«Αυτό που σε παίρνει μια φίλη σου τηλέφωνο να πάτε για ψώνια; Ε, για εμάς, δεν είναι και τόσο ευχάριστο. Δεν είναι καθόλου ωραίο να μπαίνεις σε ένα μαγαζί και να μη βρίσκεις ποτέ τίποτα για σένα. Και όχι μόνο για σένα, αλλά για οποιονδήποτε που ξεφεύγει από τον αυστηρό μέσο όρο. Μια γυναίκα με πιο φαρδείς ώμους, με λίγο πιο μεγάλο μπράτσο ή γάμπες. Α ναι, οι μπότες… Ξέρεις ότι εάν έχεις φαρδιά γάμπα δεν μπορείς να φορέσεις μπότες; Σου απαγορεύεται!».
Η Αντα Καλαποθάκου έχει πάρει φόρα. Αλλά τέτοιος χαρακτήρας είναι, γάργαρος. Μιλάει άλλωστε για το θέμα που την έχει απασχολήσει περισσότερο μέχρι σήμερα, στα 38 της. Τη μόδα και πώς μπορεί να την απολαύσει μια γυναίκα με λίγα κιλάκια παραπάνω. Μαζί με τη φίλη της Ισμήνη Σαββάλα, 37 ετών, διατηρούν παράλληλα με τις δουλειές τους το επιτυχημένο μπλογκ μόδας «A Curvy Tale», που απευθύνεται όχι μόνο σε γυναίκες plus size ή απλώς «τροφαντές» αλλά σε όλους όσοι νιώθουν ότι δεν «χωρούν» στον μέσο όρο. Η ιδέα φυσικά προέκυψε από την κοινή τους εμπειρία. «Δεν βρίσκαμε ρούχα που μας άρεσαν», θυμάται η Ισμήνη. «Που μας έκαναν να νιώθουμε θηλυκές, όμορφες και άνετα». Ειδικά στην Ελλάδα, η αγορά των «μεγάλων μεγεθών» είναι περιορισμένη.
Τα ρούχα στα περισσότερα «ειδικά» καταστήματα είναι συνήθως «μεγαλίστικα» και σε κάθε περίπτωση ένα κορίτσι ή μια γυναίκα χρειάζεται να ξοδέψει μια περιουσία για να φτιάξει την γκαρνταρόμπα της σε αυτά. Στις γνωστές αλυσίδες ρούχων των προσιτών τιμών τα μεγέθη παραμένουν απαγορευτικά, ενώ όποιες διαθέτουν σειρά curvy, δεν θα τη βρίσκεις σε όλα τα υποκαταστήματα. «Εκτός των άλλων, δεν υπάρχει εκπαίδευση και στους πωλητές, που συχνά σου συμπεριφέρονται υποτιμητικά», όπως λέει η Αντα. «Τις προάλλες πήγα να ψωνίσω από τα αντρικά και ο υπάλληλος με ρώτησε πέντε φορές “για ποιον είναι”. Ε, για μένα! Αφού μου αρέσει αυτό το τζιν και μου πάει!». Το inbox των κοριτσιών γεμίζει καθημερινά με μηνύματα. «Μας γράφουν συνεχώς κοπέλες ζητώντας μας να τους βρούμε μονόχρωμα, σέξι ρούχα για τον σωματότυπό τους, χωρίς άνιμαλ πριντ και στρας αν γίνεται!». Και τους τα βρίσκουν, να ’ναι καλά το Ιντερνετ. «Το θέμα δεν είναι μόνο τα ρούχα, όλα τελικά περιστρέφονται στην αγάπη του εαυτού μας. Εχω αδύνατες φίλες που σκέφτονται ένα “ψωμάκι” που έχουν και δεν μπορούν να ησυχάσουν».
Παρόμοιες εμπειρίες είχε να μας διηγηθεί και η Βάσια Ζήση, 25 χρόνων, που πέρυσι άνοιξε το μπλογκ μόδας «Greek Plus Size» (δεν το ανανεώνει πια). «Υπήρξα κι εγώ plus size και ταυτόχρονα αγαπώ πολύ τη μόδα, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει τρόπος να ντυθείς με τον τρόπο που σου αρέσει», λέει στην «Κ». «Δεν ήταν καθόλου εύκολο να βρω ρούχα στο μέγεθός μου, πρέπει να ντύνεσαι με κολάν και να είσαι εφευρετικός». Η δυσκολία στα ψώνια, δηλαδή στην προσωπική έκφραση, έρχεται να προστεθεί στις κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με παραπάνω κιλά. «Εζησα την περιθωριοποίηση και στο σχολείο και παντού. Δεν μπορείς να το αποφύγεις», λέει η ίδια. «Ακόμα και δουλειές έχω χάσει γι’ αυτό τον λόγο. Ειδικά πωλήτρια, δεν μπορείς να γίνεις με τίποτα! Ετσι κλείνεσαι στον εαυτό σου και αρχίζουν τα προβλήματα. Είμαστε ακόμα “κολλημένοι” με τα πρότυπα ομορφιάς. Θεωρούμε μειονέκτημα να έχει κάποιος παραπανίσια κιλά».
Και οι τρεις γυναίκες πάντως τονίζουν ότι δεν «προτείνουν» το plus size ως πρότυπο. «Το θέμα είναι η αποδοχή του εαυτού σου», λέει η Βάσια. «Αλίμονο, δεν είναι το κέντρο της ζωής μας το φαγητό!», συμπληρώνει η Αντα. «Είναι τα ρούχα!», προσθέτει γελώντας.