Ρεπορτάζ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ, Βίντεο: ΑΛΕΞΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΗ
Φασμπίντερ, Στρίνμπεργκ, Τσέχοφ, Μαριβώ, Στράους, Ιψεν, Μπέρχαρντ, Πίντερ, Σίλλερ, Ζενέ, Γκόρκι, Ντύρρενματ, Λόρκα, Παπαδιαμάντης, Ουίλλιαμς. Είναι ορισμένοι από τους συγγραφείς που έχουν παρουσιάσει η Μπέττυ Αρβανίτη και ο Βασίλης Πουλαντζάς στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Φέτος το θέατρο γιορτάζει τα 30 του χρόνια, και γι’ αυτό πρέπει να χαίρονται πρώτοι όλων οι Κυψελιώτες, για τη ζωή που δίνει στην περιοχή τρεις δεκαετίες, μαζί με τα διπλανά Κυκλάδων και Τόπος Αλλού.
«Διανύσαμε μια εποχή μαζί» λέει στην «Κ» η Μπέττυ Αρβανίτη, φέρνοντας στη μνήμη της τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές της περιοχής, που επηρεάζεται από την γενικότερη κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. «Η γειτονιά αγκάλιασε το θέατρο. Δημιουργήσαμε έναν πυρήνα καλλιτεχνικό» λέει η κ. Αρβανίτη. Και φετινή πρόκληση επιβεβαιώνει τα λόγια της.
Η εταιρία Πράξη – όπως ονομάζεται το θεατρικό σχήμα – ανεβάζει τις «Τρωάδες σήμερα», μία διασκευή βασισμένη στις τραγωδίες του Ευριπίδη «Τρωάδες» και «Εκάβη», δια χειρός Ρούλας Πατεράκη. «Ολοι οι συντελεστές διαμόρφωσαν το κείμενο. Με βάση τον αρχαίο μύθο, η παράστασή μας διαπραγματεύεται μια σύγχρονη μορφή πολέμου, αιχμαλωσίας, προσφυγιάς, ποινής και τιμωρίας» παρατηρεί στην «Κ» η κ. Πατεράκη, σε ένα διάλειμμα της πρόβας. Ηταν εκείνη που υπέγραψε την σκηνοθεσία της παράστασης «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ», με την οποία το θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας έκανε… πρώτη πρεμιέρα το 1987. Το φετινό έργο απαντά στην πρόκληση του ανεβάσματος μιας τραγωδίας σε κλειστό χώρο. «Η τραγωδία μετά την ύπαρξη του Μπέκετ προϋποθέτει μόνο κραυγή και σιωπή.
Τα λυρικά δεν χρειάζονται» λέει η κ. Πατεράκη, προσθέτοντας ότι «ο σύγχρονος πολιτισμός μας έχει στερήσει το θρήνο». «Εξαρχής, η Εκάβη δεν θρηνεί. Άλλωστε, είναι και εκείνη υπεύθυνη για τον χαμό του λαού της. Είναι βασίλισσα, θα μπορούσε να αποτρέψει πολλά. Είναι, λοιπόν, και αυτή ένοχη. Στην παράστασή μας παίζει σκάκι, ένα παιχνίδι ευφυΐας, στρατηγικής και τακτικών. Όποιος έχει συμμετοχή στο κύπελλο της εξουσίας, δηλητηριάζεται» παρατηρεί η σκηνοθέτης.
«Είμαι μια Εκάβη ειδωμένη με την σημερινή ματιά. Είναι μία έγκλειστη σημερινή Εκάβη, που ενέχει την παλιά» προσθέτει η κ. Αρβανίτη, μιλώντας για το ρόλο της μέσα στο σκηνικό που είναι ένα συρμάτινο κελί (σκηνικά-κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου, φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου) και εκείνη όπως και οι άλλες φυλακισμένες γυναίκες κάθε τόσο αναγκάζονται να βρίσκονται σε εγρήγορση όπως επιβάλλουν οι σειρήνες της φυλακής (μoυσική Aγγελος Τριανταφύλλου).
Για τα 30 χρόνια του θεάτρου, η κ. Αρβανίτη τονίζει ότι δεν της αρέσουν οι απολογισμοί. «Γιατί μετά από έναν απολογισμό, τί;
Ξεκινήσαμε πριν από 30 χρόνια παρουσιάζοντας συγγραφείς, σκηνοθέτες, παραστάσεις ειδωμένες με έναν νέο τρόπο. Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Το κάθε βήμα είναι βιωματικό αποτέλεσμα του προηγούμενου.
Βιώνοντας έναν ρόλο, μία παράσταση κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής περιόδου, δημιουργείς καινούργια ερωτηματικά και έτσι επιλέγεις να κάνεις το επόμενο βήμα» λέει η πρωταγωνίστρια.
«Σήμερα ποιος μπορεί να πει την αλήθεια και να μας κολλήσει στον τοίχο αφοπλιστικά; Ή ένα παιδί ή ένας τρελός. Τα δύο αυτά στοιχεία εμπεριέχονται στην Κασσάνδρα, η οποία είναι ο αποδέκτης της βίας και φιμώνεται» παρατηρεί η Μαρία Κεχαγιόγλου, η οποία είχε την πρώτη της επαφή (ως επαγγελματίας ηθοποιός) με το αρχαίο δράμα με τις «Τρωάδες» του Εθνικού Θεάτρου το 1991, ως μέλος του Χορού. «Οι άνθρωποι επειδή έχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, αμυνόμενοι φιμώνουν αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν, αυτό που έχουν χάσει από τον εαυτό τους.
Δυστυχώς!» συμπληρώνει η ίδια. «Ο Οδυσσέας είναι πολυμήχανος. Έτσι, συνήθως τον χαρακτηρίζουμε. Αλλά είναι μια πολύπλοκη προσωπικότητα. Είναι αδίστακτος, διπλωμάτης, ωμός, καταφερτζής, έξυπνος, πανούργος, ιδιοτελής και εντέλει, εμφανίζοντας ανάλογα με την στιγμή όλα τα προηγούμενα, είναι ένας ηθοποιός, όπως το είδαμε με την Ρούλα. Διότι ένας ηθοποιός μπορεί να μπαίνει σε όλα αυτά τα πρόσωπα. Όλοι παίζουμε στη ζωή μας ρόλους, αυτός φαίνεται ότι το
έκανε πιο συνειδητά» λέει στην «Κ» ο Νίκος Αρβανίτης για το ρόλο του.
Και μιλώντας για τους σημερινούς πλάνητες, τονίζει: «Τι μας κάνει εντύπωση στο Συριακό δράμα; Ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν λυτρώνονται ούτε καν όταν φεύγουν από την πατρίδα τους για να γλιτώσουν από τον πόλεμο.
Πνίγονται, διώκονται, είναι ανεπιθύμητοι και η περίφημη Δύση είναι υπεύθυνη για όλα αυτά. Βρισκόμαστε σε ένα πολύ επικίνδυνο στάδιο, να έχουμε τον άνθρωπο που ξεριζώνεται, πλάνητα, με διάταγμα, να μην βρει ποτέ μία Ιθάκη»…
info Θέατρο Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 16-18, Κυψέλη. Κάθε Τετάρτη με Κυριακή.