Οταν ένα παιδί αρχίσει να τραγουδάει κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα φάλτσα, τον ρυθμό και τον ερασιτεχνισμό πίσω από μια ακατέργαστη φωνή. Κάπως έτσι έμοιαζαν οι νότες που έβγαιναν από τα σωθικά της Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, που πέρασε στην ιστορία ως η πιο φάλτσα σοπράνο και έζησε στη Νέα Υόρκη του ’30.
Την ιστορία της σκηνοθετεί ο Γιάννος Περλέγκας με πρωταγωνιστές τη Ναταλία Τσαλίκη και τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο στο θέατρο Θησείον σε μια συγκινητική παράσταση με χιούμορ και ωραίες ερμηνείες για τις συμβάσεις του σωστού και του λάθους, την τέχνη και την επίδρασή της. «Σημασία έχει τι ακούμε εμείς μέσα στο κεφάλι μας», λέει η Τζένκινς στην παράσταση και η Ναταλία Τσαλίκη οικοδομεί έναν χαρακτήρα που ζει σε έναν δικό του ψεύτικο αλλά ασφαλή κόσμο –σε ένα σκηνικό (Λουκία Χουλιάρα) που δεν πατάει στη γη– και διολισθαίνει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή που μοιάζει λαμπερός αλλά και τρομακτικός. Η Τζένκινς ερμηνεύει τα γέλια ως δάκρυα χαράς των θαυμαστών της και τις αποχωρήσεις ως αποτέλεσμα της συγκινητικής ερμηνείας της και δεν φοβάται να τραγουδήσει τελείως παράφωνα την άρια της Βασίλισσας της Νύχτας του Μότσαρτ μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους στο Κάρνεγκι Χολ.
Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος ερμηνεύει τον ακομπανιατέρ της σοπράνο, ο οποίος συνδέθηκε μαζί της από ανάγκη και παρέμεινε πιστός σύντροφός της μέχρι το τέλος. Ο Κόσμε Μακ Μουν συμφωνεί να τη συνοδεύσει στον πιάνο για να επιβιώσει, αλλά πολύ γρήγορα γίνεται «συνένοχος» στη φαντασίωσή της, από την οποία δεν συνέρχεται ποτέ.
Η Τζένκινς αλλάζει κοστούμια και πληθαίνει τις εμφανίσεις της μεθυσμένη από μια κάλπικη επιτυχία που της προσφέρει όμως πραγματική ευτυχία. Πού είναι το κακό όταν ο θάνατος είναι τόσο κοντά; Ο Κόσμε προσπαθεί ακόμη να εξηγήσει το φαινόμενο Τζένκινς.
«Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς», θέατρο Θησείον, έως 29/1.