Επί τρεις ημέρες… μαδούσαμε τη μαργαρίτα αν θα επανεκκινήσουν ή όχι τα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου αυτό το Σαββατοκύριακο. Η εντολή των «εταίρων» μας –έχουμε τέτοιους και στο ποδόσφαιρο πλην της οικονομίας– ήταν σαφής. FIFA και UEFA έστειλαν τα μηνύματά τους και άρχισε το τρέξιμο στη Λίγκα και στην ΕΠΟ.
Προλαβαίνει να συσταθεί η νέα ΚΕΔ και να οριστούν οι διαιτητές; Ποιον θα βάλουν αρχιδιαιτητή; Θα προλάβουν τους ορισμούς; Πότε θα βγει το πόρισμα για την πυρκαγιά στο εξοχικό του Μπίκα και τι θα λέει; Ερωτήματα, που σε προηγμένες και όχι μόνο ποδοσφαιρικά χώρες ούτε που τα έχουν σκεφτεί.
Και φυσικά ουδείς προβληματίστηκε τι γίνεται με τους παίκτες, τις ομάδες, τους προπονητές. Κανείς δεν μπήκε στη διαδικασία να αναλογιστεί πως ο προγραμματισμός και η προετοιμασία των ποδοσφαιριστών βασίζεται σε ένα χρονοδιάγραμμα, ανάλογα με τις υποχρεώσεις και τις ημερομηνίες των αγώνων.
Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ αυτή την εβδομάδα έχουν και ευρωπαϊκά παιχνίδια. Οι τεχνικοί τους, έχοντας κατά νου, ότι δεν θα έδιναν άλλο αγώνα πριν από αυτούς, προγραμμάτισαν ανάλογα τις προπονήσεις. Ακόμα και τα ιατρικά τιμ ακολούθησαν διαφορετικά προγράμματα για τις αποθεραπείες των τραυματιών. Ποιος όμως θα τα σκεφτεί όλα αυτά;
Ο επιτετραμμένος της FIFA, που από τη μία αναστέλλει το πρωτάθλημα και σε λίγες ημέρες, αφού του «τραβούν το αυτί» τα αφεντικά του, λέει «παίζετε»; Ο νέος υφυπουργός Αθλητισμού, που ακόμη δεν έχει προφτάσει να μάθει τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στο ποδόσφαιρό μας; Ή ακόμη και οι παράγοντες –ΠΑΕ και ομοσπονδιών– που ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα, ήταν υπέρ ή κατά της επανέναρξης;
Θεωρώ πως οι διακοπές των πρωταθλημάτων, που έχουν γίνει συνήθεια στους αρμοδίους, δείχνουν την αδυναμία τους να επιβάλουν τους νόμους και τους κανόνες που διέπουν την ομαλή και δίκαιη διεξαγωγή τους. Δεν διατάζεις τη ματαίωση της πορείας για το Πολυτεχνείο επειδή θα γίνουν επεισόδια. Δεν κλείνεις τα νοσοκομεία διότι πιάστηκαν γιατροί που πήραν φακελάκια. Ούτε αναβάλλεις δίκες γιατί υπήρξαν επίορκοι δικαστές.
Ομως, από τη στιγμή που έγινε ένα λάθος και ανεστάλησαν τα πρωταθλήματα, θα έπρεπε, με ηρεμία και σύνεση, να αποφάσιζαν, κοινή συναινέσει, τη μέρα που θα ξεκινούσαν πάλι. Γιατί ουδείς θα μπορούσε να «φωνάζει», εάν κατέληγαν στην επόμενη εβδομάδα. Αντιθέτως, επιχείρησαν να διορθώσουν με δεύτερο λάθος το πρώτο τους. Τώρα θα πείτε ποιος έχασε τη λογική, για να τη βρούνε οι αρμόδιοι και οι παράγοντες;
Επιτέλους, όμως, κάποια στιγμή, θα πρέπει να καταλάβουν πως σε έναν πόλεμο οι απώλειες είναι και από τις δύο πλευρές. Και αυτά που θα χάσουν, είναι πολύ περισσότερα από όσα θα κερδίσουν, εάν επιμένουν να παραμένουν στα χαρακώματα. Ουδείς στην ιστορία έχει βγει κερδισμένος από έναν πόλεμο. Μπορεί να πανηγυρίζει για νίκες σε κάποιες μάχες. Ομως, στο τέλος, θα μετράνε και οι δύο τις πληγές τους. Και τέτοιες έχει πολλές το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αιμορραγούν εδώ και δεκαετίες, με αποτέλεσμα να έχει καταντήσει… κλινικά νεκρό.