνίγει τους άξιους στη χώρα και τους στέλνει μακριά της. Ο Γιώργος Λούκος δεν ξέρει να ελίσσεται σε υπουργικά γραφεία. Κι αν «σώθηκε» την προηγούμενη φορά επί θητείας Κώστα Τζαβάρα στο… και ένα, ήταν χάρις στους εκατοντάδες καλλιτέχνες που τον στήριξαν -άραγε να είναι μια πράξη παραδειγματικής «τιμωρίας» η καθυστέρηση της είσπραξης του περσινού προϋπολογισμού, ύψους 1,4 εκατ. ευρώ, η έγκριση του οποίου ενώ έχει ήδη φύγει από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (όπως διαβεβαιώνουν), έχει σκαλώσει κάπου στην Μπουμπουλίνας; Πώς να μην το σκεφτούμε όταν αυτοί που πλήττονται είναι οι καλλιτέχνες;
Εχουμε κερδίσει πολλά από τη μέχρι τώρα θητεία του Γιώργου Λούκου. Ενα φεστιβάλ τεχνών που έχει εγγραφεί στην πολιτιστική ζωή της πόλης, απαλλαγμένο από τον επαρχιωτισμό άλλων εποχών, σύγχρονο, ικανό να συγκριθεί με αντίστοιχα διεθνή. Κάποιοι ισχυρίζονται και ότι έχουμε χάσει. Φυσικά και πρέπει να ελεγχθεί για τα διοικητικά του καθήκοντα. Κανέναν δεν βοηθάει το να επικρέμαται η κατηγορία ότι έχει ζημιώσει το ελληνικό Δημόσιο με 2,7 εκατ. ευρώ. Αλλά ό,τι γίνει ας γίνει στο φως, με καθαρά λόγια. Είναι κρίμα να αιμορραγούμε από ικανούς ανθρώπους και, μάλιστα, χωρίς ακριβώς να γνωρίζουμε γιατί.
