Ξημερώματα της περασμένης Τρίτης ο Διαμαντής Μαυροθαλασσίτης, μόνιμος κάτοικος Καστελλόριζου, ξύπνησε βρίσκοντας 35 αναπάντητες κλήσεις στο κινητό του τηλέφωνο. Ηταν πλέον αργά. Το παλιό σχολείο στο λιμάνι του νησιού, που είχε μετατρέψει ο ίδιος με τη βοήθεια εθελοντών σε αποθηκευτικό χώρο δωρεών από την Ελλάδα και το εξωτερικό για πρόσφυγες και μετανάστες, είχε γίνει στάχτη. «Εβαλα τα κλάματα όταν το είδα» λέει. «Τέτοια αγανάκτηση δεν έχω ζήσει ποτέ. Η κόπωση, η προσφορά των εθελοντών πήγαν χαράμι».
kathimeriniVideoPlay(‘2016/03/03_0956_FWTIA’,null, false, ”);
Τα αίτια της φωτιάς δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά. Η πυρκαγιά ξεκίνησε μετά τις τρεις τα ξημερώματα. Ο κ. Μαυροθαλασσίτης, πάντως, λέει στην «Κ» ότι το κτίριο ήταν κλειστό για τουλάχιστον 11 ώρες πριν από το συμβάν και ότι δεν υπήρχε κάποιο ηλεκτρικό σώμα συνδεδεμένο σε πρίζα. Κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστου και επιμένει ότι πρόκειται για εμπρησμό. «Είχαμε προβλήματα με κάποιους ντόπιους στο νησί που αποκαλούσαν τους πρόσφυγες βρωμιάρηδες. Κάποιος μάλλον ενοχλήθηκε από την προσφορά μας» λέει.
Το κτίριο των 120 τ.μ. είχε παραχωρηθεί στον κ. Μαυροθαλασσίτη από τη δημοτική αρχή του νησιού. Εκεί φυλάσσονταν ρούχα και παπούτσια που μοιράζονταν στους πρόσφυγες όταν εκείνοι αποβιβάζονταν βρεγμένοι στο νησί μετά τη διάσχιση του στενού θαλάσσιου περάσματος.
Ο κ. Μαυροθαλασσίτης είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου και τουριστικού καταστήματος. Αφησε όμως σε δεύτερη μοίρα τη δουλειά του και επικεντρώθηκε στη βοήθεια των νεοαφιχθέντων προσφύγων μόλις αυξήθηκαν οι ροές τον περασμένο Οκτώβριο. Στο πλευρό του στάθηκαν και ξένοι εθελοντές, μόνιμοι κάτοικοι της πόλης Κας που βρίσκεται στα αντικρινά τουρκικά παράλια. Η Αμερικανίδα Ρενέ Γουόκερ είναι μία εξ αυτών. Βρίσκεται εδώ και αρκετές εβδομάδες στο Καστελλόριζο και ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν έξω από τον αποθηκευτικό χώρο τη νύχτα της πυρκαγιάς.
«Ολο το κτίριο καιγόταν. Δεν μπορούσες να δεις τίποτα, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι» λέει στην «Κ» και προσθέτει ότι δεν γνωρίζει αν πρόκειται για εμπρηστική ενέργεια καθώς η υπόθεση διερευνάται. «Ντόπιοι μας είχαν πει ότι όσο μοιράζουμε ρούχα στους πρόσφυγες, τόσο αυτοί θα συνεχίσουν να έρχονται. Μια γυναίκα, μόνιμη κάτοικος του νησιού, φώναζε πρόσφατα “Οχι άλλο, φτάνει” έξω από τον χώρο μας. Το παράξενο είναι πάντως ότι η ίδια έχει ενοικιαζόμενα δωμάτια τα οποία έχει διαθέσει σε δύο οικογένειες Σύρων, ενώ έχει αναρτήσει και ταμπέλα στα αραβικά που γράφει ότι υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια» λέει η Αμερικανίδα εθελόντρια.
Tο κτίριο μετά τη φωτιά.
Τις τελευταίες ημέρες οι άνεμοι που έπνεαν στο ακριτικό νησί είχαν περιορίσει τις αφίξεις προσφύγων και μεταναστών. Με την πρώτη καλοκαιρία όμως οι βάρκες ξεκινούσαν ξανά από τα τουρκικά παράλια. Σύμφωνα με εκτιμήσεις εθελοντών, οι πρόσφυγες που παρέμεναν χθες στο Καστελλόριζο ξεπερνούσαν τους 150. Η κατάσταση ήταν πιο δύσκολα διαχειρίσιμη πριν από τρεις εβδομάδες όταν ο αριθμός των εγκλωβισμένων ήταν σχεδόν τριπλάσιος αυτού των μόνιμων κατοίκων.
Τουλάχιστον τότε υπήρχε χώρος για να στεγάσει κάποιους. Η αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου φιλοξενούσε κάθε βράδυ μέχρι 80 άτομα. Τις τελευταίες ημέρες όμως με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου έχει μπει λουκέτο σε αυτόν τον χώρο. Οσοι πρόσφυγες μένουν στο νησί μέχρι να μεταφερθούν στη Ρόδο κοιμούνται στον δρόμο, ενώ οι χώροι του ιατρείου δεν επαρκούν για να φιλοξενήσουν όλους τους πρόσφυγες. Χθες, μέχρι αργά το βράδυ, ο αγροτικός γιατρός του νησιού Γιάννης Ράντος ήταν σε επιφυλακή καθώς μια γυναίκα από τη Συρία ετοιμαζόταν να γεννήσει.
Ο κ. Μαυροθαλασσίτης, γνωρίζοντας πως ενδέχεται να υπάρχουν αντιδράσεις από την άφιξη των προσφύγων, δεν ήθελε να χρησιμοποιηθεί ως αποθηκευτικός χώρος κάποιο κτίριο μέσα στον οικισμό. «Προτιμούσα ένα πιο απόμερο σημείο, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε άλλη επιλογή. Αυτό το παλιό σχολείο ήταν διαθέσιμο» λέει. «Ξέρω ότι δεν άρεσε σε άλλους η θέση αυτού του χώρου. Τον είχαμε φτιάξει όμως με κόπο και αγάπη».