Μετά την επιστολή της προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Βασιλικής Θάνου προς τους Ευρωπαίους δικαστές (9.7.2015), με την οποία τους «εξηγούσε» το ΟΧΙ στο τυχάρπαστο δημοψήφισμα του κ. Αλέξη Τσίπρα, τίποτε δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Ούτε καν η ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων διά της οποίας παρεμβαίνει στην πολιτική διαδικασία. Η ανακοίνωση είναι ενάντια στο πνεύμα του Συντάγματος: το άρθρο 29 (παράγραφος 3) αναφέρει ρητώς ότι «απαγορεύονται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος στους δικαστικούς λειτουργούς». Επομένως, η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, όχι μόνο δεν έχει «υποχρέωση να παρεμβαίνει επί μείζονος και ευρύτερης δικαιοπολιτικής σημασίας θεμάτων», αλλά δεν έχει καν το δικαίωμα. Τα μνημόνια, εναντίον των οποίων ξεσπαθώνει, είναι πλέον επιλογή των κομμάτων όλου σχεδόν του δημοκρατικού τόξου της Βουλής. Το μνημόνιο και η εφαρμογή του δεν είναι ένα θεωρητικό θέμα «δικαιοπολιτικής σημασίας», είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης που κάνουν και πρέπει να κάνουν τα κόμματα και η Ενωση συντάσσεται με κάποια από αυτά, τα οποία μάλιστα δεν είναι καν τα καλύτερα.
Δυστυχώς, το συνδικαλιστικό όργανο των δικαστικών λειτουργών αναπαράγει ολόκληρη τη φιλολογία του Διαδικτύου και των ελαφρών κομμάτων περί της «Ελλάδας πειραματόζωου» και «επιβληθέντος καθεστώτος του μνημονίου». Αναμασούν ρηχές επισημάνσεις περί της «επιβολής νέων μέτρων (ασφαλιστικό-φορολογικό), που πλέον πλήττουν τον πυρήνα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών», χωρίς φυσικά να εμβαθύνουν κατ’ ελάχιστον ότι δηλαδή η «αξιοπρεπής διαβίωση των πολιτών» δεν είναι ζήτημα πολιτικών ή δικαστικών αποφάσεων, αλλά πραγματικού πλούτου που παράγεται στην οικονομία. Και φυσικά οι πολίτες θα ζούσαν λίγο πιο αξιοπρεπώς, αν οι δικαστές δεν εκδίκαζαν για τον εαυτό τους το αστρονομικό ποσό του ενός δισ. ευρώ (!) για αναδρομικά.
Η δικαιοσύνη είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να καταρρακώνεται με πολιτικές παμφλέτες. Να σημειώσουμε ότι πιθανότατα δικαστές θα κληθούν να εκδικάσουν -με στοιχεία και ντοκουμέντα- από την έδρα τις διαφορές που έχουν οι διαμαρτυρόμενοι με το ελληνικό κράτος, κάτι το οποίο ήδη έκαναν προχείρως. Ποιος δικαστής θα κρίνει διαφορετικά από την Ενωσή του;
Η καταρράκωση των θεσμών της ελληνικής πολιτείας είναι πλέον εμφανής. Πολλοί εντός κι εκτός Ελλάδος καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν είναι απλώς αποτυχημένο κράτος (failed state), αλλά και μη κυβερνήσιμο. Η παρανομία με το κλείσιμο των δρόμων δεν συζητείται πλέον· θεωρείται φυσιολογική. Ακούμε στην τηλεόραση επηρμένους αγροτοπατέρες να απειλούν ότι θα «ανατινάξουν τη Βουλή» και ουδείς εντυπωσιάζεται. Σκηνικό Κερατέας στήνεται στην Κω (είχαμε ακόμη κι έκρηξη βόμβας κοντά σε αστυνομικό τμήμα) αλλά το συνηθίσαμε κι αυτό. Και μέσα σε όλα, υπάρχει και η απειλή ανταρσίας από αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίοι σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της ΠΟΑΣΥ κ. Σταύρου Μπαλάσκα, είναι πιθανόν να μην πειθαρχήσουν διότι θα κρίνουν, από μόνοι τους ότι «οι λαϊκές μάζες έχουν δίκιο». Το συμβάν του Προμαχώνα όπου νταλικιέρηδες έσπασαν τα μπλόκα με υπερβολική ταχύτητα και με κίνδυνο να χαθούν ανθρώπινες ζωές, δείχνει ότι μπορεί να μην αργήσει η σπίθα για μια μεγάλη καταστροφή. Καταλαβαίνει κανείς πού πάμε;