Από τα σχέδια Προεδρικών Διαταγμάτων που στάλθηκαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας προκύπτει ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα θα έχει πέντε νέα υπουργεία: Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ψηφιακής Πολιτικής («τεχνοφασισμού», θα το ’λεγαν παλιότερα οι σύντροφοι), Ενέργειας, Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Τουρισμού.
Ξέρουμε ότι το υπουργείο Ενέργειας αυτονομείται για τα μάτια του κ. Πάνου Σκουρλέτη, που όσο πλησιάζει ο ανασχηματισμός τόσο πιο αριστερός γίνεται, αλλά δεν γνωρίζουμε τη χρησιμότητα της νέας δομής με όρους αποτελεσματικότητας. Η αναδόμηση των υπουργείων έγινε κάτι σαν τον ανασχηματισμό των υπουργών· στοχεύει στη διανομή εξουσίας των βαρόνων της πολιτικής και τις πολιτικές ισορροπίες εντός του κυβερνητικού σχήματος.
Γενικώς, πάντως, από την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλαζε τις κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα, το στρατηγείο του κράτους –που είναι το υπουργικό συμβούλιο– δεν έχει σταθερή δομή. Δεν έχει καν οργανόγραμμα. Το χειρότερο, δε, είναι πως το ζήτημα ουδόλως συζητείται, ούτε καν μελετάται. Αν εξαιρέσουμε μία μελέτη πέντε ξένων ειδικών, που έγινε επί των ημερών του κ. Γιώργου Παπανδρέου για να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα του πρωθυπουργικού γραφείου (άλλο ένα εγχείρημα που κατέληξε στα αζήτητα), η κυβέρνηση είναι σκορποχώρι. Πότε φτιάχνονται υπουργεία, μετά καταργούνται, μετά φτιάχνονται νέα κ.ο.κ. Το Μακεδονίας – Θράκης είναι ένα κλασικό παράδειγμα υπουργείου που επισήμως διακηρύσσεται ο πελατειακός του χαρακτήρας. Oλοι ξέρουν ότι είναι άχρηστο, αλλά επανιδρύθηκε από την κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά για να μην νιώθουν ριγμένοι οι Βορειοελλαδίτες.
Συνεπώς δεν θα έχουμε «δομικό ανασχηματισμό», που λέει και η κυβέρνηση, αλλά επί της ουσίας αδόμητο· πλίνθοι, λίθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Πιθανώς να εξυπηρετήσει (για λίγο) τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν θα εξυπηρετήσει τον πρωθυπουργό.
Ο τελευταίος –όπως και όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί και ο ελληνικός λαός αντάμα– δεν έχουν ιδέα ποιο κυβερνητικό σχήμα απαιτείται για τις σύγχρονες ανάγκες του τόπου. Θα σχεδιάσει τη νέα δομή στα τυφλά και με παραμέτρους άσχετες από τη λειτουργικότητα: τις απαιτήσεις των δανειστών, τη συμφωνία για διαμοιρασμό των υπουργείων με τους ΑΝΕΛ και τις σκιώδεις συνιστώσες, τη γεωγραφική προέλευση των υπουργών και τις πιθανές γκρίνιες που υπάρχουν ή αναμένεται να ξεσπάσουν στο ορατό μέλλον.
Ετσι, θα συνεχιστεί η δυσλειτουργία της κυβέρνησης όπως την περιέγραψε ο καθηγητής Kevin Featherstone. Ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει να ηγείται «ενός γιγαντιαίου κρατικού μηχανισμού, ο οποίος όμως βρίσκεται επί της ουσίας υπό τον πλήρη έλεγχο των υπουργών. Τα υπουργεία συνιστούν τα πιο άρτια προστατευμένα νησιά της ελληνικής επικράτειας. Η οριζόντια συνεργασία μεταξύ τους θεωρείται επικίνδυνη και οποιεσδήποτε κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση ματαιώνονται. Θεσμικά, δεν υφίσταται κανένας μηχανισμός για την εποπτεία των υπουργείων, παρά τις όποιες προθέσεις των πρωθυπουργών. Στα δε υπουργεία, αν εξαιρέσει κανείς τα κορυφαία, η κατάσταση που επικρατεί είναι χαώδης. Το αποτέλεσμα είναι η αδυναμία εφαρμογής των κυβερνητικών προγραμμάτων» («Η δομική ανεπάρκεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος», «Καθημερινή» 22.02.2009).