Οι περίοδοι των μεταγραφών είναι οι αγαπημένες εποχές των οπαδών και των εκδοτών, όχι όμως και των παραγόντων. Οι πρώτοι, χάνει-κερδίζει η ομάδα τους, ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Οι δε δεύτεροι φιλοδοξούν πως θα ανεβάσουν κάπως τις κυκλοφορίες.
Αντιθέτως, εκείνοι που τρέχουν και δεν φτάνουν αυτές τις μέρες είναι τα αφεντικά των ΠΑΕ. Ξέρουν πως ακόμη και… πρωταθλητές να είναι, πρέπει να πάρουν έναν παίκτη, για να κάνουν το χατίρι των οπαδών τους. Δεν μπορεί ο «πρόεδρος» να μην κάνει το «μπαμ». Αυτή είναι η λογική του φανατικού και όχι μόνο μόνο.
Υπάρχουν φυσικά και ομάδες που πράγματι θέλουν ενίσχυση στο ρόστερ τους. Και από το σημείο αυτό αρχίζει η μεγάλη κουβέντα, κατά πόσον είναι εφικτό να γίνει, όταν στη χειμερινή περίοδο οι επιλογές είναι λιγότερες και κατά τεκμήριο εμπεριέχουν τεράστιο ρίσκο. Είτε επειδή οι υποψήφιοι προέρχονται από αγωνιστική απραξία είτε δεν θα έχουν τον απαιτούμενο χρόνο προσαρμογής στη νέα τους ομάδα.
Αν αφήσουμε έξω τον Ολυμπιακό, που προσπαθεί να μειώσει τον αριθμό των παικτών του, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δείχνουν πως τρέχουν για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των προπονητών τους. Ηδη οι «πράσινοι» έχουν κάνει πράξη τις επιθυμίες του Στραματσόνι και ανακοινώνουν ονόματα. Στην ΑΕΚ, ο Πογιέτ δεν το κρύβει ότι περιμένει ενισχύσεις, ενώ στον ΠΑΟΚ, μετά την τραγική εμφάνιση στη Μυτιλήνη, ο Τούντορ δήλωσε πως περιμένει από τη διοίκηση μεταγραφές!
Σίγουρα κάθε προπονητής θέλει να βλέπει τον πρόεδρό του να υλοποιεί τις προτάσεις του, αν κάνει αυτός κουμάντο στις αγοραπωλησίες, όμως αυτές είναι απαραίτητο να γίνονται βάσει ενός σχεδιασμού. Τώρα, θα μου πείτε Ελλάδα και προγραμματισμός είναι δύο λέξεις που ποτέ δεν συναντώνται, όμως στο μέτρο του δυνατού, κάπου θα πρέπει να υπάρχει κι ένα σχέδιο, βασισμένο στις ανάγκες που έχει κάθε ομάδα, σύμφωνα πάντα με τις οικονομικές δυνατότητες της ΠΑΕ.
Γι’ αυτό το να «ποντάρει» κάποιος πως οι μεταγραφές όχι μόνο του χειμώνα, αλλά και του Αυγούστου, μπορεί να «βγουν» εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Το οποίο μάλιστα αυξάνεται πολύ περισσότερο, επειδή ο οπαδικός Τύπος παρουσιάζει… τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και το χειρότερο είναι πως αυτές τις υπερβολές, πολλές φορές, τις ασπάζονται και οι προπονητές και οι παράγοντες, με αποτέλεσμα, όταν προσγειωθούν όλοι στη σκληρή πραγματικότητα, η απογοήτευση να είναι πολύ μεγαλύτερη από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η απόκτησή τους.
Επομένως, το καλύτερο που θα έχουν να κάνουν οι οπαδοί, είναι… υπομονή. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ, που μπορεί δύο – τρεις παίκτες να αλλάξουν την εικόνα μιας ομάδας προς το καλύτερο. Και, μάλιστα, σε πολύ λίγο χρόνο. Χρειάζεται δουλειά και μεγάλη περίοδος προσαρμογής. Και πάντα με την υποσημείωση πως θα επαληθεύσουν τις προβλέψεις οι νέοι παίκτες, με την απόδοσή τους πάνω στο χόρτο.
