Είπε κάτι αδιαμφισβήτητο ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου: «Το φεστιβάλ, σε λιγότερο από ένα χρόνο, περνάει την τρίτη του κρίση». Η «τρίτη» είναι αυτή που ο ίδιος ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους και αφορά τις σχέσεις του με το διορισμένο από τον πρώην υπουργό Αριστείδη Μπαλτά Δ.Σ. «Σχέσεις» που, όπως είπε, «έχουν διαρραγεί εντελώς». Σύμφωνα πάντα με τον κ. Θεοδωρόπουλο, δύο κυρίως μέλη του Δ.Σ. «επιλέγουν να ασχολούνται με ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας και να δείχνουν απέναντί μου μια στάση εχθρική, που αγγίζει τα όρια της υπονόμευσης». Στο χθεσινό ρεπορτάζ της «Κ» (του Σάκη Ιωαννίδη), φιλοξενήθηκε, ως έδει, και η άλλη άποψη, των μελών του Δ.Σ: «Ο κ. Θεοδωρόπουλος αδυνατεί να προσαρμόσει το καλλιτεχνικό του όραμα στους κανόνες διαχείρισης του δημοσίου χρήματος», είπε η αντιπρόεδρος Κατερίνα Παπανικολάου, ενώ η πρόεδρος Λιάνα Θεοδωράτου αρνήθηκε οποιαδήποτε παρέμβαση στο καλλιτεχνικό του έργο.
Δεν επεκτεινόμαστε στα επιμέρους στοιχεία, όποιος ενδιαφέρεται υπάρχουν εκτενώς καταγεγραμμένα στις πολιτιστικές σελίδες των εφημερίδων.
Διαβάζοντας τα καταγγελλόμενα, όμως, από την πλευρά του καλλιτεχνικού διευθυντή, σκέφτεται κανείς ότι πρόκειται για υποθέσεις που λύνονται ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα μέρη και δεν οφείλουν να απασχολούν τον Τύπο. Η «έκρηξή» του, αυτή η θεατρικού ταμπεραμέντου, χωρίς απώλεια ψυχραιμίας, έκθεση πεπραγμένων, βολών, καταγγελιών, δεν μπορεί, κάποιο στόχο θα είχε. Η δημοσιοποίηση θεμάτων και διαφωνιών «εσωτερικής κατανάλωσης» δημιουργεί εντυπώσεις και στέλνει μηνύματα, κατ’ αρχάς, προς τη νέα υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου.
Ενα από τα βασικά προβλήματα του κ. Θεοδωρόπουλου φαίνεται πως είναι ότι δεν «προχώρησε η πρόσληψη γενικού διευθυντή». Υπενθυμίζουμε ότι για τη θέση προαλειφόταν ο Παναγιώτης Δούρος, ο οποίος απομακρύνθηκε από τη θέση του στο ΥΠΠΟ (διευθυντής του γραφείου του υπουργού) από τον ίδιο τον κ. Αριστείδη Μπαλτά. Οπως μας ενημερώνει ο κ. Θεοδωρόπουλος, ο γενικός διευθυντής μεταξύ των άλλων υποχρεώσεών του «θα ετοίμαζε τον φάκελο που πρέπει να υποβληθεί έως τις 31 Ιανουαρίου 2017 για το περιφερειακό επιχειρησιακό πρόγραμμα Αττική 2014-20». «Ποιον θα βαρύνει η ευθύνη, αν το φεστιβάλ δεν προετοιμαστεί εγκαίρως και χαθούν 900.000 ευρώ» από την Περιφέρεια, της οποίας ηγείται η Ρένα Δούρου (σ.σ.: αδελφή του Π. Δούρου), αναρωτιέται ο καλλιτεχνικός διευθυντής.
Μπορεί όμως απλώς να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι και να βλέπουμε παντού τον κ. Δούρο, ύστερα μάλιστα και από τα όσα έχουν ακουστεί και κυκλοφορήσει για το πρόσωπό του και από στελέχη της ίδιας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (κι αυτό μάλλον έχει ειδικό βάρος). Ας αφήσουμε στην άκρη λοιπόν τις καντρίλιες, από τις οποίες δεν φαίνεται να απέχει ο κ. Θεοδωρόπουλος, κι ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή: τελευταία ημέρα του 2015 ανακοινώνεται η αποπομπή του Γιώργου Λούκου, για αιτίες που δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί, με τον καλλιτεχνικό κόσμο –κι όχι μόνο– να διαμαρτύρεται, να ανησυχεί και να μελαγχολεί βαθύτατα. Η μεθόδευση και ο τρόπος απομάκρυνσής του μόνο καλά δεν προοιωνίζονταν για τον θεσμό. Ακολούθησε το «φιάσκο» με τον Βέλγο Γιαν Φαμπρ, πολλά μικρά επεισόδια που συνέτειναν στην αποψίλωση, στο γύμνωμα, στην απαξίωση του θεσμού.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ανέλαβε στο και πέντε να οργανώσει ένα φεστιβάλ. Το έφερε εις πέρας πατώντας στα ίχνη του Γ. Λούκου.
Συμπέρασμα: ένα σχεδόν χρόνο μετά, η σκιά του Γιώργου Λούκου όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει αλλά έχει ενδυναμωθεί· το ίδιο –ω του θαύματος– θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και για τον Παναγιώτη Δούρο. Oσο για το παιχνίδι της υπονόμευσης του θεσμού, παραμένει σταθερά στα χέρια της κυβέρνησης.