Εχουν περάσει επτά χρόνια από την κατάθεση αυτής της αγωγής, αλλά ακόμη δεν έχει εκδοθεί πρωτόδικη απόφαση. Ολα ξεκίνησαν το 2012, όταν ένας άνδρας με βεβαρημένο ιστορικό υγείας μετέβη στη Γερμανία για μία κρίσιμη επέμβαση, καθώς βάσει των ιατρικών οδηγιών που του δόθηκαν δεν ήταν εφικτό να την πραγματοποιήσει στην Ελλάδα. Το αίτημά του για κάλυψη των νοσηλίων από τον ασφαλιστικό του φορέα δεν έγινε δεκτό και μετά τον θάνατό του οι οικείοι του προσέφυγαν στα δικαστήρια. Η αγωγή τους ακόμη δεν έχει εξεταστεί στην ουσία της.
Ο θανών έπασχε από σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας, ισχαιμικής αιτιολογίας. Η νόσος έχρηζε άμεσης αντιμετώπισης μέσω της τοποθέτησης διαδερμικού MitraClip, μιας συσκευής που δύναται να μειώσει την ανεπάρκεια. Ηταν, λόγω και του ιστορικού του ασθενούς, μια χειρουργική επέμβαση υψηλού ρίσκου και επικινδυνότητας. Ο θεράπων ιατρός στο Λαϊκό Νοσοκομείο έγραψε σε γνωμάτευσή του ότι η συγκεκριμένη τεχνική δεν εφαρμοζόταν τότε (το 2012) σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας και θα έπρεπε να μεταφερθεί «σε έγκριτο κέντρο του εξωτερικού».
Οπως αναφέρεται στα δικαστικά έγγραφα, εκείνη την περίοδο μόνο μία ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα πραγματοποιούσε τη συγκεκριμένη επέμβαση. Είχε ξεκινήσει την εφαρμογή της λίγους μήνες νωρίτερα και σύμφωνα με τους ενάγοντες ο αριθμός των ασθενών δεν ξεπερνούσε τους πέντε, ενώ δεν υπήρχε και σαφής εικόνα της μετεγχειρητικής τους πορείας. Ως λύση, βάσει και των υποδείξεων του θεράποντος ιατρού, ο ασθενής επέλεξε το καρδιολογικό κέντρο του Βρανδεμβούργου στο νοσοκομείο «Immanuel Bernau».
Η επέμβαση έγινε τον Απρίλιο του 2012 στη Γερμανία και το συνολικό κόστος της περίθαλψης έφτασε τις 42.000 ευρώ. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ο ασθενής υπέβαλε στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΙΚΑ αιτήσεις για απόδοση των δαπανών της νοσηλείας του. Τα αιτήματά του, όμως, απορρίφθηκαν σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό με το σκεπτικό ότι η συγκεκριμένη επέμβαση πραγματοποιείτο ήδη με επιτυχία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο στην Ελλάδα.
Ο ασθενής πέθανε το 2014 και τρία χρόνια αργότερα, αφού εξάντλησαν κάθε άλλο μέσο, οι συγγενείς του κατέθεσαν αγωγή κατά του ΕΦΚΑ και του ΕΟΠΥΥ. Υποστηρίζουν ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν κρίσιμη και έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα, καθώς και ότι η λύση του εξωτερικού εκείνη την περίοδο ήταν η μόνη ασφαλής διέξοδος.
Το 2019 το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθήνας εξέδωσε αναβλητική απόφαση ζητώντας από τον ΕΟΠΥΥ να λάβει υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου και να συντάξει λεπτομερή έκθεση στην οποία θα εκφέρει εμπεριστατωμένη κρίση για το εάν η επέμβαση διενεργείτο τακτικά εκείνη την εποχή σε ικανό αριθμό ασθενών ώστε να θεωρείται ασφαλής και δοκιμασμένη στην Ελλάδα. Ωστόσο το σχετικό έγγραφο δεν προσκομίστηκε.
Οι ενάγοντες προχώρησαν σε αίτημα επίσπευσης της διαδικασίας. Επειτα από διαδοχικές αναβολές εκδόθηκε το 2023 νέα αναβλητική απόφαση με την οποία το Διοικητικό Πρωτοδικείο ζητάει εκ νέου από τον ΕΟΠΥΥ την ίδια γνωμάτευση. Και αυτή η προθεσμία εξέπνευσε και αναμένεται η γνωμοδότηση από το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο για να εκδοθεί δικαστική απόφαση.
Ο δικηγόρος των εναγόντων, Αλέξανδρος Παπαστεριόπουλος, κάνει λόγο για προνομιακή μεταχείριση του Δημοσίου από το δικαστήριο. «Ενας απλός πολίτης που δεν συμμορφώνεται και δεν προσκομίζει φάκελο δικάζεται και καταδικάζεται ερήμην», λέει. «Το Δημόσιο ταλαιπωρεί τη δικαιοσύνη και προκαλεί εδώ και χρόνια αναβολές, απλά αδιαφορώντας προς την εντολή του δικαστηρίου και δεν υφίσταται την παραμικρή συνέπεια. Πάλι ο πολίτης την πληρώνει. Αλλη μία πτυχή του κρά-τους δικαίου στη χώρα μας».