Ηταν 1982 όταν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ Γιάννης Βλαστάρης και Δημήτρης Χατζηδημητρίου συνομιλούσαν με ταγμένους οπαδούς σε ποδοσφαιρικές κερκίδες της χώρας στο πλαίσιο μιας εκπομπής για τον βίαιο κόσμο των χούλιγκαν. Ακόμη κι αν τότε η κάμερα μπορούσε να τους προσεγγίσει αναίμακτα, οι εποχές πριν από τέσσερις δεκαετίες δεν ήταν και τόσο αθώες όσο ενδεχομένως έδειχναν.
«Με πήρε ξυστά ο σουγιάς, είδα τα αίματα, τρομοκρατήθηκα και ήταν η μόνη φορά που αναγκάστηκα να φύγω από αγώνα του Παναθηναϊκού από το πρώτο ημίχρονο», έλεγε ένας οπαδός έξω από το γήπεδο της Λεωφόρου και έδειχνε την ουλή που του είχε αφήσει το χτύπημα κοντά στον θώρακα.
Στο δεύτερο μέρος εκείνης της εκπομπής, ακολούθησε ανάλυση στο στούντιο. Ο τότε διευθυντής Αστυνομίας Αθηνών, Μανώλης Σηφάκης, αράδιασε μπροστά του κατασχεμένα σύνεργα που χρησιμοποιούσαν οι στρατοί των γηπέδων: κλομπ, στειλιάρια και αλυσίδες. Οι διαπιστώσεις του, παρότι αφορούν προηγούμενες γενιές, ηχούν τόσο γνώριμες ακόμη και σήμερα. «Ολες οι πράξεις βίας γίνονται εκτός από τα γήπεδα», έλεγε. «Αυτά τα παιδιά έχουν ορισμένα προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής, οικογενειακά προβλήματα, ψυχικής ισορροπίας, και διακατέχονται από μεγάλο φανατισμό, ο οποίος τους οδηγεί στην ψυχολογία του όχλου».
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι χούλιγκαν συνέχιζαν ακάθεκτοι το καταστροφικό τους έργο, η λίστα των θυμάτων κάθε τόσο μεγάλωνε, και οι εκάστοτε κυβερνήσεις θέσπιζαν μέτρα τα οποία στην πράξη δεν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα. Ακόμη και σήμερα, έπειτα από κάθε νέα δολοφονία ή εκτεταμένα επεισόδια, επαναλαμβάνονται οι ίδιες συζητήσεις, γίνεται λανθασμένα επίκληση στο μοντέλο της Θάτσερ –τείνει να εξελιχθεί σε αστικό μύθο ότι εκείνη έλυσε το πρόβλημα των χούλιγκαν στην Αγγλία– και μετράμε αντίστροφα μέχρι το επόμενο συμβάν.
Ελληνες ειδικοί που έχουν ασχοληθεί με το φαινόμενο επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν έχει μελετηθεί επιστημονικά σε βάθος ο κόσμος των χούλιγκαν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν πρόσφατες έρευνες και δεδομένα για το προφίλ τους, τα κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά τους, τον τρόπο στρατολόγησής τους.
Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μετά και τον θανάσιμο τραυματισμό του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη στου Ρέντη εστιάζονται στην ασφάλεια εντός των γηπέδων, στο πώς θα θωρακιστεί το προϊόν. Οι χούλιγκαν, όμως, δεν εκκολάπτονται μόνο στην κερκίδα, ούτε η επώασή τους γίνεται αποκλειστικά εξαιτίας του πάθους που μοιράζονται για την ίδια ομάδα. Είναι σημαντικό πέρα από την καταστολή να υπάρξουν και μέτρα πρόληψης, να κοπεί ο λώρος της βίας.