Ηταν όντως μια καλή εμφάνιση αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη και νομίζω δικαιώνει όσους πιστεύουν ότι η περαιτέρω ζύμωση στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόνο καλό θα του κάνει. Οπως καλό θα κάνει αργότερα και στην ίδια τη χώρα, όταν έρθει κάποια στιγμή η ώρα των εκλογών.
Φυσικά οι πιο αρμόδιοι πολιτικοί αναλυτές θα σταθούν σε άλλα θέματα, αλλά κατά τη γνώμη μου, η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης ανέδειξε μια ακόμα, λιγότερο εμφανή, παθογένεια του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται η ελληνική κοινωνία κρίσιμες πτυχές της πολιτικής και οικονομικής ζωής.
Αναφέρομαι στην πλήρη άγνοια του οικονομικού κύκλου, του τρόπου, δηλαδή, με τον οποίο μια κοινωνία παράγει πλούτο, δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αυτός ο πλούτος αναδιανέμεται και το κοινωνικό σύνολο προοδεύει οικονομικά, εξασφαλίζοντας για τα μέλη της καλύτερες συνθήκες ζωής και τελικά ευημερία.
Ισως επειδή είχε τον χρόνο να το κάνει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξειδίκευσε αυτόν τον κύκλο επιμένοντας σε ιδέες και λύσεις που αφορούν τη μεσαία τάξη, την επιχειρηματικότητα κάθε κλίμακας, την ιδιωτική οικονομία. Βρισκόμαστε, όμως, σε τόσο πρωτόγονο σημείο αντίληψης της οικονομικής αλυσίδας, έχουμε υποστεί τόση ανελέητη προπαγάνδα από τις δυνάμεις του λαϊκισμού (είτε αυτές δημαγωγούν από πολιτικά μπαλκόνια, είτε από πρωινές εκπομπές στα κανάλια), που θεωρώ ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να γίνει ακόμα πιο αναλυτικός στο μέλλον. Να πει, δηλαδή, το αυτονόητο, ότι χωρίς οικονομική μεγέθυνση (χωρίς σοβαρούς επενδυτές, χωρίς επιχειρηματική τάξη, χωρίς εφοπλισμό, χωρίς τους λεγόμενους «καρχαρίες» του καπιταλισμού) δεν ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας, δεν θα επιστρέψουμε καθόλου σύντομα σε αναπτυξιακή τροχιά. Τα λεφτά δεν πέφτουν από τον ουρανό, δεν φυτρώνουν στα δέντρα, ανάπτυξη δεν γίνεται με σουβλατζίδικα και καφετέριες, ούτε πηγαίνει μπροστά μια κοινωνία εξαντλώντας την επιδοματική της πολιτική, που θα πρέπει να κατευθύνεται αποκλειστικά για την ενίσχυση των αδυνάτων. Στο ίδιο πλαίσιο, θα πρέπει να δώσει στους πολίτες την ευρύτερη εικόνα, να τοποθετήσει τη χώρα στο μεγαλύτερο κάδρο της παγκόσμιας οικονομίας έτσι ώστε να γίνει πλήρως κατανοητός ο βαθμός αλληλεξάρτησης των εθνικών οικονομιών.
Σωστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψέγει τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, σωστά καλεί τους πολίτες σε έναν «νέο πατριωτισμό» γιατί υπάρχει τεράστια ευθύνη σε ένα ολόκληρο σύστημα συνδιαλλαγής ανάμεσα στην πολιτική και επιχειρηματική ελίτ που έβλαψε τον τόπο και κατέστησε ένα κόμμα της Αριστεράς πειστική εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ομως σήμερα βρισκόμαστε στο «σημείο μηδέν» και χρειάζεται επιτακτικά να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Ας ξεκινήσουμε με τις βασικές αρχές της δυτικής οικονομίας σαν να είμαστε η Βουλγαρία ή η Ρουμανία του 1989. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην άγνοια και τις ιδεοληψίες να δηλητηριάσουν άλλη μια γενιά Ελλήνων.